Laatste dag in Hoi An

Gisteravond hebben we de eerste regenbuien meegemaakt en dat was best een ervaring. We hebben er nu wel beeld bij dat hier straten snel kunnen onderlopen. Er zitten voldoende gaten in het wegdek en dingen die wat weg hebben van putdeksels maar of er ook een riolering is aangelegd betwijfelen we. Ook vannacht heeft het af en toe heel hard geregend. We werden al erg vroeg wakker doordat het warm werd in de kamer. Toen ik op het toilet zat, viel de stroom uit……..beetje onhandig moment. Vanaf half zeven was het in het hotel al lawaaiig en ook buiten werd al vroeg gewerkt. Om negen uur gaan we ontbijten en op vier hoog waar het restaurant is treffen we de andere Nederlanders en Belgen uit onze groep. We wisselen wat tips uit voor de beste restaurants of cafés, altijd handig bij zoveel keus.

Op de kamer doet de airco het weer en ook internet is enigszins actief. Net voldoende om de mail te checken. Foto’s opladen is een kwestie van heel veel geduld hebben en we besluiten de laptop in de rugzak mee te nemen. Overal waar we wat hebben gegeten of gedronken, is internet en misschien werkt het in Old Hoi An beter dan in het hotel. Als we het hotel uitlopen worden we al vriendelijke begroet door de mevrouw aan de overkant die ons eergisteren fietsen heeft verhuurd. Ook de mevrouw die een winkeltje naast het hotel heeft zit vriendelijk te zwaaien. Je maakt hier snel vrienden als je af en toe een fles water of een blikje cola koopt. We vinden het knap hoe ze mensen herkennen. Vandaag hoeven we geen fiets, we gaan lopen. Het is droog maar eigenlijk ook niet. Het is heel raar weer, warm, een beetje drukkend en de lucht voorspelt niet veel goeds. Af en toe vallen er een paar hele dikke druppels.

De oude gele gebouwen uit het koloniale tijdperk zijn heel fotogeniek, vinden wij. En ik vind het lastig om niet iedere meter op beeld vast te leggen. Dit land is zo totaal anders dan onze ‘ normale’ vakantiebestemmingen. Het zijn zoveel en zulke andere indrukken dat het af en toe is alsof we naar een film staan te kijken. We nemen vandaag ook veel tijd om stil te staan of stil te zitten en te kijken. Morgen beginnen we aan de reis terug met een stop en overnachting in Hanoi. Vandaag is het genieten en ‘ laten binnen komen’ . We kijken vandaag vooral. En af en toe schuilen we voor een plotselinge stortbui. We zoeken het café op dat ons is aangeraden door de Belgische familie Janssen (kwam er vandaag achter dat het met dubbel s is): Cargo Club. Een bakker met een café, dat is altijd een goede combinatie. We vinden de plek en de vitrine met heel veel prachtige kunstwerkjes vinden we ook. Als we allebei iets hebben uitgezocht en er cappuccino bij bestellen blijkt dat er nog steeds geen stroom is. Ze kunnen alleen vruchtensap of Vietnamese koffie serveren. We kiezen voor vruchtensap, Erik sinaasappel (die hebben hier een groene schil) en ik kies ananas. Als we net de eerste hap nemen komt de familie Janssen in de straat voorbij lopen. We zitten weer achter het raamkozijn en als we zwaaien steken ze het straatje over. Ze gaan aan de andere kant van het kozijn zitten, dus op het terras. Wij zitten binnen omdat het tafeltje daar groter is. Niet voor de drankjes en het gebak maar om ook nog de laptop kwijt te kunnen. Gelukkig doet de Wi-Fi het wel en we kunnen wat foto’s inladen (bij het verhaal van gisteren en eergisteren). Het gebak is erg lekker en nadat Erik nog een kop Vietnamese koffie heeft gedronken gaan we op zoek naar een geldautomaat. Onze Dongs zijn bijna op.

