Heel rustige dag

Na de lange dag van gisteren besluiten we vandaag eens helemaal niets te ondernemen. Behalve dan ontbijten, lezen, in de zon zitten, kijken hoe anderen schrikken van het koude zwembadwater, lunchen, lezen, in de zon zitten etc.

Tegen vijf uur gaan we naar Fèz en als we dichterbij de stad komen blijken we niet de enigen te zijn die dit plan hebben. Het is weer lekker chaotisch op de weg en Erik leeft zich uit. Bij verkeerslichten wordt het 'schuif-spelletje' gespeeld, net zo lang ergens tussen wurmen tot je niet verder kunt. Zo sta je al snel met een stuk of vijf auto's en wat brommers of andere karretjes voor een streep te wachten. Of net over de streep. Vervolgens kijk je wat in de rondte want je hoeft niet op het verkeerslicht te letten. Dat doen de anderen achter je in de rij wel. Het lijkt een wedstrijdje wie het snelst kan reageren op het groene licht. En reageren doe je door te claxonneren! Het sein voor de automobilisten vooraan om weg te sprinten. Dat is ook nodig want er zijn hooguit drie banen beschikbaar dus ergens moet er geritst worden. En dan is het ook nog uitkijken of er niet toevallig voetgangers aan de andere kant van de rotonde bezig zijn de weg over te steken. Daar moet je dan omheen.... Erik doet vrolijk mee.

Als we bij het winkelcentrum Borj Fèz aankomen blijkt de parkeergarage zo goed als vol te zitten en we parkeren buiten. Op een grote zandplaat zijn witte lijnen getrokken en daar mogen we de auto neerzetten. Binnen gaan we eerst een cappuccino drinken bij de PizzaHut, we hebben de vorige keer gezien dat ze Lavazza koffie hebben, dus dat zou een echte kop cappuccino kunnen opleveren. We moeten lang wachten nadat we hebben besteld en het lijkt erop alsof de bediening eerst de handleiding voor het apparaat moet doorgelezen. Dan wordt de koffie gebracht, het ziet er prachtig uit. Net echt, met de nadruk op 'net'. Ook dit keer geen koffie, het smaakt meer naar chocolademelk (of zoiets...).

We doen een rondje langs wat winkels en gaan dan eten bij de BurgerKing. Vandaag geen typisch Marokkaans gerecht dus, misschien dat onze magen dit beter verdragen. De muziek staat zo hard dat we elkaar niet kunnen verstaan. In zekere zin eten we in stilte en met gebaren. Dat is weer eens wat anders. Ik krijg nog even 'een naar gevoel van binnen' als ik twee jochies zie bij de afvalbak. Anderen hebben bekers met restjes drinken er boven op gezet naast de dienbladen en de twee knapen nemen die bekers mee naar hun tafel en drinken ze dan leeg. Bahhh!!

Erik heeft vandaag weer het een en ander gelezen in de Trottergids en daarin staat dat 10 miljoen mensen (peiling 2009) leven van minder dan € 2 per dag. Dat is een kwart van de bevolking. Hetzelfde percentage van de bevolking is analfabeet. Meisjes gaan hier over het algemeen tot een jaar of 14 naar school. Daarna blijven ze thuis en leren ze verder bij hun moeder. De dag bestaat dan uit schoonmaken en eten koken, de moestuin onderhouden en als er nog een vrije minuut is wordt die gevuld met handwerken. De (schoon)zussen van AI maken knoopjes die op een markt worden verkocht. Of ze borduren op lakens, servetten en dergelijke. Ik zal hier wel een vreselijk luie indruk achterlaten want ik heb mijn breiwerk nooit bij me ;-) .

Maar, even terug na dit stukje algemene extra info, na de BurgerKing gaan we nog even boodschappen doen bij de Carrefour en daarna staan we weer erg lang in de rij om af te kunnen rekenen. We zijn door de watervoorraad heen en ook de appelsap is op. We kopen ook bananen want de bodem van het busje Norit komt in zicht. We rijden weer in het donker terug en hoeven al bijna niet meer op de borden te letten.

Best een rustige dag toch?