Hanoi City Full Day Trip

Een ‘ full day’ was het zeker. Om half negen steken we de straat over naar onze bus. Een deel van onze groep heeft deze excursiedag bijgeboekt. We beginnen de dag met een bezoek aan Uncle Ho, de koosnaam die Ho Chi Minh bij de meeste Vietnamezen heeft. We horen over zijn leven, krijgen het verhaal te horen vanuit het blikveld van onze gids. Hij geeft eerlijk toe dat er ook anderen zijn, vooral buiten Vietnam die een ander verhaal hebben over Uncle Ho. Ons maakt het niet uit, de man is in 1969 overleden na een leven dat volledig is gewijd aan het zelfstandig maken van Vietnam, de bevolking en het scheppen van mogelijkheden voor onderwijs. Daarnaast heeft hij nog revoluties gevoerd en aangezet tot ‘ actie’ . Zijn mausoleum is imposant, tenminste vanaf de buitenkant. Op maandag en vrijdag (vandaag) is het gesloten en ook gedurende september en oktober. Vandaag dus een rondje om het gebouw, een kijkje bij het Presidentiele Paleis en de woning van Ho. We lopen langs een grote vijver waar onze gids de aandacht van de Koi karpers probeert te trekken. (thuis zijn ze mooier en groter…) . Ho is zijn hele leven vrijgezel gebleven en zijn huis is minimalistisch ingericht. Volgens de gids spendeerde hij liever zijn geld aan de bevolking. Vlakbij ligt ook een ‘ one pillar pagoda’ , een pagode op een pilaar. Aan de pagode is een legende verbonden: bidden tot het buddha beeld in de pagode komt de vruchtbaarheid ten goede….. er staan hele rijen te wachten en er wordt ook geld bij het beeld neergelegd.

We lopen terug naar de bus en de chauffeur brengt ons naar het Museum voor Ethnology waar we binnen en buiten worden rondgeleid. Het museum zit vol lawaai van vrolijke kleuters, ze hebben een schoolreisje en zijn zeer uitgelaten. Van de juf moeten of mogen ze in het voorbij gaan naar ons zwaaien of ‘ hello’ zeggen en dat zorgt voor veel gelach bij de kinderen maar ook bij onze groep. Vooral de kleinsten zijn erg schattig, ze moeten het kind dat voor hun loopt aan het tshirt vasthouden . Een handige manier voor de juf om niemand kwijt te raken. Binnen leren wij over de enorme hoeveelheid bevolkingsgroepen (52) . Met foto’s worden de verschillen in uiterlijk (gezicht) duidelijk gemaakt. Een aantal van de vrouwen op de foto’s heeft zwart glimmende tanden, we horen dat het voor die groepen het toppunt van schoonheid is. Buiten is een soort openlucht museum, we zien het verschil tussen hutten voor arme mensen en hutten voor de rijkeren. De ene heeft muren van leem en een dak van bamboe. De rijken hebben een extra etage en de hut is gebouwd van hout met zelfs een deur die kan worden afgesloten. We zien twee versies van een ‘ communal house’ , een heel hoog gebouw en een hele lange. Beiden staan op palen, dat zorgt voor koelte en in de winter voor warmte. Er is ook een gezamenlijke/dorps tombe, mensen die hun hele leven bij elkaar hadden gewoond wilden ook graag bij elkaar zijn als ze dood zijn.

Het is een warme wandeling buiten en door het trage tempo en de hoge vochtigheid is het behoorlijk vermoeiend. Het is dan ook zeer welkom als we horen dat we gaan eten. Bij het museum zit een school voor toerisme/horeca/hotel en de keuken en bediening wordt gedaan door studenten. We gaan kennismaken met Pho, dat is de naam voor de Vietnamese Noodle Soup. We kunnen kiezen voor rund of kip en Erik en ik nemen allebei kip. We krijgen enorme kommen met bouillon, kipfilet, bieslook, lemongrass, koriander en mihoen (of noodles). We doen een poging om met stokjes te eten en dat gaat best goed. Voor de bouillon zetten we de kom aan de mond…… Dat hoort hier zo. Een van de Zweedse dames heeft nog een benauwd moment als ze chilisaus toevoegt aan haar soep en daarna de lepel aflikt.
Als de soep op is gaan we terug naar de bus en rijden we een paar minuten voor de bus weer wordt geparkeerd. We zijn bij de Temple of Literature. Op deze plek is de eerste Vietnamese Universiteit gebouwd in de 12e eeuw. Hier werd de leer van Confucius onderwezen aan de elite van Vietnam. We worden door onze eigen gids Tu’ (spreek uit toe maar op de hoogst mogelijke toonhoogte) rondgeleid. Dit lijkt erg op de tempel van Confucius die we jaren geleden in Beijing hebben gezien. Hier zijn vandaag hele hordes bijna afgestudeerde jongeren om foto’s te maken in hun beste kleren, die overigens zijn gehuurd. Dat is hier gebruikelijk: je maakt foto’s voordat de echte gebeurtenis plaats vindt. Trouwfoto’s worden gemaakt en daarna wordt de trouwerij gepland. Dus ook vandaag, foto’s worden gemaakt en daarna studeren ze (hopelijk binnenkort) af. Veel hilariteit als ze onze groep zien met de ‘ lange mensen’ . Ze vragen een aantal van onze groep om met hen op de foto te gaan. We zwerven rond door de gebouwen, zien een groot beeld van Confucius met de twee handen in elkaar die wijsheid en rust symboliseren. We zien een gouden schildpad (achter glas), en ook bronzen kraanvogels op schildpadden die voorspoed symboliseren. We mogen nog luisteren naar een (gelukkig) kort optreden van muzikanten die oude Vietnamese instrumenten gebruiken. En daarna mogen we via de van Mieupoort weer naar buiten. Van Mieu is de oorspronkelijke naam .

