Villa Agapanthe dag

De buren van nr. 3 en 5 (wij hebben dus 4) hebben hun ontbijt al achter de kiezen als wij in de ontbijtzaal komen. 'Ons' tafeltje is 'gebruikt' , wij eten met een ander perspectief. De zon schijnt flink en we kijken of we op het terras willen eten maar als we de deur opendoen, is onze keuze snel gemaakt. We eten binnen. We hebben het idee dat er iedere ochtend ergens een giertank open gaat, tussen 8 en ongeveer 11 stinkt het onaangenaam buiten.

We hebben niet veel plannen voor vandaag, Erik leest in de Trotter-reisgids die hier in de lounge lag. Ik meng draden tot bollen, ik heb bedacht dat ik met vier draden wil breien en omdat ik vijf kleuren heb van verschillend gewicht is dat een leuke puzzel. Zodra ik een paar bollen heb, brei ik een proeflapje (ja echt!!) en daarna begint het rekenen en bedenken van het patroon.

We hebben eerder deze week al ervaren hoe koud het kraanwater in het zwembad is maar nu de zon zo brandt is het toch wel verleidelijk om het nog een keer te proberen. Erik haalt weer handdoeken bij de receptie en even later installeren we ons op de ligbedden. So far so good.... Erik gaat het water in en ik pak het fototoestel. En Erik gaat het water weet uit nadat het water hem aan de kuiten stond..... Doordat het vandaag zo heet is voelt het water nog veel kouder aan. Net als ik even niet zit op te letten en dus het fototoestel niet in de aanslag heb, hoor ik Erik met veel geblaas beginnen aan het eerste baantje. Het worden er zeven, ik heb meegeteld. Ik kom niet verder dan het te water laten van mijn voeten.

Tegen vijf uur rijden we naar Fèz. Op de foto's is wel te zien waar we naar toe gaan. Ik zal het hier niet verraden. De keuze was uitstekend. Ook de weg terug in het donker is een fluitje van een dirham. Het was een rustige dag voor onze begrippen, lijkt wel vakantie ;-)

Oh en nog een nabrander. Daar waar we gegeten hebben stond een mooie tekst op de parasols:
Venez comme vous êtes. (mijn vertaling: kom zoals je bent). Vind ik er wel één om te onthouden.