Volubilis

We hebben voor vandaag niets gepland en we doen 's ochtends niet veel meer dan lezen op het balkon. Het is ontzettend heet, er hangen wat mensen rond het zwembad en er klinkt ergens een zacht muziekje. Vakantie!!! We kijken in de gidsen of er iets is waar we nog naar toe willen en wat te doen is in deze hitte.

We rijden om twee uur in de richting van Mèknes, één van de andere koningssteden. Om sneller op te schieten kiezen we dit keer voor de tolweg. Daarin zijn we bijna de enigen, de borden langs de kant die aangeven dat de aanbevolen afstand tot de voorganger minimaal 60m moet zijn, lijken absurd. We houden misschien wel een kilometer afstand.

We slaan af bij Mèknes Oost en betalen tol (mad 17). We nemen, denken we, de oostelijke ringweg om de stad. We moeten naar het noorden om uit te komen bij de opgravingen van Volubilis. Volgens de gids moeten we eerst naar Moulay Idriss en dan is het nog vijf kilometer. Het duurt lang voor we borden zien maar we blijken, op goed geluk, de goede weg te hebben gekozen. Moulay Idriss ligt 22 kilometer ten noorden van Mèknes, heel fotogeniek op een heuvel. Als we in de buurt komen bij de opgravingen, rijdt er een Kras touringcar voor ons met achterop "uw Marokko specialist".

De horde Nederlanders stapt gelijk met ons het terrein op. We betalen voor het parkeren van de auto (MAD 10) en we betalen voor de entree (MAD 10). Stel dat die opgravingen in Nederland hadden gelegen dan hadden we vast meer dan € 0,90 per persoon moeten betalen om er rond te mogen dwalen.

een beetje geschiedenis (bron Trotter)
Volubilis is op cultureel en historisch vlak ongetwijfeld een van de interessantste plaatsen van Marokko. De precieze stichtingsdatum van de stad is niet bekend, maar sommigen menen dat ze al in het neolithicum bewoond werd. De stad was een van de hoofdsteden van Juba II. Die was in de beginjaren van onze tijdrekening koning van Mauritanië. Hij slaagde erin onafhankelijk te blijven van Rome, alhoewel hij zelf opgevoed was bij de hoogwaardigheidsbekleders van het Romeinse keizerlijk hof. Pas in de jaren 40 na Christus werd Volubilis uiteindelijk bij het Romeinse Rijk ingelijfd. Caligula, bekend om zijn wreedheid en tirannie, zou er verscheidene keren verbleven hebben. In de 2e en 3e eeuw werd de stad met prachtige gebouwen verfraaid. Het aantal inwoners in die tijd wordt op ongeveer 20.000 geschat. De druk van de Berberstammen op de Romeinen leidde uiteindelijk tot de teloorgang van de stad. De tot het christendom bekeerde Berbers bleven in de stad wonen tot aan het einde van de 8e eeuw. Toen werd Idriss I tot imam van de stad uitgeroepen. De stad kreeg opnieuw de naam Oualill, Oleander, zoals in de tijd van Juba II.
Na de stichting van Fèz, het 'Athene van Afrika', werd de stad verlaten. De aardbeving die in 1755 Lissabon teisterde, vernielde in Volubilis de enkele monumenten die door de tijd gespaard waren. Ruim een eeuw later, in 1874, werd de stad gelokaliseerd en door een ploeg archeologen onderzocht.
De ruïnes van deze antieke Romeinse stad zijn de belangrijkste van Marokko. Onversaagd trotseerden ze te midden van de vlakte de tand des tijds. Hier sluimert nog de geest van de jonge koning Juba II, koning van Mauritanië. dit is het 'Marokkaanse Efeze', met een tot de verbeelding sprekende tentoonspreiding van de macht van vroegere tijden: capitool, triomfboog van Caracalla, thermen, basiliek en een hoofdstraat met aan weerszijden villa's met kostbare mozaïekvloeren. Volubilis prijkt op de lijst van werelderfgoed van Unesco.

We dwalen een hele tijd rond tot de warmte ons teveel wordt. Op advies van de reisgids hebben we een petje opgezet en een grote fles water meegenomen. Zelfs nu in de herfst loopt de temperatuur op richting 40 graden en dat is best warm. Bij de ingang is een souvenirwinkeltje waar we geen oog voor hebben. We vinden de grote koelkast met flesjes koud drinken veel interessanter. Op een terras wordt meestal ongeveer MAD 7,50 gevraagd voor een flesje van een halve liter (€ 0,70), hier wil de verkoopster MAD 20 per flesje hebben. Maar ja, wat doe je als je dorst hebt?? En het is erg lekker koud.

Terug rijden we via Fèz, inderdaad een andere route als op de heenweg. De bermen staan vol met grote agave's en nog grotere cactussen met vruchten eraan. We rijden Fèz binnen en het zicht is erg slecht. Het zou zand kunnen zijn maar we denken dat het smog is. Ondertussen is het ook donker geworden, dat gaat hier erg snel, alsof iemand het licht uit doet. We hebben nog niet gegeten maar de wijken waar we doorrijden nodigen niet echt uit om uit te stappen. We zien ook geen borden dus we rijden weer eens 'op goed geluk'. En geluk hebben we zeker als we de reclame boven een groot pand zien: we hebben zonder er naar te zoeken Marjane gevonden, een hele grote supermarkt met meer dan alleen levensmiddelen. We eten eerst wat voor we de winkel in gaan, Erik kiest een panini met vlees en ik één met kaas. Daarna nog espresso en latte machiato (en die smaakt zelfs naar koffie). Dat is nog een meevaller.

Na het winkelen rijden we verder over de rondweg (lijkt het tenminste op) en komen al heel snel weer bij een rotonde. En deze herkennen we, we blijken heel dichtbij de weg naar het hotel te zitten. Zo zijn we toch nog sneller dan verwacht 'thuis'. Na een rustig begin van de dag op het balkon, hebben we een superdag gehad en weer een verrassend stukje Marokko gezien.