We lopen de straat uit en gaan de brug over waar we aan de overkant een geldautomaat weten te vinden. Helaas blijkt die buiten werking door de stroomuitval. Dat is vervelend en we zoeken verder. We vinden heel veel geldautomaten maar ze zijn allemaal buiten werking. In een winkel wordt verteld dat men denkt dat ze het tegen vijf uur weer doen. Vlakbij het hotel wisselen we bij een restaurant/reisbureau/geldwisselkantoor euro’s voor dongs en we zijn weer voor even miljonair.

Terug in het hotel loggen we in bij Vietnam Airlines en we checken in voor de vlucht morgenvroeg. We vertrekken om half twaalf Vietnamese tijd (05.30u NL) van Da Nang naar Hanoi. Een vlucht van bijna anderhalf uur. We kunnen onze stoelen uitkiezen en omdat we niet kunnen printen, laten we de boardingspassen naar onze gsm mailen. Wat een techniek. Nu nog afwachten of dat morgen ook zo soepel werkt.

Gewapend met ieder een paraplu van het hotel gaan we om half vijf nog een keer naar buiten. We gaan een broodje eten bij Banh My Phuong. Dat is, zeg maar, de Vietnamese versie van Subway. Dit adres hebben we weer van Foursquare en ik weet zeker dat we hier nooit zouden zijn gaan eten als we de recensies van anderen niet hadden gelezen en als we de foto’s niet hadden gezien. In de ingang staat een soort toonbank waar een groot aantal vrouwen achter staat om stokbroodjes te beleggen. We lopen de ruimte erachter in waar een lange tafels staan en waar vooral Vietnamezen zitten te eten. We kiezen een tafel in een hoek en dan is het alleen nog een keuze maken uit de menukaart. We nemen allebei een broodje kip. Het Engels van de serveerster is een beetje moeilijk te begrijpen maar ik maak eruit op dat ze me vraagt of ik er kaas op wil en kruiden. Ik vraag om een broodje kip zonder kaas en niet spicey. Dat begrijpt ze, dan vraagt ze of ik wel koriander wil en dat wil ik wel. Tenminste, ik heb begrepen dat ze koriander zei dus het is even afwachten wat er straks tussen mijn stokbrood zit. Erik wil graag met kaas en wel spicey en daar moet ze even om lachen. Ze vraagt nog een keer voor alle zekerheid ‘ spicey’ en als Erik ja zegt gaat ze de bestelling door geven. We weten nu al dat dit een ervaring is die we nooit zullen vergeten en dan hebben we het brood nog niet eens geproefd. Erik gaat bij de toonbank een paar foto’s maken en ook een filmpje, dan kunnen we later laten zien wat we hebben gedurfd!! Zo’n gevuld stokbrood heeft een Banh My en deze zaak heeft veruit de hoogste score, ze krijgen een 9.3 van hun gasten. De serveerster komt nog even zeggen dat we nog even moeten wachten want in de keuken wordt de kip gekookt……Geen enkel probleem, er is veel te zien. Van ons krijgen ze ook een dikke negen. Het stokbrood is geweldig lekker en voor de vulling geldt hetzelfde. En die van mij is inderdaad zonder kaas en zonder pittige kruiden en met koriander ☺. Het smaakt Erik zo goed dat hij nog een tweede broodje bestelt, dit keer met geroosterd vlees. Voor wie ooit een adres zoek in Hoi An voor een lekker broodje: bij Banh My Phuong moet je zijn.

Als we weer op straat staan is het donker en droog. Maar dat duurt niet lang, nou ja het donker zijn wel maar dat het droog is bedoel ik. Hier hebben ze de stortbuien uitgevonden en wat zijn we blij met de paraplu’s. We hebben ook wel regenjassen maar dat gaat dan gelijk weer zo aan je armen plakken want het is nog steeds tegen de dertig graden. We gaan als afsluiting nog een keertje koffie drinken bij de Hoi An Roastery waar ze toch wel de lekkerste cappuccino van Hoi An hebben. Vinden wij dus.

En dan zit het er op. We lopen nog een keer terug naar het hotel, deels in de regen, deels met droog weer. In de kamer pakken we de eerste koffer in, checken we wat in de handbagage moet en houden we de truien en vesten bij de hand voor als we weer in Nederland aankomen. Dat het wennen wordt op meerdere fronten is al wel duidelijk.