Noorwegen op zijn mooist

We vertrekken om half elf uit Tromsø, de zon schijnt, de lucht is grotendeels blauw. Er zijn wat wolken maar die maken het alleen maar mooier. We rijden langs de Ramsfjord naar het zuiden tot aan Ramsfjordbotn waar we de camping inspecteren. Als we de camping oprijden houden we even de adem in, daarna is mijn reactie “ga jij maar het gesprek doen, ik loop wel over het terrein”. Erik’s reactie is duidelijk: “echt niet!!” (inderdaad, de twee uitroeptekens zijn te horen). Buiten bij de receptie zit de campingbaas, in korte broek en hemd, een sigaret te roken. Zijn schouderlange grijze haar wordt uit zijn ogen gehouden door een haarbandje.....

Erik gaat het gesprek aan en ik maak een rondje over het terrein. De camping ligt prachtig, staat in de gids van de kleine terreinen en er mankeert niets aan. En de campingbaas is hartstikke aardig en heeft veel humor. Hij is met pensioen en uitrusten doet hij wel als hij in zijn kist ligt. Als we wegrijden, zit hij weer buiten op de stoel, drinkt zijn koffie (aanname, want ik weet niet wat er in de beker zit) en rookt een nieuwe sigaret.

We rijden over de E8 naar het zuiden waar we bij Nordkjosbotn weer ‘overstappen’ op de E6. We rijden een stukje bekend terrein tot aan de omgeving van Setermoen. Hier slaan we af op een ‘witte weg’, op wegnummer 851. Gezien de kleur van de weg op de landkaart en gezien het driecijferige nummer zou dit een veredeld zandpad kunnen zijn maar het valt reuze mee. Dat het zo goed weer is zal vast meespelen maar we komen langs meren waar het water rimpelloos is en de bergen en wolken in de weerspiegeling bijna mooier zijn dan het echte deel. We vinden een plek waar we kunnen parkeren en waar we in stilte genieten. Nou ja bijna dan want de fototoestellen zijn druk bezig en dat klinkt bijna oorverdovend. (okeee, beetje overdreven). We rijden met open dak verder naar camping Elvelund in Elvelund bij Sjøvegan. Vanochtend twijfelden we over tot hoever we zouden doorrijden maar de keuze wordt voor ons gemaakt. De campingeigenaar heeft pas om 20.00u tijd voor de papieren en dus zoeken we een plekje om te overnachten. Dan maar een tijdje naast de caravan zitten niksen, dat is geen straf. Het is vrijdag en de camping loopt langzaam vol. Het zijn Noorse families waarvan de mannen en jongens zo snel mogelijk na aankomst een waterdichte overal en laarzen aantrekken en de rivier inlopen. Hier wordt gevist op forel. Als er een zalm gevangen wordt moet die worden teruggezet. Het beste vlakke stuk voor onze caravan ligt precies voor het terras dat bij het restaurant hoort. De campingeigenaar en zijn gezin runnen hier alles, camping, hutten en restaurant. Het is gezellig druk.

Om 20.00u komt de eigenaar ons halen en op het terras krijgen we koffie met pannenkoek. Hij vertelt dat er veel Nederlandse kampeerders zijn geweest en hij is uitermate tevreden over ACSI. Dat is natuurlijk fijn om te horen. Hij heeft een deel van het sanitair vernieuwd en daar maken we foto’s van en ook van het speelterrein met grote
springkussens. Bij de ‘vis-schoonmaakplek’ staat een kereltje van een jaar of acht die de vis die hij gevangen heeft zelf moet schoonmaken. Hij is trots op zijn vangst, en terecht. Na het gesprek met de eigenaar zien we dat de zon bijna achter de bergen verdwijnt en we pakken nog even de fototoestellen. We lopen een stukje langs de weg totdat we, vinden wij, de beste plek hebben voor een mooie foto. In de rivier staan vissers en met de schittering en kleur van de ondergaande zon, is dit voor ons, voorlopig, Noorwegen op zijn mooist.