Familiedag

Op ons gemakkie pakken we de koffers in en checken we uit. We hebben met Marlous, AI en Uwaïs om half elf afgesproken. Ze rijden samen met ons naar het inleverpunt voor de huurauto bij het vliegveld van Fèz. Onze koffers gaan alvast in de Mercedes want anders moeten we bij het vliegveld nog een keer overpakken. Dat is niet Lean....

Het blijkt nog een heel gedoe te zijn om de auto in te leveren. Gelukkig kan AI het mondelinge deel regelen. Hij komt erachter waar we de auto moeten neerzetten want aan borden is hier geen geld uit gegeven. We zetten de Hyundai op een parkeerterrein, naast iemand die een auto aan het poetsen is. Hij is niet als zodanig herkenbaar maar hij schijnt, ook, van Hertz te zijn. Hij controleert de benzinemeter en checkt de auto op deukjes. Dan vraagt hij, via AI, waarom we de auto niet hebben gewassen. Dat hebben we nog nooit bij een huurauto hoeven doen maar hier schijnt het in het contract te hebben gestaan. Na betaling van 10 dirhammen (1€ ) wil hij dat wel voor ons doen. We stappen over in de Mercedes en daarna gaan we met zijn allen naar Senhaja. Het is vrijdag en dus familiedag. En omdat wij morgen vertrekken is weer een groot deel van de familie naar Senhaja gereisd.

We zetten eerst onze bagage op de slaapkamer en daarna is het hutselen van de ene koffer naar de andere om zoveel mogelijk mee te nemen maar toch binnen de maximum toegestane kilo's te blijven. De grote bollen wol blijven achter en ook ons tafelkleed en de theekannetjes. Die worden door AI met de auto mee terug genomen naar Nederland.

En dan is het tijd voor de lunch. Het is 'volle bak' en de schalen op tafel zijn weer van een groot formaat. Het is erg gezellig maar toch hangt er een wat andere sfeer. Iedereen wil naast ons zitten, iedereen wil nog even Uwaïs op schoot hebben en ik moet vooral veel foto's maken. Er wordt gelachen maar ik merk dat de tranen bij een aantal (schoon)zussen en oma el m al best hoog zitten.

Na het eten gaan we nog een keer met ons vijven op pad. We rijden naar Sefrou, lopen nog een keer over de Medina, lopen nog een keer langs de winkelstraatjes. Het is vooral kijken en niet kopen. Nou ja, we geven 1 dirham uit voor een grote zak popcorn voor Erik. Dat is dus € 0,10. We gaan wat drinken bij een winkeltje/snackbar/bakkerij/.... AI weet hier de weg en hij loodst ons een smalle trap op. We zitten op een paar vierkante meter op een soort vide met uitzicht op de toonbank. AI gaat bestellen en komt terug met een soort milkshake. Geen idee waar het van is gemaakt maar het smaakt goed. Ook de schaal met verschillende soorten koekjes smaakt heerlijk.

Daarna lopen we terug naar de auto en rijden we voor de laatste keer naar Senhaja. In huis gaan de koffers nu definitief op slot, dat gaat nog net. Gelukkig hebben we koffers met ritsen, die zijn echt veel makkelijker dicht te krijgen en dicht te houden. Ook de handbagage zit propvol en is gevuld tot de maximaal toegestane kilo's.

Beneden genieten we nog een keer van een Marokkaanse maaltijd en van de Marokkaanse familie. Van een aantal familieleden wordt alvast afscheid overgenomen, die zullen ons morgenvroeg niet kunnen uitzwaaien. Marlous, AI en Uwaïs slapen in de salon, Erik en ik slapen boven met het raam open want het is warm in huis. In het dorp is feest en we kunnen tot heel laat (of vroeg) meegenieten van de muziek en de zingende feestvierders. Ook de honden doen weer mee en dat is aanleiding voor de kippen en hanen om zich te laten horen. Het wordt een korte nacht....