Over the plains

De weer-app gaf gisteravond aan dat er kans op sneeuw was en dat het licht zou kunnen vriezen. Het is gedeeltelijk uitgekomen, er ligt een heel dun wit laagje sneeuw. Om 9.00u vriest het nog 7 graden, het is vannacht veel kouder geweest, zo koud hadden we het niet verwacht. De leidingen van het water zijn bevroren en we zullen moeten afwachten of ze zonder 'kleerscheuren' ontdooien. Na een kop koffie en thee zijn wij genoeg ontdooid om te gaan rijden. Erik heeft nog de koude taak om de stroom los te koppelen en dan gaan we op weg met de kachel op volle sterkte.

In Dodge City nemen we wegnr. 50 naar het westen, deze route heet de Santa Fé trail en loopt gelijk op met de route die vroeger met paard en eventueel wagen door de cowboys werd afgelegd. Ten westen van Dodge City is het heuvelachtig en dat stuk schijnt voor de cowboys het zwaarste deel van het traject te zijn geweest. Voor een geocache gaan we aan de kant en lopen we naar een uitzichtpunt. Het is zou koud dat ik bijna niet meer kan schrijven. We zien allebei letterlijk even blauw van de kou. In de camper is het in de cabine lastig warm te krijgen, als de verwarming op de ruiten gericht staat waait de koude lucht langs de benen. Andersom instellen, de verwarming op de vloer gericht, is ook geen oplossing. Het tocht aan alle kanten, dan maar een vest aan over de trui.

We komen door plaatsen met schitterende namen zoals 'Hasty', 'La Junta' en 'Schwink'. Het is zondag en stil op de weg, de enige auto's staan geparkeerd bij de kerkgebouwen. We zetten de klok een uur achteruit want we rijden een andere tijdzone in. Er zijn in de gehuchten waar we doorheen rijden geen grote winkels en daarom parkeren we maar langs de weg. De zon is tevoorschijn gekomen en aan de overkant spelen kinderen een potje honkbal. Af en toe wordt de bal verkeerd geraakt en vliegt die de weg over. Het is onvoorstelbaar hoe de meeste huizen eruit zien, ze lijken onbewoond maar niets is minder waar. Dichtgespijkerde ramen, enorme partijen (overtollig?) huisraad in de voortuin, het lijkt allemaal niet uit te maken. Buiten de doorgaande weg om zijn de meeste zijstraten zandwegen.

Als we Granada binnen rijden valt ons op dat op het gemeentebord staat dat dit dorp op 3.484ft. hoogte ligt. Dat is ruim 1000 meter hoog. We hebben dat (weer niet) in de gaten gehad met het rijden. Als je in Europa naar 1000 meter hoogte rijdt moet je toch minstens een paar haarspeldbochten nemen. Hier rijden we nog steeds over The Great Plains, de grote vlaktes en stijgen gaat heel geleidelijk. We rijden vandaag door tot aan Pueble, een fllinke stad onder Colorado Springs. Tot hier hadden we de route vrij definitief bedacht. Vanaf hier is het deels afhankelijk van het wel of niet open zijn van routes. Voor een ander deel is het afhankelijk van wat we wel en niet willen zien de komende dagen. De route naar Las Vegas is niet zo te kiezen dat we simpel alle grote Nationale Parken 'langs komen'. We moeten ook rekening houden met het formaat van de camper want niet iedere weg is daarvoor geschikt of het kan zelfs zijn dat het niet is toegestaan met een camper van 30ft.

We kiezen in de tomtom voor een camping in Puebloe West. Bij een Safeway supermarkt kopen we een pizza voor het avondeten. De camping is behoorlijk vol maar er is nog een plek. We komen terecht op het verst van de receptie liggende plekje, we hebben zelfs twijfels of het wel echt een plek is, maar goed, er zijn aansluitingen voor stroom en water. Erik moet er achteruit in rijden op aanwijzingen van een meneer met een golfkarretje. Als we zelf aan de achterkant gaan kijken blijken we bijna onder een tribune te staan. Het is een rare plek maar met een prachtig uitzicht over de vlaktes. We staan naast een toiletgebouwtje maar die is waarschijnlijk de laatste 20 jaar niet meer gebruikt. En dat gaan wij dus ook niet doen ;-) Gelukkig hebben we douche en toilet aan boord.

De pizza gaat in de oven en komt er 15 minuten later zwart geblakerd (aan de onderkant) weer uit. We eten glutenvrije pizza: we laten het deeg liggen en eten alleen 'het beleg'. Het is een Buffalo Chicken Pizza en de kip is zo enorm gekruid dat de tranen ons over de wangen lopen. Daar krijg je het wel warm van! We moeten de ramen ook even open houden want het is wat blauw geworden in de camper..... Misschien de volgende pizza gewoon bij een Pizza Hut eten.