Ha Long Bay

Jullie zijn gewaarschuwd, het is een lang verslag!!

We hebben het gisteren tot 20.00u Vietnamese tijd volgehouden om de ogen open te houden. Met dank aan Duits voetbal en internet. De wekker ging om kwart voor zeven af en eigenlijk hadden we nog wel een paar uur door kunnen slapen. De koffers waren gisteravond al gepakt, we hoefden alleen ons koffertje voor een nacht dicht te ritsen. Het restaurant ligt op de tweede etage, schuin onder ons. Als we uit ons ‘ binnenraam’ kijken, kijken we de eetzaal in. Als we daar behoefte aan zouden hebben, dus. Het is even zoeken naar wat we willen eten. Die watten in het hoofd, ook wel jetlag genoemd, helpen absoluut niet om keuzes te maken. We hebben wat dingen geproefd en voornamelijk fruit en yoghurt gegeten. Oh nee, dat lag op mijn bord. Erik had spek met ei en muesli met banaan. Na het ontbijt hebben we uitgecheckt en de koffers in bewaring gegeven. Morgen komen we in dit hotel terug.

Om klokslag 8 uur stond Danny van het reisbureau IndoLegend met de bus voor. En met een andere gids, dit keer een mevrouw die gelukkig wat beter te verstaan was. De neuzen worden geteld, we gaan met 17 man op pad en weer in mijn favoriete bus met gordijntjes. Terwijl we Hanoi uitrijden vertelt de gids veel over de stad en over dit deel van Vietnam. Hier kennen ze vier seizoenen, in het zuiden maar een. Daar schijnt het altijd warm te zijn, nooit onder de twintig graden. Als het in Hanoi een graad of drie boven nul is gaan de ‘ primary’ scholen dicht, dan is het te koud. We hebben Zweedse dames in de groep en die moeten daar erg om lachen.

Ik zal even wat wetenswaardigheden onder elkaar zetten. Voor wie daar geen behoefte aan heeft, gewoon even doorscrollen naar de volgende alinea. Voor wie denkt dat mijn geheugen echt geweldig is: ik heb een opschrijfboekje mee…..
• Hanoi betekent rijzende draak, Ha Long Bay betekent verdwijnende draak
• Een gouden draak staat voor geluk, dus als er mensen zijn die wat geluk kunnen gebruiken, geef de bestelling maar door
• De afstand van Hanoi naar Ha Long Bay is 165 km. Daar doen we drie uur over. Ha Long Bay is werelderfgoed, staat op de Unesco lijst
• De winter komt eraan, dat betekent dat het toeristenseizoen start. In de zomer is het tussen de 40 en 50 graden. Toeristenseizoen is van oktober tot maart
• Het verkeer rijdt heel relaxt, in de steden is het max 40 of 50 km/u, op de snelweg mag je 80.
• Op de wegen staan geen strepen om rijbanen te onderscheiden. Dat is handig want dan ben je veel flexibeler. Ook brommers/scooters rijden op de snelweg. Fietsers ook en er wordt ook asfalt gebruikt om rijst te drogen of te verkopen
• Huizen zijn 4.10 breed en minstens 6 etages hoog, tussen 10 en 80 meter diep. Dat komt door de eigendomsrechten van de grond. Zo’n huis wordt een ‘ buis huis’ genoemd.
• De fabrikant van plastic stoelen moet miljonair zijn, iedereen zit op die stoeltjes voor de winkel of gewoon op de stoep voor een huis. Eten gebeurt buiten, de kapper werkt ook vanaf de stoep, en de kapper scheert ook en knipt ook neusharen. (zelf gezien)
• Hallo spreek je uit als ‘ Sien Ciao,’ bedankt is ‘Kammur”
• Er ligt vrijwel geen zwerfafval
• Als je lotusbloemen wilt zien moet je eerder in het jaar naar Vietnam. Nu zien we ze sporadisch.
Onderweg maken we een toiletstop, tenminste zo wordt het gebracht. We worden aan een kant van een winkel uitgelaten en aan de andere kant weer opgepikt. In de winkel worden kaarten geborduurd, zitten meisjes van nauwelijks 18 achter een naaimachine, worden parels verkocht, zijden jurken en andere kunstige werken. Als ik een foto maak van een paar beeldjes hoor ik, net te laat ‘ No No Madam, no pictures’ . Maakt niet uit, ik had er met de telelens al wat gemaakt, geschoten vanuit de heup ☺ . En we zouden in de winkel ook naar het toilet kunnen.

We rijden verder en het wordt steeds stiller in de bus. Erik en ik zitten op de bank achter de chauffeur, kunnen we lekker veel zien. Dus wij doen de ogen niet dicht! Volgens de gids hebben we een zeer ervaren chauffeur en dat geloven we direct. Hij maakt alleen zijn keuzes op een andere manier dan de gemiddelde Nederlander zou doen. Mensen gaan hier voor elkaar aan de kant, maken ruimte. Meestal rijden we drie banen dik, de linker is voor de automobilist, rechts daarvan is om in te halen als je harder wilt en helemaal rechts is voor fietsers, brommers en rijstverkopers. Dat is bij gescheiden rijbanen. Als we allemaal de weg delen moet het inhalen anders, eigenlijk net als in Nederland, links maar meestal moet dan de tegenligger (die er altijd aan komt) richting berm en daardoor de daar rijdende scooter of brommer nog verder richting berm. Heel bijzonder om mee te maken. We moeten een keer aan de kant omdat een politieman (met een vreselijk geel uniform) vindt dat we over een streep gereden zijn. Veel discussie lijkt er niet te zijn. Onze chauffeur moet betalen en de gids vertelt dat er veel corruptie is.

