Down south

We worden laat wakker, dat komt vast door de regen die de hele nacht is gevallen. Het is blubberig op de camping maar we komen zonder problemen van de plek. Nadat we bij de receptie betalen gaan we op weg naar het zuiden. Eerst nog even tanken, we doen geen moeite de dollarprijs per gallon om te rekenen naar een literprijs in euro’s en dan vervolgens naar een verbruik per kilometer. Misschien dat we dat later tijdens de reis nog eens doen, eerst een restantje jetlag wegwerken. Het is droog en er staat net zo veel wind als gisteren. Erik moet het stuur stevig vasthouden om ons op de weg te houden. Vooral lastig zijn de bruggen over de Interstate, als we daar onderdoor rijden valt de wind even weg en daarna is de ‘klap’ des te groter. We rijden tot koffietijd en parkeren op een parkeerplaats bij een Mc.Donald. Helaas blijkt de Mc.Café die buiten wordt aangekondigd binnen niet te bestaan. Dan maar gewone koffie. We hebben de laptop mee naar binnen genomen om het verhaal van gisteren te kunnen plaatsen. Dat gaat supersnel, alleen lukt het niet om de foto’s te uploaden. Dat proberen we later nog wel. We zoeken nog even op de site van geocaching.com of er een cache in de buurt ligt en we hebben geluk. Eentje op iets meer dan 200 meter. We rijden er zo dicht mogelijk met de camper naar toe want het is nog steeds knap koud, dat zal vooral door de stevige wind komen.

De bedoeling is door te rijden naar St. Louis en daar de camping te zoeken die we eerder thuis hebben uitgezocht. Dat lukt niet helemaal, we rijden over een nieuwe weg die door de tomtom niet wordt herkend, waardoor we alleen maar het advies krijgen om te draaien. Dat is niet zo handig met een camper van 10 meter en dus rijden we door in de richting van Kansas City, de bestemming voor morgen. We verbazen ons over alle ingestorte of uitgebrande huizen en bedrijfspanden. Het geeft ons een indruk van grote armoede, er lijkt niet gedaan te worden aan herstel. We herkennen van een afstandje de grote boog voor de skyline, we rijden over de Mississippi en komen dan in de spits terecht. Dat is best indrukwekkend als er zes rijbanen zijn die allemaal ‘goed gevuld’ zijn.

Op de tomtom zoeken we een supermarkt, dit keer geen Wal*Mart maar een Target. Daar hebben ze heel veel van alles maar minder etenswaren. Bij de ingang is een Starbucks waar we nog even cafeïne bijtanken. Dan gaan we weer de weg op en de drukte in. Aan de snelweg wordt vaak bij een afrit aangegeven of er hotels, eetgelegenheden of benzine in de buurt te krijgen is. Zo zien wij een bord dat aangeeft dat er een camping is in St. Charles, één van de voorsteden aan de westkant van St. Louis. We nemen de gok dat de camping open is en het pakt goed uit. Erik meldt ons aan en we krijgen een prachtige geasfalteerde plek toegewezen.

Kamperen is wel veel duurder geworden, we moeten US$ 58 betalen voor één nacht, dat is ongeveer € 40. Vroeguh betaalden we rond de € 25.
Onze camper heeft twee slide-outs, gedeeltes in de camper die je naar buiten kunt schuiven (elektrisch). Het is verstandig eerst buiten te kijken of daar wel ruimte voor is….hier is ruimte genoeg dus we maken de camper binnen iets ruimer. Dan proberen we ook nog even of de tv ‘uit de kast’ wil komen, we hebben een scherm van ongeveer een meter breed weggewerkt zitten in het aanrechtblad. Erik zet de kanalenzoeker aan en we hebben 22 digitale zenders tot onze beschikking. Onvoorstelbaar, wat een luxe, dit is voor ons nieuw. Er zit ook een dvd-speler ingebouwd, maar daar hebben we niet zoveel aan want we hebben geen dvd’s meegenomen. Er zijn ook nog aansluitingen voor een playstation o.i.d.. Je hoeft je tijdens je vakantie dus geen moment te vervelen, eigenlijk hoef je de deur niet meer uit ;-)

Dat doen wij dus wel, we lopen nog even terug naar St. Charles Historic Center, een wandeling langs de rivier de Missouri van 2,5 miles. We gaan laat op pad dus lopen stevig door. Terug lopen we via het historische centrum, op veel panden hangt een bord met een stukje geschiedenis van het betreffende pand. Ze zijn over het algemeen gebouwd rond 1880 en daarna weinig veranderd. De panden zijn goed onderhouden, Main Street ademt bijna de sfeer van vroeger. Niet helemaal, maar dat komt door de auto’s, paarden of koetsen met paarden had het plaatje compleet gemaakt.

We zijn om 20.00u. terug in de camper en daar begint dan het gebruikelijke ritueel: foto’s inladen, uitzoeken, verhaal schrijven en uploaden. Helemaal afmaken kunnen we het vandaag niet, internet stelt niet veel voor. Daarom waarschijnlijk geen foto’s bij dit verhaal en al helemaal niet de filmpjes die ik heb gemaakt van het uitschuiven van de slide-outs of van de tv. Die houden jullie nog even tegoed.