weer in ACSI

Vandaag rijden we om half tien weg uit Ouranoupoli, de navigatie staat ingesteld op een camping op Sithonia. Dat is de middelste van de 'drie vingers
'. Met deze camping hebben we de laatste week veelvuldig mailcontact gehad want nadat we er waren geweest, bedachten ze dat ze misschien toch wel mee wilden doen aan het aanbod voor voor- en naseizoen. We hebben afgesproken dat we er voor twaalf uur vandaag zijn, zodat ze ervoor kunnen zorgen dat er iemand met tekenbevoegdheid is. En dat die persoon ook Engels of Duits spreekt.

Het is een mooie route, grotendeels bekend maar omdat we nu in tegengestelde richting rijden, lijkt het toch weer nieuw. We zien een geitenhoeder met een kudde (of is het een geitenherder?) en we passeren een flinke schildpad in de berm. Dat was het wilde gedeelte voor vandaag. We rijden om elf uur de camping op waar we door één van de eigenaren worden opgewacht. We krijgen Griekse koffie (met een dikke laag drab onderin....) en een stuk cake dat door zijn vrouw is gebakken. Hij heeft tien jaar in Duitsland gewoond en heeft voorkeur om in het Duits te praten. Dat is voor ons even schakelen, knop om van Engels naar Duits. "Macht uns kein Flaus aus" ;-). We zitten twee uur te praten, er moet nog een foto worden gezocht en tekst worden bedacht. Dan willen wij nog het IBAN nummer van de camping weten en dat kan pas maandag worden opgevraagd. We vullen de papieren zover mogelijk in, laten een stapel handtekeningen en stempels zetten en dan pakken we alles weer in. De auto is zo warm geworden dat de navigatie van de voorruit is gevallen. Wij zaten tussen twee huisjes in, kregen vol de wind van voren en hadden moeite om de papieren op tafel te houden. Neem daarbij nog die Griekse koffie dan weten jullie al wat we hierna direct gingen doen.

Precies, we zijn nog iets verder naar het zuiden gereden op Sithonia. Bij Nea Marmaras hebben we de auto geparkeerd en een terrasje gezocht in de zon, met weinig wind en heerlijke freddo cappuccino. Daar hadden we erg veel zin in. Wat dan wel weer raar is dat we er drie koekjes bij kregen. We zaten net op tijd want er meerden een aantal boten aan die hele vrachten toeristen aan wal los lieten. We hebben zelf ook nog even toerist gespeeld, hebben bij een bakker wat gekocht voor later vandaag en daarna was het weer 70 km. terug naar Ouranoupoli.

We waren nog net op tijd om een uurtje naar het strand aan de overkant van de weg te gaan. Ik had dit keer geen fototoestel meegenomen en daar krijg ik dan meestal spijt van. Ook vandaag, Erik was aan het zwemmen (of dobberen) en toen dook er vlakbij heb een aalscholver omhoog. Die bleef een poosje gezellig mee dobberen en verdween toen weer onder water.

Morgen is onze laatste volle dag hier. Maandag moeten we uitchecken, terug rijden naar het vliegveld en dan vliegen we 's avonds rond kwart over negen terug naar Weeze. Duimen maar dat het morgen goed weer is!