Back in town

We beginnen vanochtend aan de lange reis terug naar Nederland. Om kwart over negen rijden we weg bij Lantern Hotel in Hoi An, uitgezwaaid door een hele rij personeel. Het is iets minder dan een uur rijden naar het vliegveld in Da Nang, ooit aangelegd door de Amerikanen en nu een modern vliegveld. We zijn de enigen die gisteren hebben ingecheckt en we willen onze koffers afgeven bij de drop off balie. Onze gids Hoang is op het vliegveld en wil graag de groep bij elkaar houden en dus sluiten we aan in de rij voor het inchecken. Als we aan de beurt zijn zeg ik dat we al via internet hebben ingecheckt. De mevrouw achter de balie gaat zoeken, en zoeken, en zoeken. En dan begint ze moeilijk te kijken en vraagt of ik met creditcard heb betaald. Dat hebben we niet want we hebben geboekt bij Travelbird en niet rechtstreeks bij Vietnam Airlines. Er lijkt een probleem te zijn en we roepen gids Hoang erbij. Ook bij twee andere balies stagneert het inchecken. Van onze groep van 17 kunnen er 11 hun boardingpassen krijgen. Wij moeten uit de rij en met onze bagage aan de zijkant wachten. Bij ons voegen zich nog de twee Zweedse dames en twee van de drie Belgische groepsgenoten. Omdat de tijd begint te dringen gaan de 11 alvast door de controle en naar de gate. We zwaaien ze wat lacherig na maar erg gerust zijn we er niet op dat we nog mee kunnen met de vlucht. Hoang heeft contact met de manager van IndoChinaLegend en die heeft weer contact met Vietnam Airlines. Het lijkt erop dat er voor onze tickets niet is betaald. Hoe het dan kan dat ik gisteren voor ons via internet heb kunnen inchecken kan niet worden beantwoord. Het is me al vaker opgevallen: als hier het antwoord op een vraag niet gegeven kan worden, wordt de vraag genegeerd. (probleem opgelost....). Er lijkt een eeuwigheid overheen te gaan en de twee Zweedse dames gaan door het lint. Ze blijken goed in het Engels te kunnen vloeken, ze zijn enorm gestrest. Er worden nieuwe tickets voor ons uitgeschreven en dan kan de bagage op de band om te worden gewogen. Dan blijkt de band het niet meer te doen. Kon er ook nog wel bij. Als ze dan vervolgens de labels willen printen gaat daar ook nog wat fout. We hebben geen tijd om langer te wachten en we laten onze koffers achter bij de gids. Hij belooft ervoor te zorgen dat ze het vliegtuig in gaan. Wij lopen/rennen naar de veiligheidscontrole waar gelukkig niemand voor ons is. We wachten op de familie Janssen en dan gaan we met ons vieren richting gate. Daar gaat de laatste net naar binnen en we kunnen nog aanhaken. Wat een gedoe.....

De vlucht duurt maar een uur en al snel wordt de daling bij Hanoi ingezet. Onze koffers staan keurig op de band en al snel staan we weer compleet met 17 personen in de aankomsthal. Ook dit keer geen gids te bekennen. Volgens het programma worden we opgehaald en naar het Golden Silk Hotel in Hanoi gebracht. Daar hebben we deze reis al twee keer eerder ingecheckt. Onze kamer is nog niet klaar en daarom blijven we nog even in de lobby wachten. We gebruiken de tijd om in te checken voor de vluchten morgen. De eerste is van Hanoi naar Kuala Lumpur en dan na zes uur wachten vliegen we door naar Amsterdam. Met de Nederlanders en Belgen uit onze groep spreken we af vanavond om half negen in de lobby te verzamelen om gezamenlijk ergens iets te gaan drinken. Voor die tijd eten we nog wat en lopen we nog een keer langs een kant van het Hoan Kiem meer. Bij Kalina Café hebben we de lekkerste cappuccino gedronken dus daar gaan we nog een keertje buiten op de kleine klapstoeltjes zitten. Nog een keer de indrukken van de drukte op straat, wat er uitziet als chaos maar voor niemand onduidelijk is. Daarna lopen we terug naar het hotel.

Om half negen staan de Nederlanders in de lobby, de Belgen zullen later aansluiten. Bij een café/restaurant op een vijfde etage met prachtig uitzicht over het meer en een deel van Hanoi gaan we wat drinken. Er is contact met de familie Janssen en het adres wordt doorgegeven. Of eigenlijk worden de instructies doorgegeven hoe hier te komen want behalve een mevrouw op de begane grond is er beneden niets te zien van deze prachtige locatie. De verdiepingen t/m vier hoog staan leeg, zijn nog niet afgebouwd en pas als je op vijf hoog uitstapt komt er leven in de brouwerij. Op het terras van vijf hoog zijn voor ons te weinig stoelen en daarom gaan we nog een trap hoger. Als ook de familie Janssen is gearriveerd maken we een paar selfies van de groep. Het is een gezellige groep met heel verschillende mensen. Als me gevraagd wordt wat ik het mooiste vond van de reis zijn er twee dingen die er voor mij uitspringen: het enorme contrast met onze andere reizen en hoe leuk een groepsreis kan zijn (ik had vooraf best wat twijfels). Iedereen heeft genoten van de reis en ook vanavond is het nog lang heel gezellig. Als bij het meer de verlichting uit gaat rekenen we onze consumpties af en lopen we terug naar het hotel.

We kunnen uitslapen, pas om tien uur zullen we worden opgehaald en naar het vliegveld worden gebracht. Na vandaag dus even geen verslag (waarschijnlijk). En ook vandaag geen foto's bij het verslag door traag internet. Ze komen z.s.m.

groeten uit Vietnam!!