Thessaloniki

Na een voedzaam ontbijt met vooral Griekse yoghurt en honing pakken we wat spullen in een rugzak. Gewapend met ieder een fototoestel (hoe nuttig blijkt later...), een handnavigatie voor geocaching en een papieren plattegrond staan we om tien uur voor het hotel. De warmte komt ons tegemoet na de airco in het hotel.

We lopen eerst door de wijk Ladadika, een naam die gezellig klinkt en een wijk die vooral 's avonds gezellig is. Nu zijn de terrassen nog leeg, zijn de deuren van de restaurants gesloten. We lopen kriskras door de wijk en komen vervolgens uit bij de haven. Hier zoeken we een paar caches en dan vinden we dat we wel een bezoek aan Starbucks hebben verdiend. Erik kiest zijn vast recept: de grootste maat cappuccino met een extra shot espresso. Ik ga voor een frappuccino mocca coconut, die is nog lekkerder dan de naam doet vermoeden. We blijven even binnen zitten en als we genoeg zijn afgekoeld lopen we weer naar buiten. De wandeling gaat verder langs de zee, in de richting van de White Tower, een onderdeel van een vesting. Gebouwd door de Turken in 1600 als versterking van de zeemuur. (met dank aan de reisgids)

Nadat we een rondje om de toren hebben gemaakt gaan we weer op cachejacht. Zo komen we uit bij het Byzantijns Museum waar we na de vondst van de cache naar binnen gaan. Hier draait de airco, het museum was in 2005 het mooiste Europese museum en we vinden de inhoud interessant. Veel oud glas, munten, aardewerk en iconen zijn tentoongesteld. Daarnaast delen van graftombes, mozaïeken en restanten van beeldhouwwerk. We lopen er een flinke tijd rond.

Dan weer naar buiten de warmte in. Er staat inmiddels een stevige wind en de golven ketsen tegen de kade.We lopen langs een aantal toeristische attracties, we gaan bij de Rotunda naar binnen om tussen de steigers door een glimp op te vangen van oude pracht en praal, we lopen naar de Agia Sophia die helaas gesloten is tussen 13 en 18u.. Zonder plattegrond en zonder verdwalen zijn we tegen half vier weer bij het hotel. We voelen de kilometers we in de benen en voor we terug gaan naar onze kamer eten we bij Savvikos een broodje kip (Erik) en gehakt (ik). Lekker met een Griekse salade en een Grieks blikje Pepsi Max. Terug op de hotelkamer zien we dat we ruim 12 kilometer hebben gelopen!

Om 18u. lopen we weer buiten, doel is de Agia Sophia van binnen bekijken. We lopen een stuk langs onze lange winkelstraat waar vandaag vrijwel alle winkels dicht zitten. Bij de kerk aangekomen blijkt deze dicht te zitten ondanks de tijden op het bordje. Dat is jammer, maar we hebben snel een alternatief bedacht. Hoog boven de stad ligt Ana Poli (=oude stad). Daar lopen we naar toe, we volgen een weg die langs de oude stadsmuur loopt. (we lopen natuurlijk gewoon op het voetpad) Het is een behoorlijke klim en als we boven zijn gaat ook net de zon onder. Wat een timing, het uitzicht is prachtig over de stad en de zee. Onze inspanning wordt beloond. We zouden met de bus terug naar het hotel kunnen maar we kiezen ervoor om te lopen, bult af is een fluitje van een cent. Zeker als je dan langs een ijssalon komt.....

Terug in het hotel zijn we nieuwsgierig naar de afgelegde kilometers, het blijken er vandaag in totaal 20.4 te zijn. Dat is toch niet gek. Dan snel de foto's inladen en het verhaal schrijven. En dan krijgen we een tegenvaller: de kaartlezer werkt niet naar behoren waardoor de geheugenkaart van de Canon onbruikbaar wordt. Als ik die terug doe in het toestel om te kijken of de foto's er nog opstaan komt de volgende tegenvaller: het toestel kan de kaart niet meer lezen. Vervelender wordt het dan nog als een andere geheugenkaart ook niet meer werkt. Erik ontdekt dat er in de kaartlezer en in het toestel iets is verbogen. Helaas, de Canon kan in de koffer, die kunnen we hier niet meer gebruiken. Repareren zal in Nederland moeten gebeuren.

Dat betekent minder foto's van vandaag bij dit verhaal. En voor de komende weken een toestel minder om te gebruiken. Jammer, maar het is niet anders. Hier laten repareren vinden we geen optie. En als we het positief bekijken scheelt het heel wat kilo's dragen bij het wandelen....

Kallinichta (goedenavond)