Er volgt nog een tweede toiletstop, dit keer bij een parelbewerkingsfabriek. We krijgen een rondleiding van een heel enthousiaste juffrouw die redelijk verstaan baar is. Daarna mogen we zelfstandig een rondje door de winkel doen en dan gaan we weer de bus in voor het laatste kwartier rijden naar Ha Long Bay. We worden afgeleverd bij een boot van de Pelican Halong Cruise company. We krijgen een welkomstcocktail (smaakt naar munt en meloen) en onze sleutel voor de hut. We hebben een eigen badkamer en mooie grote ramen. Het is een houten boot, nieuw (zeggen ze) maar met een uitstraling van vergane glorie.

We vertrekken vrij snel richting kalkrotsen en na een kwartiertje genieten aan boord gaat de gong voor de lunch. Die bestaat uit een kom pompoensoep, ‘ spring roll’ , gebakken reuzengamba, nasi, kool met ei, curry met kip en groente, fruit en koffie/thee na. Inderdaad, een omvangrijke lunch. Ondertussen varen we verder in de richting van een drijvend dorp, een floating village. Als we daar in de buurt komen gaat het anker uit en worden we voorzien van zwemvesten over twee boten verdeeld. Bij aankomst bij het drijvende dorp stappen we van de ene boot over op kleine roeiboten, per boot 5 personen max. Er staat een persoon te roeien, een beetje zoals de gondeliers in Venetie dat doen maar dan met twee roeispanen. Wij zitten samen met een stel uit Uruquay in de boot. We varen ongeveer een uur tussen de rotsen door, langs drijvende houten huizen en maken vrachten foto’s. De zon schittert mooi op het water en het ene plaatje is nog mooier dan het andere. Een geweldige belevenis.

Terug bij de ‘ hoofdboot’ wordt ons gevraagd of we willen kajakken of zwemmen. We willen wel kajakken, dat lijkt ons leuk. En stiekem hebben we ook wel een slechte ervaring met een kano in Canada weg te werken. Dus we hijsen ons in zwemkleding en dan wordt de kajak voor ons klaar gelegd. Erik moet er eerst in, hij blijkt achterste voren te zitten en moet een pirouetje maken. Dan mag ik erin, we krijgen peddels en daar gaan we. We redden het om kriskras te varen, af en toe met hoge snelheid en dan weer tegengesteld te peddelen maar we blijven erin zitten, kiepen niet om en als de scheepstoeter gaat, gaan we voldaan terug. Omdat we toch de zwemkleding al aan hebben springen we ook nog even vanaf de boot de zee in. Jaja, hoe ouder hoe gekker. Het water is knap warm en heel zout (spreek uit ervaring). We hangen wat te hangen en klimmen daarna, met een voldaan en trots gevoel, weer terug de boot in.

Op het programma staan nog een happy hour en een kookdemonstratie aan dek. Die slaan we over, Erik leest nog wat achtergrond info (met dank aan Conny voor de gids) en ik schrijf (met dank aan het notitieboekje). Over een half uur is het tijd voor een zeven gangen diner Vietnamese stijl. Dat belooft wat!

En dat was wat, wat bijzonder, aan tafel met 15 tot gisteren totaal onbekenden, genieten van de ene gang na de andere. Oké weer even een opsomming:
1. soep met kip, lente ui en gember
2. garnaal met garnituur (leek op een zwaan)
3. het licht ging uit en de muziek ging aan voor een uitgeholde ananas (met waxinelichtje) en kroketten (niet van Mora)
4. boot van komkommer met zeilen van wortel (=garnituur) met spies met gamba en inktvis en oesterschelpen met mosselen (ja echt)
5. gebakken tongfilet met aardappelen en groente
6. toetje met pudding, banaan en dragonfruit
en de zevende zijn we vergeten. Gelukkig houden we van vis.

Na het diner waren er tegelijkertijd nog twee activiteiten om aan deel te nemen. Het happy hour en vissen op inktvis. Jullie raden vast dat onze keuze op het vissen viel. Dat was dan voor de kijkers het happy hour. Behalve een visnet dat een collega visser in zee stootte, hebben we niets aan de haak geslagen. We zagen de vissen wel springen en voorbij schieten (van die hele lange dunne, net potloden) maar aan de haak hadden we niets.

Zo, ik moet de dag schriftelijk maar eens afsluiten. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo’n lange dag etappe heb geschreven. Volgens ons reisprogramma moeten we om 22.00u slapen, morgen is het vroeg dag: Tai Chi op het dek om 6.15u en ontbijten om 6.45u. Hoezo vakantie???