Polarsirkelen

De camping in Mo I Rana is gisteren tijdens onze afwezigheid behoorlijk vol gelopen en vanochtend is het bijna in de file om de camping weer te verlaten. De ene helft slaat linksaf naar het zuiden en de andere gaat naar het Noorden. Wij slaan ook rechtsaf, rijden verder op de E6. De weg ‘danst’, maakt bochten, klimt en daalt en is meestal niet breed genoeg voor een middenstreep. De maximaal toegestane snelheid is meestal 70km/u en soms 60. Daardoor zie niet alleen ik wat van de omgeving maar kan ook Erik wat zien. Van links of rechts van het asfalt dus.

We rijden ongeveer 50 km tot aan de camping in Krokstrand. Daar doen we ons rondje, wachten een uurtje in de zon tot de eigenaresse tijd heeft om de papieren door te nemen en dan rijden we verder. Na Krokstrand klimt de weg en wordt het kaler langs de kant. Deze vlakte noemen ze een fjellet, vrijwel geen begroeiing behalve mos en berkenbomen van een meter hoog. Een bord geeft aan dat we het hoogste punt passeren, dat ligt op nog geen 700 meter hoogte. (hoe betrekkelijk ‘hoog’ dan kan zijn). Natuurlijk maken we een stop bij de Poolcirkel. We lopen naar een groot markeringspunt waar we een foto kunnen maken zonder toeristen. Mazzel! We klimmen een bultje op en staan dan midden in een veld met steenmannetjes (zie foto). Behalve een steen stapelen (voor een behouden reis) laten toeristen hier ook hele plaquettes achter. Een Nederlands stel vindt het belangrijk de wereld te laten weten dat ze er al voor de 18e keer zijn geweest….. Smaken verschillen, wij verbazen ons slechts. Maar natuurlijk maken wij ook onze selfie als ‘bewijs’. We willen in het restaurant een kop koffie gaan drinken en zitten te twijfelen of we er iets te eten bij nemen of dat we gaan voor gebak. Het wordt het allemaal niet: door een technisch probleem is het restaurant vandaag dicht. Dan maar een rondje door de souvenirwinkel met veel made in China, met een ooit echte eland en met heel veel toeristen die willen voorkruipen. Je zult maar haast hebben in de vakantie.

We zijn in T-shirt uit de auto gestapt en als we de winkel uitgaan, komt de regen met bakken uit de lucht en lijkt het tien graden kouder. Dat wordt rennen en we komen net niet helemaal doorweekt weer bij de auto aan. Even later schijnt de zon en is het 20gr. Het kan hier heel snel veranderen. Voordeel is wel dat je hier slecht weer al van verre kunt zien aankomen (als je niet in een winkel bent). We stoppen in Saltdal bij het Turistsenter, daar hoort ook een camping bij en daar blijven we een nacht. Er komt nog één bui over voor we de caravan op de plek kunnen zetten. Zodra we de auto uitstappen worden we aangevallen door massa’s muggen. Het zal een soort van begroeting zijn want later hebben we er nauwelijks nog last van. Bij de inspectie van het toiletgebouw annex keuken zie ik dat ze hier een oven hebben. Dat komt goed uit want ik heb een paar dagen geleden een bakmix voor een chocoladecake gekocht en die ga ik maken. Het beslag gaat een half uur in de oven en daarna moeten we nog even wachten tot het voldoende is afgekoeld.
Bij het Turistsenter is een Kunst Galleri en een informatieruimte over het Nationale Park Saltfjellet. Daar gaan we morgen kijken. Vanavond eten we van het buffet bij de Kro (wegrestaurant). We eten ‘Lasagne, Torsk, Kjotbullar og Svinekoteletter med gronsaker og salat og med Poteter eller Erterpuree’. Dat bedoel ik, dat past niet allemaal op één bord en daarom lopen we een paar keer. Zo’n buffet is hier vrij gebruikelijk, veel wegrestaurants hebben ook een middagsbuffè.

In de caravan hebben we dit keer snel internet, dat is handig want dan duurt het niet zo lang om de foto’s bij het verhaal te plaatsen. Leuk dat er ook nu weer zoveel reacties zijn! We zijn altijd benieuwd als we internet opstarten, of er reacties zijn geplaatst. Dus, wat ons betreft, graag blijven reageren.

Groeten, E&M

Ps. Bij het verhaal van gisteren waren vijf foto’s niet zichtbaar. Die zijn nu wel geplaatst.