In actie voor ACSI

We worden wakker van een aardbeving. Voor we dat goed beseffen is het afgelopen en lijkt er geen schade te zijn. Een rare gewaarwording die we gelukkig nog niet vaak hebben meegemaakt. In Thessaloniki hadden we via geocaching gelezen dat er in de 70’er jaren een fikse aardbeving is geweest met veel schade. Of er in de buurt schade is weten we nu niet, we hebben geen internet en van de Griekse tv zenders begrijpen we niets. Het lijkt hier geen onderwerp van gesprek.

We hebben voor vandaag de laatste drie campingcontroles op het programma staan. De eigenaren weten dat we komen en bij iedere camping wordt enthousiast vertelt dat de bezetting weer aantrekt, er zijn duidelijk meer toeristen dan twee jaar geleden. Er zijn weer plannen voor verbeteringen, we zien een verbeterd restaurant, een extra aangekocht stuk grond, we horen van wekelijkse life muziek in een Taverne: het gaat een stukje beter en dat is fijn om te horen en te zien.

Tussen camping twee en drie doen we wat boodschappen en drinken we cappuccino bij een warme bakker en hebben we enige moeite om te kiezen uit het aanbod ‘hartig of zoet’. Het wordt een calzone voor Erik en voor mij filodeeg met feta. We zitten heerlijk in de schaduw en met een beetje wind op zijn terras. Het is vandaag weer warm, ruim 34 graden!

Bij de laatste camping moeten we na de ronde over de camping even wachten op de eigenaar. Dat doen we bij de bar van de camping die heel erg mooi ligt, geen enkel probleem om hier een half uurtje te zitten. Om half vijf zitten de drie controles erop en rijden we terug naar het hotel. Afkoelen doen we in het zwembad, we blijven zitten tot de zon achter de bomen verdwijnt.

Voor ons avondeten dalen we weer af naar de ‘hoofdstraat’ van Psakoudia. We gaan eten bij een restaurant dat zichzelf aankondigt als authentiek Griekse taverne. Het is een familiebedrijf met mannen in de bediening en moeders in de keuken. We kiezen moussaka maar die is helaas op. Erik kiest dan de stifado en ik de kifedes. Helemaal zeker weten wat we krijgen doen we niet want de menukaart is wat chaotisch. Onze ‘tweede keuzes’ zijn echte aanraders, Erik heeft rundvlees met gestoofde groenten en ik heb ‘gehaktballen in tomatensaus’ (maar net ff anders als in Nederland). Voor de laatste keer lopen we het pad door het pijnbomenbos terug naar het hotel. Morgen pakken we de koffers weer in de auto en rijden we naar ons laatste overnachtingsadres in Ouranoupoli.

Op ons reisschema staan vanaf nu alleen ‘rustdagen’, bij andere vakanties is de invulling vooral afhankelijk van het weer. Het weer lijkt hier geen vraagteken, als de voorspelling uitkomt is het nog een hele week 30 plus met zon en hier en daar een heel klein wolkje.