Nanaimo-back in town

Na de schitterende dag gisteren werd er voor vandaag en de resterende dagen deze vakantie regen voorspeld. Niet een klein beetje maar variërend tussen 90 en 100%. Dat is heel veel water. Vannacht kwam daar nog een portie storm bij. Eigenlijk zijn we daar wel blij mee want dat maakt het vertrek makkelijker dan wanneer de zon schijnt en het t-shirt weer is. We rijden vandaag naar het zuiden, richting Parksville. Daar willen we op een camping overnachten die ons is aangeraden door de buren in Jordan River, Ewen en Sandy (Wesendany op geocaching). We luisteren een keer niet naar de TomTom want die wil ons naar de grote weg sturen, de highway 19. Liever rijden we langs de kust over de 19A en dat kan tot aan iets voorbij Parksville. Onderweg nog steeds heel veel water, hele stukken weg staan blank, gelukkig waait het niet meer zo hard en blijft de wegligging van de camper onveranderd. Die was al ‘deinend’. Langs de route geen voetpaden met wandelaars want anders hadden we er heel wat door het opspattende water een nog natter pak bezorgd.

In Courtenay, ten zuiden van Campbell River, parkeren we bij een Starbucks en haalt Erik twee cappuccino’s. Gisteravond hebben we gekeken wat we nog aan eten hebben en zo eten we nu onze laatste bosbessenmuffin (uit een grootverpakking van de Walmart). Vrij vroeg zijn we op camping Rathtrevor Beach in Parksville, een camping in een Provincial Park. De camping is nog open maar er geldt een ‘winter regelement’ dat betekent dat de helft van het terrein open is, we zelf moeten inchecken en dat niet alle sanitair gebouwen zijn geopend. Het is een schitterende camping met een ligging direct aan zee maar door het slechte weer is het nu vooral een heel donkere en lege camping. We rijden er weer af, stellen de TomTom in op Living Forest Oceanside Campground and RV Park (jawel) in Nanaimo. Daar hebben we bijna vier weken geleden de eerste twee nachten gestaan. Dat is wel een mooie afsluiting want daarmee is letterlijk de cirkel over het eiland rond.

Voor we naar de camping rijden gaan we eerst nog een keer naar een Walmart in Nanaimo, onder andere voor de tabletten tegen reisziekte want die hebben gisteren wel erg goed geholpen. Om niet met een lege maag de winkel in te gaan en omdat we bezig zijn de restjes op te maken, bak ik eerst pannenkoeken. Als die op zijn gaan we de winkel in. Vandaag is het een beetje ‘kijken, kijken, niet kopen’ want morgenavond moeten de koffers worden ingepakt en veel ruimte voor meer kilo’s hebben we niet. We kijken vooral bij de afdelingen die je in Nederland niet snel in een warenhuis vindt. Als je überhaupt in Nederland nog een warenhuis kunt vinden na de sluiting van de V&D’s. De afdeling met spullen voor Halloween is gigantisch en goed voor verbazing en Erik gaat natuurlijk even kijken bij de ‘auto afdeling’. Hier gelukkig geen afdeling ‘wapen’. Geheel toevallig (haha) kom ik langs de rijen met bollen wol. Ik doe heel goed mijn best en houd het op slechts twee bollen! Nadat we hebben afgerekend gaan we naar de inpandige McDonald. Bij ons vorige bezoek hebben we een bon voor een frisdrank en een bon voor een kop koffie gewonnen en die leveren we hier in.

Naar de camping is het dan nog 17 kilometer rijden en gelukkig hier geen bord ‘gesloten’. Er is dit keer wel een plek met Oceanview beschikbaar en we mogen doorrijden naar nr. 137. Een prachtige plek, beetje hoog gelegen maar met vrij uitzicht (tussen wat bomen door) over zee. Rechts zien we de landtong waar we morgen met de ferry van Duke Point naar Tswawwassen zullen oversteken. Tegen zes uur wordt het vrijwel droog en, weer in het kader van restjes opmaken, stookt Erik een laatste kampvuurtje. Ik maak avondeten van ravioli, sperziebonen, worteltjes en een pastasaus. Het klinkt misschien wat vreemd als combinatie maar het smaakt best goed.

Als de afwas klaar is en het water weg loopt horen we een raar geluid uit de badkamer (wc en doucheruimte)…..daar borrelt het water omhoog door het putje……. Waren we bijna vergeten, ook dat gebeurt eigenlijk iedere camperreis één keer. Steeds checken we op hoe ver de afvaltanks vol zitten en vandaag hebben we dat dus niet gedaan. En nu is de tank met het afwas- en douchewater vol, gelukkig niet die van de wc!! Erik gaat buiten kijken of we een afvoerputje hebben op de standplaats, we hebben een full hookup dus dat zou eigenlijk moeten maar het is 22.00u en er is geen verlichting langs de paden of op de plek. Zoek dan maar eens op grijs grind naar een deksel op een putje. Maar de afvoer wordt gevonden en dat levert een volgende uitdaging op. We hebben de camper met de neus ingeparkeerd omdat we van het uitzicht willen genieten (aan de achterkant geen raam) maar ook omdat het een vrij smalle plek is en indraaien met de neus naar voren vanmiddag met het slechte weer even beter uitkwam. Nu moet Erik dus eerst alles weer loskoppelen, dan uit het parkeervak achteruit in donker, iets doorrijden en dan achteruit weer erin. En niet te ver want aan het eind van de plek zit niks (zie eerdere tekst: hoog gelegen met vrij uitzicht) , alleen een afgrond. Ik zet de zaklamp op mijn telefoon aan en schijn op mezelf, als het meezit kan Erik dat zien in de spiegels en dan zou het goed moeten (kunnen) gaan. Niet echt een ideale tijd om zo laat de motor weer te starten maar het is even niet anders. Het is een aantal keren heen en weer steken en heen en weer lopen maar dan staat de camper 180 graden gedraaid weer op de plek. Nu met de afvoer van de tanks aan de kant waar het afvalwaterputje zit. De tanks kunnen leeg en water en stroom worden weer aangesloten. De camper blijft nu zo staan, we gaan niet nog een keer draaien. Als we morgen de zee willen zien dan gaan we wel buiten staan!

Weer een uitdaging positief afgesloten, goed bezig hè?!