rund um Zuhause

De ochtend brengen we door in de caravan, we hebben een technisch probleem. In het vorige verslag schreef ik al dat we problemen hadden met de drie gebruikte fototoestellen. Gisteren hebben we de wandeling gemaakt naar Fosselvfossen en toen hebben we onder andere een een filmpje gemaakt van een rendier. Bij het bekijken op het fototoestel was alles nog in orde. Na het inladen gisteren en het daarna terug kijken kregen we foutmeldingen. Ook zijn foto’s zo ‘beschadigd’ dat we alleen nog strepen, of nog erger, alleen nog een grijs vlak zien. Erik probeert wat te herstellen maar dan zien we dat het probleem eigenlijk nog groter is. Ook onze word- en excelbestanden zijn onleesbaar. Vreselijk balen en we denken dat het ligt aan de externe harde schijf die we speciaal hiervoor hebben gekocht. Dat leek veilig om de bestanden te bewaren…..

Als duidelijk is dat we de foto’s van gisteren grotendeels ‘kwijt’ zijn en alle filmpjes onbruikbaar zijn, besluiten we een eindje te gaan lopen. We gaan geocachen in Tønsvik, een paar kilometer naar het zuiden. Daar ligt in een dal een zogeheten Powertrail. Dat betekent dat er op korte afstand van elkaar een groot aantal caches is verstopt. De minimale voorgeschreven afstand is 160 meter (0.1 mile). We vinden de parkeerplaats en zien daar al ruim tien andere auto’s geparkeerd staan. Zouden die allemaal aan het cachen zijn?? Voor de eerste moeten we de struiken in en die zijn nog nat. Die slaan we over, we starten echt bij nummer twee. Het gaat vlot tot we bij nummer negen aankomen. Daar staat in de hint ‘klättre, 6 meter upp’. We bekijken de boom waar het om gaat en inderdaad een ‘kind zou de was kunnen doen’. Wij slaan, heel verstandig vinden we zelf, deze cache over en lopen door naar nummer tien. De caches liggen niet vlak naast het pad en we moeten door metershoge varens, grassen of tussen boompjes door om bij de containers te komen. Bij cache 16 komen we terecht in een veld vol ‘hjortron’, dat is een rode bes (zie foto) die vrij zeldzaam is. Helaas zijn ze nog niet rijp genoeg om te kunnen eten. Bij nummer 19 besluiten we om te keren, we hebben uitgerekend dat we nu ongeveer vier kilometer van de auto verwijderd zijn en omdat het al vijf uur is, lopen we niet verder. Terug bij de auto zien we dat we 9.6 km. hebben gelopen. Schoenen zijn doorweekt maar dat droogt wel weer. Ondertussen hebben we namelijk blauwe lucht!!

We hebben de eigenaresse beloofd foto’s te maken voor een nieuwe advertentie en voor hun website. De zon is daarvoor zeer welkom en we maken wat mooie plaatjes. Na het eten is de frustratie van het kwijt zijn van de films en een deel van de informatie van de al bezochte campings nog niet helemaal weg en we trekken nog een keer de bijna droge wandelschoenen aan. We gaan aan de overkant van de weg (dit keer niet de E6) de bossen in en volgen een wandelpad naar een uitzichtpunt. We hebben een Nederlandse beschrijving meegekregen en die klopt helemaal. “Als u rechts van het pad een groot rotsblok ziet, heeft u bijna het doel bereikt”. Er volgt nog een taaie klim en dan staan we op een kale vlakte, op 184 meter boven zeeniveau en zien in de verte de camping liggen. Het uitzicht op de fjord, zeker nu de zon nog schijnt, is schitterend. Er lijkt al een beetje herfst in de lucht te zitten en dat zien we terug op de foto’s. Het is 21.00u als we boven zijn en de zon maakt lange schaduwen.

De weg terug is helemaal bult af en dat loopt lekker. Tot ik buikkrampen krijg en we het tempo wat opvoeren…… Ik ben op tijd terug bij de camping….. doel bereikt: frustratie eruit gelopen!  

Het is licht tot om half drie vannacht de zon weer gaat schijnen. Het belooft een mooie dag te worden. Wij gaan naar de volgende camping, in de stad Tromsø, waar hopelijk de internet verbinding wel goed werkt en we het verhaal en wat foto’s met jullie kunnen delen.

In totaal 16.8km gelopen en geen drup regen gehad. RECORD