Sefrou

Nadat we gisteren samen drie toiletrollen hebben verbruikt, slaan we vandaag het ontbijt grotendeels over. We eten op de hotelkamer droog brood en een bakje yoghurt. Geen thee, koffie of jus d'orange en vandaag ook geen pannenkoeken. Eerst moet het gerommel minder worden en moet onze 'draaicirkel' richting toilet worden vergroot. Bij de supermarkt hebben we zaterdag biscuitjes en appelsap gekocht en dat was zondag ons menu van de dag. De appelsap hebben we verdund met gekocht water want puur konden we het niet verdragen.

We hebben vandaag met Marlous, AI en Uwaïs afgesproken in Sefrou, op een parkeerplaats bij een moskee. We zijn er om half elf, een half uur te vroeg. We hoeven ons niet te vervelen want Erik wordt door zijn open raampje aangesproken door een Marokkaanse oude man. Hij heet ons welkom en vraagt of we toevallig uit Nederland komen. Hij is helemaal gelukkig als het antwoord ja is. Hij heeft in Nijmegen gewerkt en heeft er nog familie wonen. Hij praat een paar woorden Nederlands, Engels en Frans en hij heeft een lang gesprek met Erik. Nou ja, eigenlijk meer een lang gesprek tegen Erik. Het wordt ons al snel duidelijk, hij wil graag onze gids zijn om Sefrou te bezoeken. Erik zegt een paar keer dat we hebben afgesproken met onze gids maar dat lijkt hij niet te begrijpen. Hij laat zijn id-kaart zien en dan leest Erik dat de man geboren is in 1960. Hoezo oude man, hij is jonger dan wij......

Keurig om elf uur komt de Mercedes met de familie aanrijden, oma el m en een (schoon)zus zijn ook meegekomen. Wij rijden achter ze aan naar het huis van de jongste zus van AI. Ze woont vlakbij het centrum. Nadat iedereen iedereen heeft begroet brengt AI de Mercedes naar een garage om te laten overspuiten. Erik rijdt erachteraan om AI weer terug te brengen. Daarna stappen wij met ons vijven in de Hyundai I10. We gaan naar één van de toeristische attracties van Sefrou en daarvoor moeten we bult op. Dat kan de auto net aan, we moeten stoppen voor een wegafzetting die wordt weggehaald na het betalen van een paar dirhammen. We mogen nog een stukje doorrijden en dan zien wij waar ze ons naar toe hebben gebracht. Het is de waterval waar ik eerder foto's van had gezien en waar ik graag naar toe wou. Het is maandag en rustig, de meeste plastic stoeltjes zijn leeg. We lopen over een paar gammele planken naar de overkant en drinken daar wat. Dan nemen we hetzelfde gammele pad terug, ik verlies bijna mijn evenwicht door opperste concentratie. Ik draai me om om bij wijze van grap Erik 'te helpen' en wat de oorzaak is, weten we allemaal niet maar Erik stapt naast de planken op de keien in het water, verliest zijn evenwicht, wil het fototoestel droog houden en komt daardoor languit in het water terecht. Met het fototoestel als een soort trofee boven water. Het is schrikken en lachen, Erik lijkt meegedaan te hebben aan de verkiezing Mister Wet T-shirt (en spijkerbroek en wandelschoenen). Hij staat druipend aan de kant. Het t-shirt wordt verwisseld voor een droog vest, de doorweekte spijkerbroek moet nog even aanblijven.

Er zijn twee opties: we rijden terug naar het hotel voor droge kleren of we kopen een (trainings)broek en shirt in de Medina. We kiezen de laatste en AI weet de kortste weg naar de Medina. We parkeren, Uwaïs gaat in de buikdrager en we gaan door één van de poorten naar binnen. Er blijft een nat spoor achter van Erik's schoenen (hoezo goretex is waterdicht, niet dus als het er aan de bovenkant inloopt!). AI weet een winkel van een zoon van een oom en daar gaan we naar toe. De luiken van de winkel zitten dicht, volgens andere verkopers is de man eten. Geen probleem, hij heeft meer kennissen/vrienden/familie. En zo staat Erik even later achter een gordijn een trainingsbroek te passen en is er een passende polo in prachtige kleuren. Ik had me al een beetje aangepast door een sjaal te dragen, Erik past met deze kleding helemaal in het Marokkaanse straatbeeld ;-). (zie video voor Erik in de winkel)

