Viva Las Vegas

Vanuit een volledige stilte en leegte in het landschap rijden we van Echo Bay via de Hoover Dam naar Las Vegas. Meer contrast is er op een dag waarschijnlijk niet te vinden. Van Echo Bay naar de camping vrijwel aan de Strip in Las Vegas is het ongeveer anderhalf uur rijden en we besluiten een omweg te maken via de Hoover Dam. Die is aangelegd tussen 1931 en 1935 en is bedoeld om de woestijn enigszins vruchtbaar te maken. Lake Mead was het restultaat, het grootste 'aangelegde' meer van de Verenigde Staten.

In de buurt van de dam slaan we af naar de 'walkway' . Voor we verder mogen worden we gecontroleerd. Erik moet alle luiken aan de buitenkant van de camper open doen voor het inspecteren door een beveiliger en tenslotte komt hij ook nog binnen kijken of we geen personen of wapens hebben verstopt. Daarna mogen we verder en wordt het even een zoektocht naar een parkeerplek. Voor personenauto's zijn parkeergarages aangelegd (waarom zou je het niet groots aanpakken...) maar als we daar naar binnen willen maken we een cabrio van de camper. We rijden door over de dam en aan de andere kant een stuk omhoog naar een uitzichtpunt. Daar parkeren we even 'dubbel' en zien dan een lager gelegen parkeerterrein dat vrijwel leeg is en geen hoogtebeperking heeft. Voor $10 mogen we daar parkeren, ideaal voor ons. We lopen met de menigte de dam over en weer terug. We staan even stil bij een monument waarop alle namen staan van de mensen die tijdens het aanleggen van de dam zijn omgekomen. Opvallend is dat er een vader en zoon op staan, de vader was het eerste slachtoffer en de zoon, twaalf jaar na de vader, het laatste slachtoffer. Voor de rekenkundigen onder jullie die denken dat dat niet klopt met mijn opmerking dat er vier jaar is gedaan over de bouw van de dam...........die hebben gelijk. Het voorwerk is al in 1922 gestart, het echte aanleggen in 1931.

Nadat we genoeg hebben gezien en bewonderd lopen we terug naar de camper en rijden we nog een keertje over de dam. Dan gaan we de snelweg op die ons naar Las Vegas brengt. Minimaal zes banen richting stad, de enige hoogbouw staat op of vlak langs de Strip. Voor de rest is het laagbouw. De KOA-camping ligt aan de noordkant van de Strip bij hotel Circus Circus. En een circus is het, een enorm parkeerterrein van asfalt met hier en daar een uitsparing voor een palmboom. We hebben niet vooraf gereserveerd maar er is plek genoeg. We blijven hier twee nachten, dinsdag rijden we vanaf hier naar Road Bear om de camper in te leveren.

We acclimatiseren een paar uur in en naast de camper. De overgang is groot, het is geen moment stil. Vliegtuigen komen laag over, we zijn aan twee kanten ingesloten door snelwegen en aan de andere twee door 'Strip verkeer'. En dan niet te vergeten de temperatuur, het is rond de 25 graden en ook 's avonds koelt het niet echt af.

Tegen 19.00u. gaan we een eindje lopen, gewoontegetrouw trekken we een trui en de wandelschoenen aan. We lopen de Strip af tot aan Hotel Planet Hollywood. Daar hebben we een jaar of drie geleden overnacht voor de start van een reis langs de westkust. We vergapen ons onderweg aan de enorme hotels, de bouwwerken die de mensen naar binnen moeten lokken: de piratenboot voor Treasure Island, de Rialto brug en de gondels bij het Venetian. We kijken naar de ontploffende vulkaan bij the Mirage en naar de fontein bij het Bellagio. Het 'waterorgel' wordt ondersteund door Viva Las Vegas van Elvis Presley (opgenomen, niet live). In de ontvangsthal van Planet Hollywood kopen we cappuccino bij Starbucks (zo handig als je de weg nog weet ;-) ) en dan lopen we stevig door terug naar de camper. We zijn om 23.00u. weer terug en hebben dan 12.7 kilometer gelopen. Niet gek voor een avondwandelingetje.

Viva Las Vegas!!