Boedeuj

We hebben om half tien afgesproken met de eigenaresse van Lundhøgda Camping. Als we keurig op tijd voor de deur staan, zit die op slot. Niemand te bekennen. Het zal toch niet, ze leek gisteren al niet zo enthousiast. Na heel bescheiden te hebben aangebeld, duurt het even voor we beweging zien. Ze komt er aan, op krukken. Ze heeft last van haar rug en dat lijkt van invloed op haar humeur. Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Ze wil de camping verkopen en heeft al kijkers gehad. Het lijkt alsof ze liever vandaag nog de deur achter zich dicht trekt dan dat ze er langer wil blijven. Dus, iemand interesse?? Behalve een vakantiebaan in Ballangen, hebben we nu dus ook een camping in Fauske in de aanbieding.

We zijn snel klaar met het invullen van de papieren, koppelen de caravan weer aan en rijden dan richting Bodø. De camping is goed aangegeven en Erik meldt onze komst bij de receptie. Hij komt met een dubbelganger van Bono naar buiten, ze hebben nog een gesprek met veel gebaren (Bono) en geknik (Erik) en dan stapt Erik weer in. “Nou dat kan leuk worden”, is zijn samenvatting. Bono heeft zo staan ratelen dat er geen touw aan vast te knopen was. We zetten de caravan op de camping en gaan dan terug naar de receptie. Daar staat ondertussen iemand anders achter de balie en die heet ons van harte welkom. Hij wil wel de papieren met ons doornemen. Dan komt de dubbelganger van Bono uit een kantoortje en heb ik snel door wat Erik bedoelde. Ook hier weer een eigenaar die we niet snel zullen vergeten. Hij is wat chaotisch, begint in hoog tempo over John Cleese en Fawlty Towers, de tweede Wereldoorlog, Partizanen, een openstaande factuur, het belang van ACSI voor de camping, wat fijn dat wij er zijn, “nu komt alles goed” zijn even zijn laatste woorden en dan vertrekt hij weer naar zijn kantoor. Blijkbaar om een nieuwe sigaret op te steken want hij is snel terug. Ik ben ondertussen aan de formulieren begonnen met de receptionist. Erik knikt en geeft af en toe een reactie naar Bono. Dan, om de klucht compleet te maken, komt er een oudere dame binnen die naar onze inschatting de moeder van deze Bono is. Ze kijkt wat wazig rond, heeft een rok en een twinset aan en sokken in haar schoenen. Daarboven dan zo’n wit permanentje. (voor wie iets jonger is en niet weet wat een twinset is: gebreid truitje met vest, zelfde wol, zelfde patroon. Anders even googlelen). Het duurt ongeveer een half uur en dan staan we weer buiten. We lopen zeer waardig terug naar de caravan maar als we in de caravan zijn, klappen we dubbel van het lachen. Dan klinkt over de camping de muziek uit het kantoortje van Bono. Hij is blijkbaar gek op de muziek van Queen. Om de chaos compleet te maken komen er twee straaljagers laag over en hun lawaai is oorverdovend. Dat had geen verrassing hoeven zijn: in de advertentie staat “op loopafstand van het vliegveld” en dat klopt helemaal. Zowel een militair als een burgervliegveld liggen om de hoek.

We gaan met de auto naar het centrum van Bodø, parkeren de auto en lopen dan naar de haven. Het is echt zomer met een mooie blauwe lucht. We lopen een heel eind langs de boten en gaan dan de binnenstad in. We vinden een mooie plek op het terras van Paviljongen en zitten al snel in de zon te genieten van een cappuccino, fish and chips (Erik) en brood met garnalen (ik). Of eigenlijk eet ik garnalen met brood.

Op de terugweg stoppen we bij het storste køpesenter, een heel groot overdekt winkelcentrum en lopen daar nog een rondje. We slagen niet voor souvenirs maar wel voor brood, melk en chocola. Rond half zes zijn we terug bij de caravan en daar schijnt nog steeds de zon. We zitten nog een tijdje niks te doen voor de caravan en als het frisser wordt trekken we een trui en wandelschoenen aan en lopen we nog even naar zee. Dat is maar een heel klein stukje. Naast de camping ligt een openlucht museum, de gebouwen zijn nu dicht maar je kunt er een mooie wandeling maken. Op de telefoon kijken we naar caches en we zien dat er eentje vlakbij ligt. Die wordt snel gevonden, weer een smilie op de geocachingkaart voor team coldwine. Dan gaat tegen tien uur de zon onder maar het wordt niet donker.

We staan namelijk naast een lantarenpaal!