Kassandra

Bij de vier overnachtingen in Hotel Philoxenia hoort ook een ontbijt(buffet). Dat geldt voor alle gasten en daardoor kost het wat moeite om een tafeltje in het restaurant te bemachtigen. Het woord ‘vreetschuur’ komt even bij me op als ik de volgestapelde borden voorbij zie komen. Het valt reuze mee, er is veel keus, er wordt constant aangevuld en de bediening loopt hard en is vriendelijk. Erik ‘test’ het Engelse ontbijt (witte bonen in tomatensaus, roerei, worst…) en ik de Griekse yoghurt, Griekse kaas en Griekse tomaten (onder andere). Helemaal blij word ik van de theezakjes (ja echt), ze hebben hier de variant rooibos die ik zo lekker vind en in Nederland in de winkels niet kan vinden. Erik is net zo tevreden, de koffie smaakt hem goed.

Na het ontbijt pakken we onze ACSI spullen in de auto en rijden we naar Kassandra, het meest westelijk gelegen schiereiland. Of zoals ze hier zeggen: “de left finger”. Hier liggen twee campings waar we op visite gaan. Eigenlijk is Kassandra geen schiereiland want het wordt van het vasteland van Chalkidiki gescheiden door een kanaal bij Nea Potidea. We rijden het rondje over het eiland dit keer tegen de klok in. We bezoeken de eerste camping in Sani, een uitgestrekt terrein met een prachtig strand waar ook veel dagjesmensen komen. We noteren wat wijzingen ten opzichte van vorig jaar en als de sticker is geplakt gaan we verder met onze toeristische route.

Vanuit Sani kunnen we niet verder langs de kust naar het zuiden, er is geen weg aan deze kant van het schiereiland. Daarom moeten we eerst terug naar de oostkant, naar Nea Fokea. Daar stoppen we om een soort grot te bezoeken die is volgehangen met Iconen, waar kaarsen branden en waarin een tunnel leidt naar een bron: “de bron van het heilige water van de apostel Paulus”. De tunnel is voor Erik te laag en ik waag me er een stukje in. Als het plafond nog dichter bij de bodem komt draai ik, met wat moeite, om en ga terug.

Buiten in de ook vandaag brandende zon drinken we wat van het zelf meegenomen water en dan steken we de weg over om naar een toren hoog boven het strand te lopen. Deze is gebouwd in 1407 nChr. en staat op de plek waar al in 500 vChr. een nederzetting was. Vanuit Nea Fokea steken we schuin het eiland over, weer terug naar de oostkant en we stoppen voor een cache en voor de lunch in Nea Skoni, een gezellig vissersdorpje met veel restaurantjes langs het water. Ondanks de inspanningen van Erik vinden we bij de pier niet de cache die daar verstopt zou moeten zijn. Uit alle opties kiezen we een Griekse pizzeria. We hebben een mooi plekje waar we profiteren van een heel klein beetje zeewind. De temperatuur is constant rond de 30 gr. Celsius, dat is heerlijk maar af en toe is het fijn om even wat schaduw op te zoeken.

Restaurant Anemoni heeft behalve heerlijke pizza’s ook internet en dat gebruiken we om even te chatten met Melissa en Marlous en om te luisteren naar Noa en te kijken naar Uwaïs. Het is lastig om ze zo lang niet te zien (nu al vijf dagen!) maar dankzij de social media kunnen we veel volgen. Als we de borden leeg hebben, zoeken we de auto weer op en rijden we naar de tweede en laatste camping voor vandaag. Deze is begin dit jaar van eigenaar gewisseld en we vermelden de wijzigingen op de papieren. Vanaf hier is het nog een uurtje rijden naar het hotel.

Op de kamer gaat eerst de airco aan, halen we een koel drankje uit de koelkast en pakken we een tijdschrift (Erik – AutoBild) of een boek (M – ebook Isa Hoes/Toen ik je zag). Heerlijk relaxen na een dag hard werken ;-)