A day at the beach

Het is een zonnige zondag en het is al vroeg erg warm. Als we naar het centrum lopen is het al 30gr.. We lopen naar de pier en stappen daar aan boord van een boot die ons, en nog heel veel andere toeristen, naar the donkey islands brengt. Dat is een eilandengroep (of eigenlijk eilandjesgroepje) hier voor de kust, op ongeveer een kwartiertje varen. Voor alle zekerheid neem ik voor vertrek toch maar een tabletje tegen zeeziekte. Of die helpt of ik heb er gewoon geen last van, het effect is in ieder geval hetzelfde. We stappen op het grootste van de donkey eilanden van boord en slingeren onze navigatie aan. Daarmee bedoel ik dus de navigatie voor het geocachen ;-).

Er zijn hier twee caches verstopt en nu we hier toch zijn gaan we die nog even vinden. Is de bedoeling. En daar blijft het dan ook bij. Beide containers liggen niet op het eiland waar wij zijn afgezet. Om op die andere te komen heb je een bootje nodig, zwemmen is niet te doen. Dan maar niet. De andere toeristen rollen bij aankomst direct hun handdoek uit. wij niet, we gaan eerst een rondje eiland maken. We lopen langs het strand, gaan bult op over een smal paadje en zien dan al snel de andere kant van het eiland. Eigenlijk is het eiland in drie delen te verdelen: de kant waar wij hebben aangemeerd heeft een groot zandstrand. De andere kant heeft hoge kliffen en nauwelijks baaien. Je kunt daar in ieder geval niet op een normale manier beneden komen. Het hele middenstuk is naar ons idee een openbaar toilet! We moeten goed uitkijken waar we onze voeten neerzetten en voorkomen dat we verstrikt raken in de meters toiletpapier. Het middenstuk lijkt een illegale camping te zijn, wildkamperen is verboden in Griekenland maar er wordt niet gehandhaafd. Dus staan hier tenten en zelfs een paar prototypes van caravans.

Als we vinden dat we wel genoeg hebben gezien, zoeken we een stukje strand uit en rollen we ook onze handdoeken uit. Ook hier glashelder, handwarm water. Erik gaat weer zwemmen en vissen kijken en ik doe aan pootjebaden en op de tas passen (in de zon liggen dus). Als het zand ons te warm onder de voeten wordt, pakken we de spullen weer in en lopen we naar de aanlegsteiger waar we wachten op de boot.

Terug in Ouranoupoli lopen we terug met een korte stop bij de bakker voor een 'kaasflap' en een koude koffie voor onderweg. We halen weer iedereen in op de stoep en dan moeten we nog de straat over voor we naar het Pansion gaan. Onze geocache container willen we nog verstoppen, vanochtend lukte dat niet omdat er iemand vlakbij stond. Nu zien we niemand en dus kunnen we de yoghurtemmer met schriftje en pen op de bedoelde plek verstoppen. Daarna terug naar onze 'superior studio' om het zand eraf te spoelen.

We dalen nog een keer de trappen af en we steken nog een keer de weg over. Het tweede deel van de middag liggen we lui te wezen aan ons eigen strand. Het is zondag maar het strand is uitgestorven. Onze parasol gaat in de grond, Erik blaast een kussentje voor onder mijn hoofd op (wat een luxe he) en dan installeer ik me weer op de handdoek en gaat Erik nog een keertje het water in. We blijven lang op het strand, de zon zakt en schittert prachtig op het water. Ik stop wat zon in de waterfles en dan rollen we de handdoeken ook hier op. Het komt misschien wat hatelijk over maar voor vandaag hebben wij hier wel genoeg zon gehad.

Terug in het Pansion gaat Erik de rekening voor de overnachtingen betalen en hij regelt ook nog even dat we morgen tot 14.00u. in de studio mogen blijven. Dat is erg fijn want we hoeven pas tegen 19.00u op het vliegveld te zijn. Misschien morgen nog een laatste keer naar het strand??