Naar Campbell River

Er zit een laagje ijs op het gras als we de gordijnen open schuiven. Het heeft vannacht gevroren en de camper staat nog in de schaduw. Daardoor is het koud binnen en gaat de kachel aan. Goed dat we bij de start van de huur in Vancouver een extra deken hebben gevraagd. Vandaag rijden we terug naar de bewoonde wereld maar eerst gaan we nog een stukje lopen, over de brug, naar een natuurgebied(je) en door ‘Historic Zeballos’. Door de zon warmt dit stukje van de wereld op en de damp trekt op. Een mooi gezicht. Bij de brug aangekomen zijn we nog net op tijd om een moederbeer met twee cubs de struiken in te zien lopen, moeder heeft een grote zalm in de bek. We zien nog meer beren en blijven nog even kijken. Aan de overkant ligt de hoofdstraat van Zeballos en daar is de zon nog niet gearriveerd.

Bij een aantal oude panden of lege kavels staan bordjes met uitleg over wat er te zien is of te zien was. Zeballos heeft een aantal hoogtij jaren gehad, tussen 1935 en 1945 vond hier een heuse ‘gold rush’ plaats. Zes mijnen waren actief en leverden voor $ 13 miljoen aan goud. In die periode woonden er 1500 mensen. Nu wonen er nog maar 200 mensen en die leven voornamelijk van de houtkap. Een dagelijkse herinnering aan de gouden tijden is het ‘Golden Gate Park’, waar een zogeheten nature trail is uitgezet in de riviermonding. We lopen er het rondje en verbazen ons over al het oud ijzer dat er ligt. Of dat met opzet hier is achtergelaten om te herinneren aan oude tijden of dat het gewoon te veel moeite kost om op te ruimen? Geen idee, het stoort ons eigenlijk een beetje. We lopen het rondje en gaan daarna verder het dorp verkennen. We lopen tot het eindpunt, een steiger bij de haven. De zon schijnt hier nu ook en dat scheelt een paar graden. Er is nog een tweede wandelroute en daar ligt ergens een cache verstopt. Nu we in de buurt zijn gaan we op zoek.

Deze wandelroute is erg slecht onderhouden. Ooit zijn hier houten wandelpaden aangelegd maar die zijn grotendeels weggerot. We lopen heel voorzichtig, zou toch wat zijn als we erdoor heen zouden zakken. Uit voorzorg lopen we één voor één over een stuk ‘vlonder’. De ander houdt dan de camera schietklaar. Het is weer een schitterend bos met enorme varens, mossen, rottend hout en grote bomen. Heerlijk nu in de herfst, het ruikt zo lekker. Erik vindt de cache, we zetten ons stempel in het logboekje en bergen het bakje weer op. De route gaat nog veel verder maar we vinden het wel genoeg zo. We lopen terug naar de hoofdstraat en dan bedenk ik dat ik wel pannenkoeken wil bakken voor de lunch. Dan moeten we eerst melk kopen want het pak is net leeg. Bij een huis staat op de gevel dat er een hotel in zit, een geldautomaat en een winkel en het rode verlichtingsbord ‘Open’ staat te knipperen. Er staat een deur open en Erik gaat als eerste naar binnen. We staan bij iemand in de huiskamer en die iemand zit net te eten. Verderop zien we een kamer met levensmiddelen, dat zal de winkel zijn. Uit een keuken komt een vrouw en we vragen of ze melk verkoopt. Ja meestal wel maar vandaag heeft ze niks (ze zegt iets over problemen met de levering ofzo, goed verstaan we het niet), we bedanken en lopen achteruit weer naar buiten. Een beetje twijfelend staan we voor het pand. Dit is toch wel de winkel? Of hebben we nu aan gewone mensen in hun woonkamer gevraagd of ze melk verkopen?? Tsja, geen idee. We lopen maar terug naar de camper, gaan nog een keertje over de brug en dan zijn we ruim twee uur na vertrek weer terug op de camping. Het was een wandeling van 5.5km.

Na het eten gaat de stroom eraf en koppelt Erik de waterleiding weer af. We beginnen aan de 42km. over de zandweg terug naar de bewoonde wereld. Met de camper rijden we de nieuwe brug op en dan zien we weer de moederbeer met de twee jongen. Erik stopt op de brug, ik stap uit gewapend met een fototoestel en Erik gaat de camper aan de overkant ergens parkeren. Fijn dat hier nauwelijks verkeer is, je staat hier niet snel iemand in de weg. Het is zo schitterend om de beren zo ongestoord ‘hun ding te zien doen’, af en toe gaat even de neus in de lucht (om te ruiken). Een van de beren gaat actief aan de slag om een vis uit het water te halen, geweldig hoe hij vaart maakt in het water en met sprongen op een zalm af gaat. Je krijgt bijna medelijden als het hem (of haar) niet lukt.

Met moeite gaan we de camper weer in en begint al snel het kabaal en geschud en getril. Er zit een vervelend stuk in waar het ook nog eens smal is en nogal klimt. Geen probleem voor de camper, die tuft rustig door naar boven en gelukkig op dit stuk geen tegenliggers. Er gaan niet veel mensen naar Zeballos en dat is echt jammer. Wat een geweldige aanvulling op onze route.

Terug op Highway 19, de Island Highway staat de TomTom ingesteld op een camping in Campbell River. Na de 42km over het zandpad moeten we nog bijna 150km over de 19. Dat duurt wel even en we bedenken dat we best iets eerder kunnen stoppen. Voor Campbell River ligt Sayward aan de kust en daar hebben ze vast ook wel een mooie camping met Oceanview. De TomTom wordt bijgesteld, het scheelt zo’n 70km en dat is toch wel een uurtje minder rijden. Sayward vinden we en we zijn er snel op uit gekeken. Een tegenvaller dit keer, dat kan natuurlijk ook gebeuren. Doordat we tot nu toe bijna altijd schitterende plekken hebben gezien wanneer we nogal impulsief ergens naar toe gingen of afweken van de bedachte route, verwachtten we dat eigenlijk ook nu. Sayward is het niet voor ons en de TomTom krijgt de eerdere bestemming weer terug: een camping in Campbell River.

Het is al 17.30 als we de plaats binnen rijden en één van de eerste dingen die we zien is het immense blauwe bord van een Walmart. Jippie, een grote winkel, we gaan melk kopen. Bij binnenkomst van de winkel zit links een McDonald en omdat het echt wel etenstijd is gaan we (voor de eerste keer deze reis) eten bij de Mac. Er is een actie met zegeltjes en de winkans is één op 5. Bij onze menu’s hebben we alle twee vier zegeltjes en we hebben alle twee een prijs: Erik wint een kleine kop koffie en ik een kleine beker frisdrank. Wow! De zegeltjes bewaren we even. Eerst melk kopen, nog even hier de wol checken en dan afrekenen en de laatste 2 km. naar de camping rijden.

Als we de poort doorrijden van Thunderbird RV Park is de eerste persoon die we zien de buurvrouw waar we gisterochtend in Alder Bay de koekjes van hebben gekregen. Dat is toevallig! Ze zouden naar het noorden reizen en staan nu 200km zuidelijker. Gelukkig is er nog plek, we krijgen standplaats 15 met Oceanview. Het is al hartstikke donker maar we kunnen nog zien als we op de plek parkeren dat we inderdaad de zee kunnen zien. Er zit wel een weg tussen ons en het water maar we zitten op een landtong dus het is geen doorgaande weg. (hopen we)

Het wordt weer koud en voor morgen is de voorspelling 100% regen. Maar dat is niet erg, ik weet nu waar de winkels zitten……