Wild West in Dodge City

De zon schijnt al vroeg door de dakluiken, die kunnen we namelijk niet verduisteren. We hebben voor vandaag niet zo'n lange etappe voor de boeg. Dat komt goed uit want we willen bij aankomst in Dodge City de oude historische binnenstad graag verkennen. Erik koppelt af en laat de tanken leeg lopen in de afvoerput. Niet de benzinetank hoor, alleen grijs en zwart water. Als hij weer binnenkomt kan hij nauwelijks praten, krijgt er alleen nog enigszins duidelijk uit dat het koud is. De zon heeft ons op het verkeerde been gezet, volgens de info op de telefoon (weer-app) is het 0gr. Celsius. Het waait ook nog eens stevig dus de gevoelstemperatuur ligt verder onder prettig.

Als Erik voldoende is opgewarmd om goed te kunnen sturen rijden we van de camping weg. Twee keer een bocht om en we zitten al weer op de oprit voor de snelweg. Na Wichita wordt het een stuk rustiger op de weg. We rijden ook niet langer op een Interstate maar nu op een gewone snelweg. Het eerste stuk is het nog wel vierbaans maar later is het een tweebaansweg. Gelukkig met minder verkeer dus want het is voor het vrachtverkeer geen pretje om ons niet te kunnen inhalen. Af en toe is er een paar kilometer waar de weg breder is en dan geeft alles achter ons vol gas.

We hebben voor deze route wat geocaches ingeladen en daarvoor gaan we een paar keer van de weg af, de berm in of zelfs een zijweg (zandpad!) op. Boodschappen doen of tanken hoeft dit keer niet onderweg. Nu de weg door plaatsen heen gaat in plaats van erom heen, zien we ook meer. Eigenlijk is dit meer ons ding, we krijgen zo een veel betere indruk van hoe de mensen hier wonen. In dit gebied komen veelvuldig tornado's voor (nu zou daarvoor niet het goede tijdstip moeten zijn...) en we kunnen ons voorstellen dat er dan veel schade ontstaat. Menig huis is niet veel meer dan een stacaravan.

We zijn om twee uur op de camping in Dodge City en het oude centrum ligt op loopafstand. De camping heeft 'watersports' in de naam en het ligt aan de Arkansas rivier. Helaas zit er geen drup water in en liggen de steigers op het droge gras. We pakken de rugzak, doen een vest aan over de trui en daarover heen nog een jas. Met de handschoenen binnen handbereik zijn we klaar voor de wandeling naar de stad. We lopen naar het Boot Hill Museum, een openlucht museum waar we entree betalen om naar binnen te kunnen. We krijgen eerst een stukje film om in de stemming te komen, dan volgen we de route die heel bijzonder, eerst naar de begraafplaats gaat. Hoezo 'de goeie ouwe tijd'?! Het eerste gebouw huisvest herinneringen aan films en tv-series, we herkennen veel meer dan we hadden verwacht. Ik zeg "kijk dat is Festus" en Erik weet direct dat het die man met de ezel is. Zijn we toch ouder dan we zelf denken??! In de gebouwen zijn verder allerlei situaties nagebouwd, we zien een deel dat een beeld schetst van de jacht op de bizons (met een meetrillende vloer!), we lopen door een saloon, komen bij de dokter langs en na een grote afdeling met 'schietgeweren' gaan we weer de frisse buitenlucht in.

Als we genoeg hebben gezien lopen we terug naar de camping. In totaal hebben we dan zes kilometer gelopen. Zolang je in de zon en uit de wind loopt is het heerlijk maar de wind is erg koud. Op de camping is een tweede camper met Nederlanders gearriveerd. Zodra de zon weg is gaat het nog harder waaien. Nu maar hopen dat het inderdaad nog geen tornado seizoen is! De camper schud op de wielen. We hebben de kachel aan en die slaat bijna niet meer af. We checken op de telefoon hoe koud het is en zien dan dat het over een half uurtje zou moeten gaan sneeuwen. Het wordt vannacht min 5 als de app informatie klopt!

Jullie gaan het lezen!