731

Om half tien draaien we de poten in bij de KOA camping in Trones. We komen vlot weg tot aan de eerste bocht en helling. Daar zit een naar stuk in waardoor we stil komen te staan. Ik stap uit en Erik laat de auto een stukje achteruit rijden om een aanloop te nemen. Dit alles dus met de caravan aangekoppeld. Het lukt niet, de auto krijgt geen grip op het grind op de helling en als ik om de caravan heen loop, schiet me even de bloeddruk omhoog. Doordat de caravan ‘wat langer’ is en door de vreemde helling, zit de onder-achterkant van de caravan nog een centimeter of twee boven de grond. Iets verder doorgereden en we hadden hartstikke vast gezeten. Een behoorlijke dosis mazzel dat we de bult niet opkwamen. Erik zet de auto in de achteruit, ik mag ‘dirigeren’ en dan draait Erik de combi veilig een ander pad in. Het gaat precies goed en de onderkant heeft weer de normale afstand tot het wegdek. Ik stap in en we halen allebei even diep adem.

Daarna beginnen we aan het kilometers maken. Het is een echte reisdag met een paar ‘doelmatige’ stops. Dat betekent dat we stoppen om te tanken en dat combineren met een sanitaire stop en een drinken en eten stop. Eerlijk gezegd doen we dat alleen als er een COOP winkel is……ik ben namelijk nog op zoek naar een paar bollen wol. Die heb ik eerder deze reis gezien bij een COOP winkel maar toen hadden ze niet genoeg van hetzelfde verfnummer. Om de spanning er maar direkt uit te halen: ik heb ze niet gevonden.

We komen zonder problemen door het wat drukkere verkeer bij Trondheim, rijden dan richting Oppdal waar we aardig de weg weten. Tenminste tot voor een week of drie wisten we goed de weg en konden we zo naar een handige parkeerplaats rijden. Nu is ineens een rondweg om Oppdal geopend en komen we niet meer in de buurt van die handige parkeerplaats. Tsssss. Maar we weten echt wel de weg dus vinden we een ‘detour’ en komen er dan toch.

Na Oppdal komen we door het nationale park Dovrefjell, dat is één van onze favorieten. Dat er muskusossen lopen is meegenomen maar wij vinden de natuur heel bijzonder. Het is hooggelegen, grote vlaktes (de fjellet) met veel mos en rotsen, lage begroeiing en veel water. Ondanks de hoogte is het een vrij nat gebied met van dat ‘weg zak mos en goed voor zeiknatte schoenen’. Sommigen zullen hier beeld bij hebben, anderen moeten het gewoon eens gaan ervaren. We hebben wel wat tips voor campings…….

We rijden met zon op ons dak (dat trouwens open is) en met zeer zomerse temperaturen van rond de 24 graden verder naar het zuiden. Om half zeven hebben we weer een tankstop en bij het benzinestation eten we een ‘Nystekt Pizza med Kylling og Ost’. Dat is een versgebakken pizza met kip en kaas. Voorgerecht en nagerecht? Twee keer cappuccino!!

We willen vandaag graag ergens tussen Hamar en Oslo stoppen. De eerste camping die aangekondigd wordt heeft tape door de naam. Deze is gesloten. We rijden verder en dan begint de grote zoektocht. We kunnen in Oslo naar een camping maar uit ervaring vinden we dat geen goed plan. We rijden door Oslo en als we er bijna uit zijn wordt op borden Fjordcamping aangegeven. Die ligt op 13 kilometer rijden langs de E6 in de richting Göteborg. Dat wordt het doel. Het blijkt bijna 13 kilometer van de snelweg af te zijn maar we zijn blij dat we bijna kunnen stoppen. Het is al bijna 21.00u. Fjordcamping heeft de slagboom dicht. Niet omdat het negen uur is maar omdat ze een jaar gesloten zijn. Bij de receptie hangt een briefje dat ze verwachten in juni 2016 weer open te gaan. Jammer dat ze niet even de borden hebben afgeplakt……..

We voeren Göteborg in als bestemming en rijden weer richting E6. Zo langzamerhand hebben we geen zin meer maar we moeten doorrijden tot we een campingaanduiding tegen komen. Bij de afrit naar Fredrikstad wordt een tankstation aangegeven en daar rijden we naar toe. Erik gaat vragen of ze een camping in de buurt weten en er blijkt er één te zijn. Eigenlijk was het tankstation net gesloten (22.00u) maar het meisje dat gaat afsluiten schrijft nog even de naam op een briefje. We zoeken op de telefoon naar het adres en dat blijkt nog ongeveer 12 kilometer rijden te zijn. Het is nu echt wel donker en we rijden, voor ons gevoel, over landweggetjes naar een camping. Op Google Maps zien we dat het op een soort schiereiland ligt. Het juiste huisnummer wordt door de navigatie niet gevonden en dus vragen we het nog een keer als we in de buurt komen. We zitten goed, in stikdonker rijden we de camping op. Ik stap uit en zie iemand raar zwaaien met een lampje. Het blijkt de eigenaresse te zijn en als ik naar haar toe loop zegt ze dat ze probeerde met haar telefoon het SOS sein te geven. Zodat we wisten waar we moesten zijn. Jammer voor haar, herken ik dat sein niet. Ik excuseer me voor ons late binnenrijden maar dat is geen probleem. Ze is tot elf uur open dus we hebben nog ruim een half uur. We krijgen een plek met stroom en een sleutel met een Pokemon sleutelhanger voor het toiletgebouw. We draaien de poten uit, sluiten stroom aan en ploffen dan op de bank (in de caravan dus). Het is bijna elf uur. We zijn blij een plek te hebben al hebben we geen idee waar we zijn beland. Solviken Camping is een voormalig vakantietehuis voor werknemers van een machine werkplaats in Fredrikstad. In 1938 is dit geopend om werknemers wat ontspanning te bieden.

Wij schrijven geen verhaal, laden geen foto’s in en gaan niet meer even lezen………..wij gaan slapen!!

Oh en de titel? We hebben 731km. gereden.