Kystriksveien

We rijden om half tien weg bij onze vrienden op de camping in Bodø. Eerst gaan we over de RV 80 in de richting van Fauske en zodra RV 17 wordt aangegeven slaan we rechts af. Dit is de Kystriksveien, de kustweg en we rijden over en langs Helgelands kysten. We komen het ene na het ander bord tegen met waarschuwingen voor ‘store elgfare’, dat is vergelijkbaar met de paddentrek bij ons. Het zal wel de verkeerde tijd van het jaar zijn want we zien geen elg. Store betekent grote, trouwens.

Het is niet zo ver naar de eerste te controleren camping in Saltstraumen. Zoals de naam al doet vermoeden is dit vooral bekend om de zoute stroming. Als we op een brug over de fjord rijden, zien we onder ons veel draaikolken. Hier schijnt ook een groot getijde verschil te zijn maar we zijn er niet lang genoeg om dat te zien. Bij de eerste camping is het gebouw met de receptie op slot. Er staat niet aangegeven wanneer er ‘bemanning’ is en daarom doen we ons rondje en laten een sticker achter in de brievenbus. We draaien weer terug naar de RV 17 en rijden een paar kilometer, eigenlijk net weer een brug over, naar de volgende camping. Dit is een kleintje bij een boerenbedrijf. Ook hier is niemand bij de receptie. Dit keer hangt er een briefje waarop staat dat er tussen 19 en 21 iemand is. Daar kunnen we niet op wachten. Weer het rondje en de sticker achter laten. Dan terug naar de Riksveien (RV) 17. Dit is geen weg om snel op te schieten, er zijn zoveel mooie vergezichten, mooie meren, eilandjes, grillige bergtoppen en als je dan ook nog met het dak open rijdt, is het fijner om rustig aan te doen. Er zitten redelijk lange tunnels in deze route en in die tunnels gaat het klimmen of dalen gewoon door. We rijden zelfs zeven kilometer door een tunnel onder de Svartisen gletsjer door. Die enorme ijskap is 390 vierkante kilometer groot en dat schijnt de op een na grootste van Europa te zijn. De weg loopt vlak langs de zee of hoog door de bergen, het verveelt ‘voor geen meter’.

De derde camping die we vandaag aan gaan ligt bij Halsa, net voor we een oversteek met een ferry moeten maken. Terwijl Erik de caravan zo parkeert dat we de boel niet blokkeren, zie ik in iemand die aan het duiken of snorkelen is. Als ik Erik de plek aanwijs, komt er een speedboot aan die precies over dat stuk water vaart. Ik krijg er kippenvel van. Dan heeft de eigenaresse tijd voor ons en we vullen de formulieren in. Op het formulier zie ik niet aangekruist dat er gedoken kan worden bij de camping en als ik haar er naar vraag zegt ze dat dat ook nauwelijks gedaan wordt. Als ik uitleg wat ik heb gezien moet ik met haar mee naar een poster bij het kantoortje. Ze wijst een bruinvis aan, een kleine walvissoort, die komt hier af en toe voor. En die heb ik dus gezien!!
Na de inspectie rijden we naar de aanlegsteiger voor de veerboot. Dit is een vrij korte overtocht en we blijven in de auto zitten. De mooie slingerende route gaat weer verder maar op dit stuk is het asfalt veel slechter. Ons tempo gaat nog verder omlaag en in plaats van om ons heen kijken moeten we nu vooral het wegdek in de gaten houden. Blijkbaar is de instantie die verantwoordelijk is voor het wegennet zelf ook van mening dat dit zo niet kan want er wordt over een lange afstand aan de weg gewerkt. We rijden in colonne achter een volgwagen aan en we horen het verse asfalt tegen de onderkant van de auto spatten. Toen we de caravan net hadden, zes jaar geleden, reden we de eerste kilometers op IJsland ook op een vers geasfalteerd stuk weg. Dat leverde een gespikkelde voorkant van de caravan op en die is na die vakantie vervangen. Dit keer lijkt het goed te zijn gegaan maar het blijft een akelig geluid.

Er zit nog een veerboot overtocht in de route van vandaag en die duurt een uur. We zien de boot net wegrijden als we bij de kade aankomen. We checken op internet de volgende vertrektijd en zien dan dat we drie uur moeten wachten. We halen de stoelen uit de caravan (de tuinstoelen liggen altijd op de bedden) en gaan in de zon zitten wachten. Dat is bepaald geen straf maar we hadden voor vandaag eigenlijk een langere etappe willen afleggen. Dat gaat nu niet meer lukken. We zijn om 19 uur weer aan vaste wal en rijden dan nog drie kilometer naar Polar Camp.

Inmiddels zijn we, net een paar kilometer, de poolcirkel weer gepasseerd. De naam van de camping is dus niet helemaal correct. De eigenaresse heeft vandaag geen tijd en morgen is ze ook druk. Met moeite maken we een afspraak voor morgen tien uur. Dat is de laatste te inspecteren camping en daarna gaat onze reis naar het zuiden richting Göteborg. We liggen nog aardig op schema maar hebben besloten niet verder de RV 17, de Kystriksveien te rijden. Morgen rijden we naar Mo I Rana en ‘stappen daar over’ op de E6. De kustroute is te mooi om te rijden met weinig tijd. Daarvoor kunnen we beter een keer terug komen.

Groeten van Kilboghamn!

ps ook vandaag geen mogelijkheid om foto's te plaatsen. komen zsm