naar B

Ouranoupoli, een plaats met een tongbrekende naam is ons doel voor vandaag. Natuurlijk zouden we de kortste route van A naar B kunnen nemen maar dat is niets voor ons. Een oud-collega van mij heeft er een heel boek over geschreven: het verschil tussen doel en doelstelling. Wij gaan voor de doelstelling dat we plezier aan de reis willen beleven. En we leggen dat uit door niet slechts van A naar B te rijden maar door te genieten van het stuk tussen A en B.

Genoeg gefilosofeer…….we rijden na het uitchecken naar Polygyros. Daar komt niet de Gyros vandaan. Het is een wat grotere stad in het binnenland, zonder grote trekpleisters maar dat kan ons vandaag niet deren. Het ligt toevallig op het stuk tussen A en B. Als de navigatiemevrouw eindelijk toegeeft en niet langer probeert ons op de kortste route te krijgen komen we per toeval langs de weekmarkt in Polygyros. En dat betekent vandaag: auto aan de kant en een rondje over de markt. Bij de kramen met kleding verlagen we het tempo. Ik heb wat in mijn hoofd, tis blauw en niet 100% synthetisch. En je zou het ‘jurk’ kunnen noemen. Beter beschrijven kan ik niet, ik zal het wel herkennen als ik het zie (vrouwen herkennen vast deze logica). Het aanbod 100% synthetisch is heel groot maar onvoorstelbaar en echt waar: ik zie DE JURK en de prijs staat me ook nog aan. En natuurlijk is deze donkerblauw (hoe donkerblauw zal ik nog ontdekken). Voor wie geïnteresseerd is, er hangt een prijskaartje aan van € 5,00. We hebben niet geprobeerd wat van de prijs af te praten. Helemaal tevreden maak ik het rondje markt af, Erik ook hoor, er zijn namelijk erg veel kramen met verse vis. Wat die vis betreft is het ‘kijken niet kopen’. In de studio die we voor de komende negen dagen hebben gehuurd zit wel een kitchenette maar geen idee hoe die eruit ziet. En we hebben ook nog geen idee hoe lang we nog onderweg zijn van A naar B. We kopen ook nog een tros druiven die bij het wegen, iets meer dan twee kilo op de schaal legt. Voor € 3,00 mogen we de zak vitamines meenemen.

We rijden daarna verder door de binnenlanden (of eigenlijk is het taal technisch denk ik ‘het binnenland’), we komen door een dorp waar we de naam niet van zien maar waar we wel een fles vullen bij de plaatselijke bron. We rijden door een riviertje omdat het nou eenmaal nodig is om aan de overkant te komen. Het bruggetje wordt alleen door een hond gebruikt. De weg loopt trouwens dood in het dorpje waardoor we nog een tweede keer door de rivier moeten. (zeker twee meter breed water en een centimeter hoog) We komen in Gomati dat we direct herkennen van twee jaar geleden. We stoppen bij dezelfde bakker ‘als toen’ en dit keer nemen we koffie bij wat lekkers en gaan we op het terras zitten. Ik heb de beste plek want ik vang lekker veel wind. Dat wordt heel zichtbaar als Erik een hap van zijn donut neemt en alle poedersuiker eraf waait over mij heen….. We zijn nu zo ongeveer op het hoogste deel van de route en als we gaan afdalen komen we langs een erg fotogeniek kapelletje. Nu blijkt maar weer dat je ook zonder professionele apparatuur leuke foto’s kunt maken. Tenminste dat vinden wij. Door de spiegeling in het glas, het roestige smeedwerk en de glimmende iconen in het kapelletje maken we veel van weinig. Dat is nou waarom het tussen A en B zo leuk is.

We stoppen nog een keertje in de berm omdat we een geocache willen vinden maar er staan al twee andere auto’s van het uitzicht op Mount Athos, the right finger, te genieten. Nou ja, de mensen die in die auto’s zaten natuurlijk. Dan dalen we verder af richting Ouranoupoli waar we geen adres hebben van het Pansion Katerina waar we de studio hebben gehuurd. Op GoogleMaps hebben we het opgezocht en we hopen dat we het in het echt zullen herkennen. Het blijkt een fluitje van een cent te zijn, er staat een bord in de berm en het pension ligt vlakbij de weg. Er is parkeergelegenheid voor de deur. Onze studio is op de derde etage en er is geen lift. Dat wisten we al bij het boeken, onze logica was dat we dan waarschijnlijk wel een mooi uitzicht zouden hebben vanaf het, volgens de omschrijving, ruime balkon. Het is bijna nog mooier dan op de foto’s op internet. We hebben een grote kamer met bed en kitchenette, een hele ruimte badkamer en een prachtig balkon. We kijken uit op de toren aan zee in Ouranoupoli, het herkenningspunt van dit stadje. We zien de pier waar vandaan iedere ochtend om half tien een boot met mannen en monniken vertrekt naar de kloosters op Athos. Verboden voor vrouwen, zelfs voor vrouwelijke dieren! Iets buiten Ouranoupoli ligt een muur die bewaakt wordt als een grens. Aan de andere kant wordt niemand toegelaten. De enige manier om bij de kloosters te komen is per boot. En alleen mannen die een visum hebben aangevraagd en hebben gekregen mogen met de monniken mee op de boot.

We hebben vanaf nu alleen rustdagen ‘gepland’ maar de kans bestaat dat we meegaan met een excursie waarbij op veilige afstand van de kust een rondje om dit schiereiland wordt gemaakt. Dan schijn je bij helder weer goed de kloosters te kunnen zien hangen aan de rotswanden.

Zo, dat is wel even genoeg tekst om uit te leggen hoe mooi het was tussen A en B.

Groeten en kallispera van ons!