Raindrops keep falling on our heads

We hebben een mooie plek op Thunderbird RV Park met uitzicht op de oceaan. Het is een natte boel, de regent komt met bakken uit de lucht en heel soms met bakjes. Veel plannen hebben we niet gemaakt voor vandaag, het lijkt een prima dag om binnen te blijven. Als we thuis zouden zijn zouden we zeggen “we steken de houtkachel aan”, dat is nu geen optie. Voor aanstaande dinsdag hebben we twee plekken gereserveerd bij een zogeheten Grizzly Tour en die wordt georganiseerd door een bureau hierin Campbell River. Om te betalen voor de excursie moeten we vandaag nog wel even naar het kantoor of de winkel van die organisatie. Met behulp van Google Maps bekijken we de route en zien dat het slechts een kilometer of drie is. Nadat we koffie hebben gedronken, trekken we de wandelbroeken aan en onze wandelschoenen. (wandelbroeken omdat die van een materiaal zijn dat snel droogt…). De regenjassen gaan aan, dan hangen we de rugzakken om en daarover heen gaat als een soort blauw sausje de regencape die we hebben gekocht bij het Visitor Centre op de Pacific Rim. Dat was iets meer dan een week geleden toen de temperatuur nog boven de twintig graden was. Vandaag is het zes graden, boven nul en volgens de weersverwachting zal het rond twaalf uur iets minder hard regenen. Dat is het moment dat wij als twee blauwe smurfen de camper uit stappen. Erik had eigenlijk nog een regenbroek aan willen trekken maar dat leek mij wat overdreven. Dat was een verkeerde veronderstelling, binnen vijf minuten zijn onze broeken doorweekt en ook de schoenen aan de buitenkant. In de schoenen blijft het droog en de cape is een uitkomst. Het eerste stuk is redelijk beschut tegen wind maar zodra we langs het water lopen krijgen we er een koude wind bij. Best guur maar we lopen door, natter kunnen we niet worden. Na drie kwartier staan we druipend voor de deur van de winkel, trekken we buiten de capes uit en dan gaan we naar binnen. Heerlijk, de jas is droog maar de broek plakt aan de benen. De juffrouw achter de balie zoekt onze reservering erbij, Erik mag betalen, onze wensen voor de lunch worden gecheckt en dan zijn we klaar. Binnen vijf minuten staan we weer op de stoep en gaan de blauwe capes weer over de jassen.

Op de heenweg hebben we de omgeving goed verkend. Dat is een voordeel als je loopt, je hebt meer tijd om alles goed in je op te nemen. Zo kunnen we nu blindelings uitleggen waar de Starbucks zit, waar Tim Hortons, waar de McDonald en waar Boston Pizza. We kiezen de pizza, het is ondertussen wel lunchtijd en dan kunnen we mooi even een beetje opdrogen. Boston Pizza blijkt een aanrader te zijn, op de kaart naast pizza’s en pasta’s ook veel lunchgerechten. Erik bestelt een lunch dipper (broodje warm vlees met jus in een apart bakje) en ik een Caeser Salad met een quesadilla met kip. Erg lekker!

Als we weer buiten staan regent het nog steeds en dus gaan de blauwe hoesjes weer aan over de jassen. We lopen nog niet terug naar de camping maar gaan eerst even naar de Walmart, het brood is op. Bij de Pharmacy afdeling koop ik tabletten tegen reis- en zeeziekte. De excursie aanstaande dinsdag begint met een twee uur durende boottocht tussen wat eilanden door naar het vasteland van British Columbia. Daar ‘komen we aan land’ bij een nederzetting van First Nation en die brengen ons naar een aantal uitzichtpunten waar we, als we geluk hebben, grizzly beren kunnen zien. Na afloop gaan we weer terug met de boot en aangezien ik nogal wat herinneringen heb aan eerdere boottochten leek het me verstandig om te zorgen voor wat ‘medicinale ondersteuning’. Deze excursie staat op onze wensenlijst en we hebben veel geluk dat we nog mee kunnen dinsdag. In de zomer, als er meer toeristen zijn, zijn er bijna dagelijks tochten. Nu nog maar één per week en waarschijnlijk is zelfs die van a.s. dinsdag de laatste van het seizoen. Niet dat de beren er dan niet meer zijn maar er zijn te weinig deelnemers waardoor de tochten niet rendabel zijn.

Vandaag hebben we de fototoestellen niet uit de rugzakken gehad. Te koud en te nat. Met de telefoon hebben we wel wat gemaakt en we proberen die bij het verhaal te plaatsen. Dan krijgen jullie een betere indruk van onze ‘wandeling’ (iets meer dan 10 km. gelopen). Als het weer morgen van hetzelfde is dan doen we dat zeker weer maar dan, beloof ik nu alvast, gaan wel de regenbroeken aan!!