Heen en weer

Het is zo stil op de camping in Sandsletta dat we ons verbazen dat de telefoon aangeeft dat het vijf over negen is. Af en toe regent het maar er zijn ook momenten dat het stil is op het dak. Warm is het niet, de temperatuur komt nog niet boven de tien graden en we doen de kachel even aan om de kou uit de caravan te halen. Terwijl Erik de caravan ‘reisklaar’ maakt, ga ik naar de campingeigenaresse. Ze heeft vanochtend foto’s gestuurd naar ons emailadres en die wil ze graag laten plaatsen. Er zit ook een schitterende bij van het Noorderlicht dat over een week of twee al te zien zal zijn op deze plek.

Als ik terug ben bij de caravan heeft Erik deze al aangekoppeld en zijn we klaar voor het eerste doel van vandaag, Hammerstad Camping. Dit is een kleine camping, direkt aan de fjord en weer met een schitterende ligging. Er is zelfs even wat blauwe lucht en dat maakt het nog mooier. We kunnen de caravan en auto hier niet draaien en moeten afkoppelen. Daarna gaat de mover erop en maakt ik met de afstandsbediening een soort pirouette, tot grote verbazing van een aantal kampeerders. Sommigen komen kijken hoe we dat doen, andere verschuilen zich achter hun kampeermiddel of stoel en denken ‘stiekum’ te kijken. Volgens Erik heb ik met de draaiactie een knikkerpotje achter gelaten op de camping. Daarna weer aankoppelen en verder naar het zuiden over de E10. De bergen en fjorden zijn imposant, wat moet het hier geweldig zijn als de zon schijnt. De voorspellingen voor het weekend zijn nog steeds goed dus wie weet gaan we de Loefoetun (zo spreek je dat uit) zien in de zon.

De volgende bestemmingen liggen bij Kabelvåg, twee campings die al jaren in het ACSI boek staan en een derde die heeft gevraagd om een bezoek. We melden ons bij de eerste op de route, Ørsagsvaer Camping en zoeken hier een plek om een nacht te blijven. We maken een afspraak met de eigenaar en spreken even later met hem de papieren door. Omdat wij nieuw zijn als inspecteur in dit gebied, krijgen we vaak een hele geschiedenis te horen. Daar zetten wij later wat van in een overzicht want anders weten we na terugkomst niet meer welk verhaal bij welke camping hoort. Het zijn ook de gesprekken met de eigenaren/pachters/receptionisten die de klus zo leuk maken.

Bij de andere camping, die hier vlakbij ligt, is de eigenaar niet aanwezig en beantwoord hij ook niet zijn telefoon. De receptioniste raadt ons aan naar het hoofdkantoor in Kabelvåg te gaan. Daar is hij meestal wel. Ze schrijft het adres voor ons op en we rijden er naar toe. Het is een soort boekingskantoor voor excursies, huren van boten, reserveren van accommodatie en dergelijke. De eigenaar is er niet en de mevrouw die ons te woord staat wil eerst precies weten waarom we haar baas willen spreken. Zijn privé emailadres krijgen we niet, ze wil wel als tussenpersoon fungeren. Is ook prima, ze belooft ons te mailen met een afspraak.

Nu we in Kabelvåg zijn gaan we het stadje verkennen. Veel meters hoeven we daarvoor niet te maken, het is niet erg groot. De houten huizen zijn in verschillende kleuren geschilderd (één kleur per huis!) en dat geeft het een vrolijk aanzien. Het licht is bijzonder, zeker met een dreigende lucht erboven. Vlakbij het centrale plein staat een telefooncel die vol lijkt te staan met boeken. We gaan even kijken en ons vermoeden klopt: het is zo’n ruilplek voor gelezen boeken. Je kunt er een boek achterlaten en/of er eentje meenemen. Ik neem een Duitstalige mee van Marian Keyes, een lekkere dikke pil. Voor in het boek zit een sticker van Bookcrossing.com met op de sticker een geschreven getal. Natuurlijk kijk ik later op internet wat dat inhoudt en het blijkt te gaan om het kunnen volgen van boeken. Iemand heeft twee maand geleden dit boek in Duitsland in een vergelijkbare ‘ruilbieb’ achtergelaten en ik vind het boek nu op de Lofoten. Met behulp van het unieke traceerbare nummer kan ik een bericht voor degene die het boek heeft ‘gedoneerd’ achter laten. En jullie raden het vast al: ik maak een account aan bij Bookcrossing.com en schrijf een bericht aan de donateur. Grappig systeem, gebeurd wereldwijd. Ik zie op de website dat er in Nederland de afgelopen maand ruim 1100 boeken op deze manier zijn geregistreerd en achtergelaten of meegenomen.

Goed, terug naar Kabelvåg. We doen nog even boodschappen bij de Coop, brengen die naar onze koelkast in de caravan en pakken dan de spullen om bij de camping langs te gaan die graag opgenomen wil worden in de ACSI familie. Als we naar de receptie lopen gaat er in het huis ernaast een deur open en vraagt een mevrouw, vanaf één hoog, of ze ons kan helpen. We leggen uit waarvoor we komen en dan komt haar man naar buiten. Ze zijn net aan het eten maar hij wil graag met ons praten. Wij maken eerst een rondje over de camping, krijgen de code voor de toiletgebouwen en dergelijke en na een half uur zitten we aan de koffie in de receptie. Om een camping op te nemen in de gids moet het hele formulier worden doorlopen. Terwijl ik alle gegevens verzamel, heeft Erik met de eigenaar nog een heel gesprek erom heen. Het is erg gezellig en later sluit nog de dochter/receptioniste aan.

Na anderhalf uur rijden we terug naar de camping waar ik snel ons eten maak. We zijn nog net op tijd om een soort lachfilm (voor ons tenminste) mee te maken. Bij de camping en vrij dicht bij waar wij staan is een boothelling. Daarop staat een camper uit Estland met daarachter een trailer met een bootje erop (zo’n opblaasbare met een buitenboordmotor). In de boot staat een mevrouw de buitenboordmotor schuin te houden zodat de propeller niet de grond raakt. De camper rijdt achteruit richting water. Op de kade staat nog een derde persoon en die roept (denken we) tips. Iets gaat er niet goed in de communicatie want de camper geeft gas in de vooruit………de boot kiept maar de mevrouw blijft dapper rechtop staan. De boot schiet half van de trailer en de camper gaat weer achteruit. Veel geroep vanaf de kant en gevloek (denken we) van de chauffeur. Hij de camper uit, de persoon aan de kant met veel gebaren en in alle rust en met volle concentratie staat daar in dat bootje nog steeds die mevrouw die buitenboordmotor schuin te houden. Uiteindelijk is het goed gekomen. Boot aan de aanlegsteiger, camper met trailer weer op het droge. Fijn joh, zo’n caravan met vitrage voor de ramen. Nu konden wij ongezien gluren (denken we).

En voor de statistieken: conform de voorspelling regent het weer sinds vijf uur.

Oh en de titel slaat op het moeizaam krijgen van contact met de camping eigenaren. Vandaag voor 5 campings 12 keer naar een receptie geweest.