Het is tijd voor de lunch en we worden bij de jongste zus verwacht. Er zijn nog veel meer gezinsleden gearriveerd en we worden weer verdeeld over een mannensalon en een vrouwensalon. De kinderen lopen heen en weer tussen beide salons en de keuken waar voor hen het eten wordt opgediend. Eerst komt er een grote schaal met gekookte groente, rauwkost, rijst en aardappelen. Na het karige dieet van gisteren en het droge brood vanochtend heb ik erge trek en ik waag me aan een paar stukje gekookte biet en wat komkommer. Oma el m spoort me aan meer te eten maar dat lijkt me niet verstandig. Er wordt afgeruimd en de tweede gang komt op tafel. Een enorm bord met daarop een soort dichte taart van filodeeg. Er overheen zitten strepen van witte suiker en kaneel. Ha, een appeltaart denk ik en ik krijg van oma el m een groot mes. Ik mag de taart aansnijden en Marlous pakt mijn fototoestel om het vast te leggen. Ik snij een punt en heb geen idee of dat was wat ze bedoelden. Er blijkt geen appel in te zitten maar kip met amandelen. Het ziet er heerlijk uit maar ik neem de gok niet. De punt leg ik op een bordje voor Marlous en het mes geef ik door aan oma el m. Ze legt het op tafel en dat lijkt het sein voor alle (schoon)zussen. Ze pakken allemaal met hun vingers een stuk taart. Marlous en ik kijken elkaar aan en schieten vreselijk in de lach. Marlous legt uit wat wij dachten dat de bedoeling is en dan zitten we met de hele salon te gieren. Als het even kan eten ze hier met hun vingers en dan alleen die van de rechterhand. De linker wordt voor andere zaken gebruikt (zeg maar in plaats van de drie rollen toiletpapier van gisteren) . Er staan schaaltjes honing op tafel en die druipen ze over een stuk taart of ze scheuren een stuk taart af en dopen dat in de honing. het scheelt in ieder geval afwas.

Ik ga nog op zoek naar het recept voor de Bastilla, als ik tenminste goed heb verstaan hoe die taart heet. Hierna komen nog drie keer schotels met vlees op tafel en tot slot nog een schaal fruit. En dan kan ik weer mee eten want er liggen bananen op.

Na het eten verdwijnt een groep vrouwen in de keuken voor de afwas en wij verdwijnen met ons vijven in de auto weer terug naar de Medina. Volgens AI is hier een winkel die wol verkoopt en die zat vanochtend dicht. De winkel is nu open en als AI uitlegt aan de verkoper wat de bedoeling is (ik mag nog een deken voor Uwaiïs breien) zegt de verkoper dat we dan beter naar Fèz kunnen gaan. De kwaliteit van zijn wol is niet goed genoeg, de kleuren gaan eraf bij het wassen. Dat is nog eens eerlijk. Wel jammer maar dan hebben we een goede reden voor een tochtje Fèz. Met een omweg gaan we terug naar de auto, we lopen door een soort park (met ook hier weer vreselijk veel afval) en we bekijken het gemeentehuis met prachtig tegelwerk en schitterende plafonds.

We wringen ons weer in de auto en rijden bergop naar een uitzichtpunt. Er zitten een paar flinke haarspeldbochten en behoorlijke stijgingen in de weg maar we halen het parkeerterrein. Het uitzicht is schitterend en dankzij een panoramafoto krijgen we het mooi in beeld. We rijden door over de berg en komen langs afgravingen waar grind wordt 'geoogst'. Uiteindelijk komen we weer uit in Sefrou en omdat het al laat wordt en omdat Marlous en AI de komende dagen geen auto hebben, brengen we ze terug naar Senhaja. Als we bij het huis van zijn ouders zijn krijgt AI telefoon van de garage waar de Mercedes staat. Ze willen overleggen over de kleur en AI rijdt met ons mee terug.

AI weet wel een leuke andere route. Nou zijn wij daar zelf ook altijd wel voor te vinden maar ik weet zeker dat als Erik en ik alleen in de Hyundai hadden gezeten we na een paar kilometer hadden geprobeerd om te draaien. Niet dat het asfalt slecht is, er is gewoon geen asfalt maar er lopen hier door de heuvels en door het dorp van die irrigatiekanaaltjes en daar moeten we een aantal keren door heen. We hebben maar een klein autootje dat nog dicht op de weg zit en we horen regelmatig het schuren van de bodem. Net voor we helemaal klem zitten in een geul, ziet AI een alternatieve route dwars tussen olijfbomen en yucca's door. Daarna is het keren op de weg in 6 keer steken en dan rijden we voorzichtig verder. Inderdaad, altijd leuk om een nieuwe route te rijden en de banden hebben het gehouden. We komen zonder problemen aan bij de garage waar AI achterblijft. Hij zal met een taxi naar huis gaan, wij rijden door naar het hotel.

We waren van plan woensdag uit te checken en naar een ander dorp zo'n vier uur rijden naar het noorden, te gaan. Dat hotel hebben we vandaag geannuleerd, nu we wat van Marokko hebben gezien en hebben ervaren is ons die andere locatie toch te afgelegen en te ver. We kunnen in dit hotel blijven en we maken van hieruit onze dagtochten. Er is nog heel veel te zien en beter iets goed beleven dan van heel veel heel weinig ervaren.