Grand Canyon National Park

Oh what a beautiful morning, oh what a beautiful day!!!

We zouden er bijna van gaan zingen. Wat een geweldige dag vandaag (vrijdag). Na ontbijt en loskoppelen van water en stroom steken we weer de weg over en vullen we eerst de benzinetank weer bij. Daarna zitten we een tijdje in de zon op een muurtje vlakbij de receptie van het motel/de camping omdat we daar wifi hebben. Het verhaal is vlot geplaatst, de foto’s zijn te groot om te downloaden en daarom passen we eerst de bestandsgrootte aan. Dan kunnen de foto’s het verhaal toelichten.
We rijden nog een mijl verder naar het zuiden en slaan dan af naar de oost-ingang van Grand Canyon National Park. Voor we bij de ingang zijn stoppen we nog bij ‘Little Colorado’ waar heel diep beneden een heel klein stroompje tussen de wanden van de canyon door stroomt. Er staat nauwelijks water in maar het kleurcontrast is mooi. Dit is Navajo gebied en ook hier weer heel veel kraampjes met voornamelijk sieraden en ‘dreamcatchers’. De toegang is gratis maar we worden vriendelijk om een donatie gevraagd. Bij alle uitzichtpunten tot aan de ingang van het Nationale Park staan rijen kraampjes met daarachter Navajo Indianen. Beetje jammer maar het zal wel nodig zijn.

Bij de oost-ingang laten we onze jaarkaart zien en we krijgen een folder van het park, plus nog een extra blaadje dat speciaal bedoeld is voor ‘oversized vehicle parking’. Dat zijn wij dus maar gelukkig slaat het op de camper. We hebben via internet nog net voor één nacht een kampeerplek kunnen reserveren, niet op de camping in Trailer Village waar ze aansluitingen hebben voor stroom en water maar op Mather Campground, een primitieve camping met veel plekken met allemaal een picknicktafel en een kampvuurplek maar verder helemaal niks. We hadden graag twee nachten willen blijven maar er is alleen voor vandaag plek. Dat zal ook komen door de lengte van de camper want veel keuze was er niet.
Maar eerst even terug naar de ingang van het Nationale Park. We stoppen bij het eerste uitzichtpunt dat Desert View heet. We kunnen ons niet herinneren dat we hier vijf jaar geleden waren dus dat maakt het extra leuk. Er staat een uitzichttoren die we natuurlijk beklimmen en verder genieten we op veilige afstand van de rand van de afgrond van het indrukwekkende landschap. Te beschrijven hoe mooi het is, we zouden niet weten hoe we dat moeten doen. Het is niet alleen de diepte of de grootte of de kleuren of de fotogenieke boompjes langs de rand of de herten die je voor de voeten lopen. Het is gewoon alles samen, hier wordt je stil van. En als je dan een eind loopt over een wandelpad langs de rand dan ben je gewoon allebei lang stil.

De fototoestellen maken overuren, de video is aan het eind van de dag leeg en de batterij van een fototoestel vindt het ook wel genoeg inspanning. Op de camping hebben we geen stroomaansluiting en de generator willen we niet aan doen want dat maakt zo ontzettend veel lawaai. Oh, weer eerst even terug naar de aankomst op de camping. Erik meldt zich bij de receptie en warempel onze reservering is bekend. Gelukkig maar en inderdaad er is geen tweede nacht beschikbaar. We moeten de derde weg rechts nemen en dan een eind rechtdoor, bocht om en dan nummer 86 aan de linkerkant. Dat klinkt leuk en gelukkig vindt Erik het rijden erg leuk want het is een beetje aan de krappe kant. Het is een pad dat net iets breder is dan de camper met aan weerskanten bomen om de paar meter en kaarsrecht is het ook niet. Erik rijdt heel rustig en ik zit klaar om er eventueel uit te springen voor als er voor, achter of aan een zijkant extra ogen nodig zijn. Ik mag blijven zitten en Erik stuurt zeer zelfverzekerd en heel rustig rijdend zo in één keer plek 86 in. Het past precies maar zijkanten uitschuiven doen we maar niet. Dan zou er of een boom aan de kant moeten of we blokkeren een stuk van de weg/het pad.
De zon schijnt en ondanks de nog wat frisse wind is het heerlijk buiten. We klappen onze gehuurde stoelen uit en drinken eigengemaakte cappuccino. Eerst even een uurtje niks doen en dan in beweging. We pakken twee rugzakken in met een regenjas voor als het weer omslaat, drinken en een zak ‘trailmix’ (noten, rozijnen, cranberries), natuurlijk gaan de fototoestellen mee en dan lopen we de camping af naar de halte van de shuttlebus. Ze hebben hier drie gratis lijnen waar je net zo veel gebruik van kunt maken als je wilt. Niet alles is per auto of camper te bereiken en deze busdiensten zijn echt een geweldige uitkomst (en natuurlijk veel milieuvriendelijker). Bij de halte bij de camping rijdt net de bus voor onze neus weg en dus gaan we maar lopen. We komen langs een andere stop van de blauwe lijn en daar staat een bus klaar. We rijden mee tot het keerpunt, daar stappen we uit en beginnen we aan een wandeling langs de rand of zoals ze hier zeggen ‘along the rim’.

Uiteindelijk lopen we een kilometer of vijf maar door de hoogte (ong. 2100m) en door al het fotograferen/stil staan en genieten doen we er een paar uur over. We lopen door tot aan Mohave Point wat een goede plek is om de zonsondergang te bekijken. Met ons doen dat nog heel veel mensen en we verbazen ons over de risico’s die sommigen nemen (en dan zijn het vooral de ouderen!). Er is een hek maar blijkbaar kun je net aan de andere kant van het hek op een stukje rots toch een betere foto maken. En dan verbazen mensen zich over het feit dat er een paar weken geleden een man van 55 naar beneden is gevallen. Maar goed, ieder zijn eigen keuze, wij blijven aan de goede kant van het hek en niet alleen omdat we met een telelens werken…..

Als de zon bijna onder is lopen we naar de bushalte van de rode lijn waar we mee terug rijden naar het punt waar we vanmiddag zijn uitgestapt. Nu stappen we over op de blauwe lijn en blijven zitten tot aan de halte bij de camping. Nu de zon onder is daalt de temperatuur heel snel. Het is ook echt heel donker. Gelukkig zijn wij goed voorbereid en heeft Erik een zaklamp meegenomen in de rugzak. We vinden zonder problemen de camper terug. Binnen snel de kachel aan en dan eten maken.

Wat een geweldige dag!