Via Port Alice

Vanochtend lijkt de weersvoorspelling uit te komen: 100% regen. Dit keer niet van die harde druppels maar meer van dat gemiezer waar je denkt ‘oh dat kan wel even zonder jas’ en dan kom je tot de conclusie dat je d’er goed nat van wordt. Meer type regendouche en dat is met kleren aan echt minder prettig. Gisteravond hebben we via een hotspot voor $ 5 internet toegang gekocht. We gaan de 24 uur niet volmaken maar checken vanochtend voor vertrek nog wel even de mail en het nieuws in Nederland en omstreken. Hier wordt het Witte Huis in de VS vergeleken met een kinderdagverblijf voor volwassenen. Dat is leuk gevonden maar eigenlijk ook heel triest. Hopelijk wordt de 3e Wereldoorlog geen realiteit.
Op ongeveer 30km afstand van de camping ligt Port Alice, via een soort fjord verbonden met de westkust van Vancouver Island. De route er naar toe is niet lang maar volgens het bord bij het begin ‘a very beautiful scenic drive’. Dat klopt wel, het is een mooie route, door bossen, langs meren en over een paar rivieren. Het is zo rustig dat we op ieder bruggetje stoppen en kijken of we toevallig beren zien bij het water. Volgens Erik gaan we vandaag wild zien. Hij heeft vaak gelijk maar vandaag niet. Verder dan een Bald Eagle komen we niet. We zien zelfs geen mensen, ook niet in Port Alice. Het is er uitgestorven, dat kan natuurlijk komen door het slechte weer want het blijft, keurig zoals voorspeld, regenen. Het is vandaag Thanksgiving en we hadden daar eigenlijk wat bedrijvigheid bij verwacht. Niet in Port Alice. We stoppen even bij de haven, maken een foto en rijden dan maar door tot waar de weg ophoudt. Dat is bij een fabriek waar cellulose wordt of werd gemaakt. Het is ons niet duidelijk of de boel nog in bedrijf is of niet. Er naast is een Country Club met golfbaan, boven de deur is het “OPEN” bord verlicht. Dan verwacht je toch een beetje leven in de brouwerij. Niet dus. Uitgestorven.

Er is een camping waar één caravan staat. Bij het huis staat een groot bord: de camping is te koop. Nee dank u, geen interesse. We rijden met iets meer snelheid Port Alice weer uit. Onderweg zoeken we een parkeerplek en dan gaat Erik cappuccino maken (multitasken, zie de foto) en deel ik de cheesecake in twee stukjes. We gaan proberen langs de route nog een cache te vinden. Ik slinger de Garmin aan, druk op een verkeerd knopje en dan is het hele geheugen, van de Garmin, leeg. Alles in één druk op de knop gewist. Tsja, je hebt van die dagen, dan loopt het even anders.

Geen caches dus dan maar een volgende bestemming waar we ook kunnen tanken en overnachten. En ons brood is op dus boodschappen moeten we ook nog even doen. We stellen TomTom in op Port Hardy, havenstad en zeer belangrijk voor de verbinding die ze hier de Inside Passage noemen. Jaren geleden hebben wij die overtocht gemaakt, best een lange van Port Rupert nog meer naar het noorden naar Port Hardy. Behalve het eerste half uur ben ik toen de hele reis zeeziek geweest terwijl je technisch gezien dan niet eens op zee komt maar tussen allerlei eilanden doorvaart. Ik weet nog hoe blij ik toen was dat we in Port Hardy aan land kwamen. We gaan nu eerst naar het Visitor Centre, parkeren zo dichtbij mogelijk, om zo min mogelijk regen te vangen en zien dan dat het bordje ‘closed’ op de deur hangt. Ach ja. Plan B (of zitten we al verder in het alfabet), de TomTom wordt ingesteld op een benzinestation en dat lukt helemaal via een binnendoor weg. Er gaat voor $ 200 in en dat is goed voor zo’n 140 liter. Er zit heel weinig druk achter de slang en daardoor duurt het ontzettend lang. Erik staat gelukkig droog……..

Aan de overkant van het benzinestation is een Mall, een combinatie van winkels en daar rijden we het vrijwel lege parkeerterrein op. Dat vinden we eerst bijzonder maar als we dichterbij de winkels komen zien we dat ze bijna allemaal dicht zitten. Vanwege Thanksgiving dus. Alleen de supermarkt en een Subway zijn open. We doen een rondje supermarkt, van deze hebben we een klantenkaart en daardoor mogen we meeprofiteren van een aantal kortingen. Jippie, soms zit het mee! Toiletpapier is in de aanbieding, helaas alleen van die enorme verpakkingen maar toch maar gekocht. En ook korting op oude kaas, in plaats van $ 12 betalen we iets minder dan de helft. Zelfs met korting nog bijna het dubbele van de prijs in Nederland, het is namelijk een klein stukje. Bij de broodafdeling beheersen we ons, we kopen alleen brood, kijken nog wel naar de megaverpakkingen met mega muffins maar we kopen ze vandaag niet.

Na het afrekenen nog een keer de TomTom instellen. Dit keer op een camping, gelukkig vinden we er eentje die open is en plek heeft. Tijdens het eten koken komt een kudde herten vlak langs. Door de beslagen ramen (van het koken) helaas geen foto kunnen maken. Bij het inladen van de foto’s kunnen we niet anders dan concluderen dat het een heel rustig dagje was. De spierpijn na het klimmen gisteren op Alert Bay kan rustig aan weer afzakken.

By the way: het regent nog steeds dus ook deze voorspelling is uitgekomen.