Monument Valley

Zoals gisteravond door de beheerder al aangekondigd: vanmorgen is het droog en vrij helder. Vannacht is de storm gaan liggen en de bergen lijken bestrooid met poedersuiker. We rijden vanuit Cortez verder naar het zuiden tot aan het ‘Four Corners Monument’. Dat is de Amerikaanse versie van ons 3-landenpunt. Hier komen vier staten bijelkaar: Utah, Arizona, Colorado en New Mexico. Op het exacte punt is een metalen schijf op de grond bevestigd en er omheen is een circus opgebouwd. Nou ja, niet letterlijk een circus maar dit gebied is van de Navajo en die zijn nogal ondernemend. Dat betekent dat we toegang moeten betalen om de auto te mogen parkeren binnen het hekwerk. En om het monument heen zijn allemaal stalletjes waar de Navajo’s ‘authentieke’ sieraden, T-shirts en kerstballen verkopen. De Navajo zijn gek op handel maar nog gekker op gokken. Een casino vind je zodra je ‘Navajo Country’ binnen rijdt, ze hebben ook eigen wetgeving. Praktisch betekent het voor ons dat er geen geocaches te vinden zijn, de aarde is voor de Navajo heilig en daar verstop je geen geocache.

De route van vandaag naar Monument Valley loopt door schitterend landschap, soms heel vlak en dor, dan weer met struiken of heuvels. We zien geen wild, alleen paarden en koeien achter de hekken. We moeten nog een keer flink remmen voor overstekende paarden. De auto achter ons had het niet gezien, ze dachten waarschijnlijk dat we voor een foto wilden stoppen. Ze zagen de paarden pas toen ze ons inhaalden. Aan de strepen op de weg te zien was het voor de paarden een soort vaste oversteek (‘zebrapad’??  ).

Als we dichterbij Monument Valley komen rijden we door plaatsen die tot de verbeelding spreken: Montezuma Creek, Mexican Hat en Bluff. De bergen hebben de mooiste kleuren, het lijken wel van die zandschilderijen, met gekleurde lagen zand. Het is een smalle weg en er is meestal geen berm. Dat betekent dat een aantal foto’s vandaag door de voorruit zijn genomen. Dat is niet ideaal maar met zo’n bak van 10 meter snel van de weg af, een zandpad in, is ook niet te doen. We hebben genoeg ervaring met vast komen te zitten in mul zand of kilometers achteruit rijden met een camper omdat er geen mogelijkheid is om te draaien. Ach ja, we worden ouder en misschien ook wel ietsje wijzer.

De ‘Buttes’ en ‘Spires’ van Monument Valley zijn wereldberoemd, ze staan op de lijst als achtste wereldwonder. Ook dit ligt in Navajo Country en dat betekent dat onze jaarpas van de Nationale Parken hier niet geldig is. We betalen entreegeld en mogen op het parkeerterrein de camper neerzetten. Vijf jaar geleden was dit nog een grote grindbak, nu is er zelfs een hotel gebouwd dat mooi opgaat in de kleuren van de omliggende bergen. In de souvenirwinkel is het vooral John Wayne die staat afgebeeld op de spullen, veel van zijn films zijn hier gedraaid en daar hebben ze nu nog (financieel) profijt van. We doen wat pogingen om een selfie te maken maar dat valt met de harde wind nog niet mee. We hebben er thuis
nog wel één van 5 jaar geleden, kunnen we de ‘verschillen zoeken’.

Om drie uur rijden we het terrein weer af en eigenlijk waren we van plan om aan de overkant van de weg naar de camping te rijden. We besluiten nog even door te rijden in de richting van de Grand Canyon, dat scheelt dan weer kilometers voor morgen. Het wordt nog een heel eind verder want al komen we door twee plaatsen, er is geen camping te vinden. Bijna iedereen woont hier in een stacaravan maar dat wil nog niet zeggen dat wij met onze camper in hun voortuin kunnen overnachten. We rijden door tot Cameron waar een 100 jaar oude ‘Trading Post’ is. Cameron ligt nog steeds op een kruispunt van twee wegen, noord-zuid en oost-west en behalve een motel is er ook een redelijk geëgaliseerd stuk grond aan de andere kant van de weg dat als camping dienst doet. We rijden het terrein op en er is plek maar geen receptie. Die blijkt aan de overkant van de weg in het motel te zijn. Dus weer de weg oversteken en parkeren bij het motel, aanmelden en betalen en dan weer terug naar de camping en weer de weg oversteken. We hebben geen internet en daarom ga ik zo even proberen om van mijn telefoon een hotspot te maken om het verhaal te plaatsen. De foto’s komen dan zo snel mogelijk als we weer wifi hebben.

Dan zullen jullie ook zien dat we een pizza hebben gebakken die dit keer helemaal goed is gelukt. We hebben bodem en vulling gegeten! (hebben we een rond pizzablik gekocht voor in de oven komt er een vierkante pizza uit de verpakking…) en voor de mensen die graag de details weten: spinazie, paddenstoelen en crème fraiche.