Daarna weer terug de bus in voor een paar minuten reizen in koelte. We stoppen bij een familiebedrijf waar we uitleg krijgen over lakwerk, het bewerken van een heel dun laagje hout met een soort hars waar afbeeldingen op worden geschilderd. Ook zien we hoe millimeter kleine stukjes eierschaal als een soort mozaïek worden vastgelijmd (met de hars/gom) . Deze soort versiering wordt alleen in Vietnam gedaan. De derde optie is om het houtwerk te versieren met stukjes schelp. Daarvoor worden met de hand vormen uit een schelp gezaagd. Een zeer arbeidsiintensief proces. Het duurt ongeveer drie maand voor een afbeelding van 40 x 60 cm. af is. Het verbaasd ons al niet meer als we door de volgende deur in een winkel terecht komen. Een paar van onze groepsgenoten komen met aankopen weer naar buiten.

Er staat nog een ding op het programma en daarvoor gaan we naar het Lotus Water Muppet Theatre. We zijn nog net op tijd voor de voorstelling van half vier. We hebben geen idee waar het verhaal over gaat maar het is leuk om gezien en gehoord te hebben. Na de voorstelling van drie kwartier komen de poppenspelers in het bassin naar voren. Oh, dat had ik vergeten: ze staan achter doeken met marionetten aan stokken voor hun. Het hele verhaal speelt zich af in het water en de spelers staan dus ook echt tot hun middel de hele tijd in het water. Aan de twee zijkanten zitten drie personen met muziekinstrumenten en zij zorgen ook voor de begeleidende zang (beetje katten gejammer eerlijk gezegd).

Na de voorstelling wijst de gids ons de weg terug naar het hotel : “deze straat volgen” en dan worden we aan ons eigen lot toevertrouwd. Wij vinden het hotel zonder problemen terug, op de kamer zetten we een kop thee en frissen we ons op. Op foursquare.com zoeken we naar een leuke plek voor een kop koffie en al snel vinden we er een. We gaan naar Cong Caphe (de leestekens kan ik niet vinden op de mac….). We bestellen een Coconut Coffee Smoothie voor mij en een Coffee with Yoghurt voor Erik. Dat is namelijk wat andere bezoekers aanraden. En ze hebben gelijk. Het smaakt heerlijk en het is genieten vanaf onze plek vooraan op de stoep, eerste rang uitzicht op het kruispunt. Na al het Vietnamese eten hebben we zin in een hamburger en zoeken op foursquare levert een BurgerKing op. We zetten de route in GoogleMaps en wagen ons als voetgangers weer tussen het verkeer. Op de stoep kun je meestal niet lopen want die staan vol. Na een kwartiertje staan we voor de BurgerKing, Erik gaat bestellen en ik zoek op de eerste etage naar een plek. Blijkt de hele eerste etage leeg te zijn en is er zelfs een balkon waar we kunnen zitten. Helemaal geweldig, vanaf een hoog kijken naar alles wat op straat gebeurt. We genieten van de hamburger en de friet en eten dit keer met onze vingers ☺.

Op GoogleMaps kijken we hoe we terug naar het hotel moeten lopen, dan stop ik de telefoon goed weg en gaan we op pad. We steken straten over alsof we al jaren hier wonen, ontwijken scooters en auto’s en zij ontwijken ons. We lopen naar het meer waar we de eerste dag in Hanoi ook zijn geweest. Het is nu donker en de oever en gebouwen langs de oever zijn verlicht of worden kleurrijk uitgelicht. Ziet er mooi uit. We besluiten om een rondje om het meer te lopen want het is nog vroeg. Zo komen we langs een plein waar harde muziek wordt gespeeld en waar mensen lijken te dansen. We gaan het van dichterbij bekijken. Het is een gezellige boel, een soort flashmob waar iedereen dezelfde bewegingen maakt. Als het nummer is afgelopen, lopen we terug naar het meer en maken ons rondje verder af. Op drie kwart van de route zien we een uitnodigend café, Kalina waar we buiten op een stoeltje al snel genieten van een heel erg goede cappuccino.

Na deze versterking lopen we terug naar het hotel, GoogleMaps hebben we niet meer nodig. We herkennen al straatnamen of winkels. Op de kamer laden we de batterijen weer op, proberen we een keuze te maken uit de foto’s en schrijf ik het verhaal. En dat is vandaag alweer een lang verhaal geworden…….

internet is traag vanavond waardoor het foto's uploaded niet lukt. Jullie houden ze tegoed!!