Whale Safari

Tsja, hoe zal ik de dag van vandaag beschrijven. Eerst maar gewoon wat feiten. We vertrekken om half tien naar Andenes waar we bij het Whale Safari Center worden verwacht. Het is een flinke groep mensen die net als wij eerst de rondleiding door het museum krijgen en daarna op de boot gaan. We kunnen kiezen voor een Engelstalige gids en voor een Duitstalige. De groep Duitsers is wat kleiner en daarom sluiten wij daarbij aan. We krijgen uitleg over de walvis die we vandaag, hopelijk, te zien gaan krijgen. In het Nederlands heet deze soort Potvis maar het is dus een walvis. Het is een zoogdier dat maximaal zo’n 16 meter lang kan worden. Ongeveer één keer per vijf jaar wordt er een ‘kleintje’ geboren, die bij zijn geboorte rond de 1000 kilo weegt. De zwangerschap duurt dan ook 16 maand. Mannen en vrouwen trekken in verschillende gebieden rond en soms daalt een mannetje af naar een Zuidelijker gebied. De vrouwen en kleintjes hebben een minimale watertemperatuur van 15 graden nodig en ze komen in grote getale voor bij de Azoren en de Canarische eilanden. Dat is ook de reden dat we vandaag alleen mannetjes zullen zien. De organisatie is vrij stellig en belooft gegarandeerd walvissen in beeld te brengen.

Na de rondleiding moeten we naar de haven waar de boot MS Maan Explorer op ons ligt te wachten. Het is voor de organisatie een vrij nieuwe aankoop, deze is sneller dan de houten boot die een uur eerder is uitgevaren. Dit is een voormalig ‘politieboot’. We mogen aan boord en moeten eerst verzamelen in de Salong. Daar krijgen we instructie over de reddingsvesten en reddingsboten. Er worden nog wat huishoudelijke mededelingen gedaan, bijvoorbeeld over dat het handig is om bij zeeziekte aan dek te blijven en waar de kotszakken te krijgen zijn. Ondertussen is de schipper weggevaren en gaan we, zodra we de haven uit zijn, ‘op volle kracht vooruit’. Ik heb het eerste tabletje tegen reisziekte al achter de kiezen, dat kan zijn werk gaan doen. We gaan aan dek en lopen richting boeg. Daar is het al druk, er zijn geen stoelen of andere mogelijkheden om te zitten dus de toeristen houden zich aan de reling vast. Ik vind de reling erg laag en besluit naast de stuurhut te blijven ‘hangen’, daar zit ook een horizontale buis aan vast en daar kies ik positie. Ik maak een foto van de horizon waar de bergen bij Andenes nog te zien zijn. We krijgen zelfs nog twee puffins te zien. Ik neem een tweede tablet.

De boot schiet uit het water omhoog (zo voelt het tenminste) en maakt een vrije val terug (zo voelt dat tenminste) en dan heb ik wel genoeg gezien en vooral gevoeld. Voor Erik terug is met de eerste (lege) kotszak heb ik al over de reling gehangen. Dat is voor mij nieuw. Ik word wel snel beroerd maar daar blijft het dan bij. Nu dus niet, ik zal de details verder besparen. Vanuit mijn strategisch zeer goed gekozen plek (zie foto waar nog niets aan de hand is), hang ik de rest van de tocht die vijf uur duurt met gesloten ogen tegen de de H van Whale Safari. Erik heeft nergens last van, integendeel eigenlijk want hij kan nu met de telelens de walvissen vangen. Ik zie vanuit een ooghoek een walvis spuiten en een stukje staart als hij onderduikt. Als we drie uur onderweg zijn, vindt de schipper het genoeg en draaien we weer vol gas richting Andenes. Tijdens de terugreis begint het te regenen en krijg ik van de bemanning een deken om een beetje op temperatuur te blijven of te komen.

Ik ben erg blij als ik hoor dat de vaart eruit gaat wat een teken is dat de excursie er bijna op zit. Als één van de eersten gaan we aan wal en lopen we richting auto. Na een half uur zijn we in de caravan en besluiten we vandaag niet meer verder te rijden maar nog een nachtje te blijven. Ik hul me in fleeceplaids, de kachel gaat aan en ik krijg warme thee. We eten het brood dat eigenlijk bedoeld was voor op de boot………..

Erik is benieuwd naar zijn foto’s en ik ook want ik heb geen idee wat hij voor de lens heeft gekregen. Een beetje jaloers ben ik wel als we ze hebben ingeladen en hebben bekeken. Ik heb welgeteld één foto gemaakt dus die plaats ik in ieder geval!  De rest is van Erik, ere wie ere toekomt. Ze zijn prachtig en we hebben weer een dag om niet snel te vergeten.