Vakantiedag

Gisteren hadden we een vol programma, we hebben veel van de Lofoten gezien en tegelijkertijd een aantal campings geïnspecteerd. En niet te vergeten een aantal caches gevonden. Voor vandaag staan er twee dingen op de agenda: gesprek met de eigenaar van Lyngvaer Lofoten Bobil Camping (de camping waar we staan) en ‘doen waar we zin in hebben’. En de zon schijnt zoals voorspeld. We staan vlakbij een vijftal vlaggenmasten en ondanks het mooie weer zien we aan de vlaggen dat de wind erg ‘flexibel’ is. Soms van land, soms vanaf zee en vaak helemaal geen wind. Er zitten behoorlijke rukwinden tussen, het wasrek lag al op de kop in de blub………

Bij de receptie treffen we een jongeman van waarschijnlijk Pakistaanse of Indiase afkomst. Ondanks de temperatuur van ongeveer twintig graden, loopt hij binnen in een regenjas (type Burberry) met een strak gestrikte ceintuur. Dank aan het inspectiewerk, we ontmoeten heel wat kleurrijke figuren. Nadat het formulier is gecontroleerd, zet hij zijn handtekening en naam erop. Dan blijkt dat hij de zoon is van de eigenaar. Hij heeft een echt Noorse achternaam. We hebben nog steeds problemen met het internet en hij zegt dat het aan de beveiliging op onze laptop moet liggen. Verder heeft niemand er over geklaagd. We lijken de enigen te zijn.

Terug bij de caravan zet Erik koffie en leg ik de rugzak en fotospullen klaar voor ons eindje rijden langs de kust. Net als we de koffie op hebben, horen we “zo, hebben jullie iedereen weggestuurd?”. Het is het Nederlandse echtpaar dat we op de camping in Stø hebben gesproken. Ze waren op dat moment vier weken onderweg en stonden pas voor de tweede keer op een camping. Ze kamperen met hun camper ‘in het wild’. We kletsen een tijdje, delen onze ervaring op de andere campings en dan rijden ze weer verder.

Dan gaan rijden we een stukje naar het noorden en slaan af richting Henningsvaer. Het dorpje ligt eigenlijk op een eilandje (of een paar eilandjes) maar is met bruggen verbonden met het vasteland. We zetten de auto op een groot parkeerterrein en struikelen bijna over een buslading Nederlanders. Ze zijn met Kras op pad. We lopen langs de haven en door de straatjes, het voelt als lopen in een Openlucht Museum. Bij een Rorbur (houten huis op palen aan/boven het water, meestal rood) zit een jongen met handschoenen aan zee-egels schoon te boenen. De schone eindproducten biedt hij te koop aan. We kopen een Kråkebolle en hij vertelt dat hij ze ’s avonds opduikt en ze overdag schoonmaakt. Als we vragen of we een foto van hem mogen maken, is dat geen probleem. Het is zo heerlijk in de zon dat we bij een restaurant buiten gaan eten. Ze hebben duidelijk geluisterd naar Chef Gordon Ramsay want er staan maar vijf gerechten op de kaart. We hadden kunnen kiezen voor gerookte walvis maar dat doen we niet. We nemen de Fish and Chips en de kabeljauw is de lekkerste die we ooit hebben geproefd. Het kost moeite om weer op te staan, niet alleen vanwege de grote portie maar vooral vanwege het weer. De ogen zakken ons bijna dicht, het is ook wel wennen met die schitteringen op het water en een temperatuur van 20 graden.

We zoeken de auto weer op en rijden naar de camping in Ørsvagvaer, nou ja eigenlijk niet helemaal terug maar tot vlakbij de ingang. We hebben de laptop meegenomen en kunnen inloggen op het internet van de camping. Het verhaal en de foto’s van gisteren worden geplaatst. Dat duurt even want van de enorme hoeveelheid mooie plaatjes hebben we er 30 geselecteerd voor bij het verhaal. Het gaat niet in een keer maar een indruk geeft het geplaatste deel al wel. De rest komt later en dan komen ook de onderschriften erbij.

Bij de buurcamping Sandvika horen we dat de eigenaar in Kabelvåg is. We hebben hem nog niet gesproken en we willen graag weten of hij zijn advertentie ook volgend jaar geplaatst wil hebben. Daarvoor hebben we voor ACSI een handtekening van hem nodig. We zoeken hem op in zijn bedrijf en er volgt weer een gezellig gesprek over van alles (Erik) en over de feiten (ik). We hebben onze taak/rol verdeling wel gevonden……

De komende dagen rijden we terug richting Göteborg en onderweg bezoeken we nog een aantal campings die tot een ander gebied behoren. We hadden aangeboden die erbij te doen omdat daar dit jaar geen inspecteur voor was.

In Svolvaer doen we nog wat boodschappen, tanken we de auto alvast vol voor de rit morgen en dan gaan we terug richting camping. Vanmorgen, bij ons vertrek, was ons veld leeg. Als we terugkomen moeten we moeite doen om bij de caravan te parkeren. Tussen ons en ons uitzicht staan een camper en een caravan strak achter elkaar. Een soort Berlijnse muur. En dan niet een kleine caravan maar zo’n superlange tandemasser. Erik heeft onze auto net geparkeerd of er komt een grote Amerikaanse auto het veld op. Die hoort ook nog bij die Berlijnse muur (of beter gezegd, het zijn geen Duitsers maar twee jonge Noorse stellen met een klein hondje). En ze houden van Country muziek en harde boeren laten in de buitenlucht. Plaatje goed geschetst? Ik heb er namelijk geen foto’s van.

Weer een heerlijke dag, dit keer vol zon. Groeten van de Loefoeten!!