On the road

Na een korte nacht loopt om half zes de wekker af. We checken uit en Erik gaat nog even ontbijten om de hoek bij Pine Grove. Zo vroeg eten is aan mij niet besteed. De hal van het hotel stroomt vol Nederlanders en Duitsers. We wachten allemaal op de bus die ons naar Road Bear zal brengen. Het is een grote touringcar vol. We hebben vooraf niet gekeken hoe lang de rit zal duren, wel waar Middlebury ligt. Dat leek niet zo ver weg. Het is een beetje een tegenvaller als we iemand bij ons in de buurt horen zeggen dat de rit drie uur zal duren. Achteraf valt het mee, het is tweeëneenhalf uur. De bus stopt in de middle of nowhere die hier Middlebury heet. Er komt een medewerker van Road Bear aan boord die vertelt dat de groep wordt opgedeeld in tweeën. Een groep Duitsers en een groep Engels sprekenden. Wij mogen het kantoor in voor het administratieve deel, de Duitsers krijgen eerst het ‘buitengedeelte’.
Binnen moeten we een soort rij vormen. Drie medewerkers vormen ook een rij en doen ieder een deel van de procedure. Ik zeg tegen Erik dat het Lean-principe blijkbaar ook hier wordt toegepast. Dat had ik beter niet kunnen zeggen. In plaats van vlot door de papieren heen lopen is de middelste van de drie de vertragende factor. Vooraf hebben we van alles ingevuld, we hebben op internet ingecheckt, we hebben een kopie van de rijbewijzen meegenomen en toch duurt het eindeloos. Alles loopt door elkaar, de borg reserveren op de creditcard is het struikelblok. Overal staan mensen te wachten om hun creditcard terug te krijgen. Erik blijft ook wachten, ik ga in een wachtruimte zitten met een kop thee. Het gaat een lange ochtend worden (na een korte nacht).

Uiteindelijk zijn alle creditcards weer bij de eigenaren terug en mogen we een zaaltje in voor een presentatie. Die duurt drie kwartier en biedt ons niks nieuws. Voor een aantal uit de groep is dat anders en er worden dan ook veel vragen gesteld. Uiteindelijk mogen we naar buiten waar we in groepjes een rondleiding langs en in een camper gaan krijgen. Wij zitten in een groepje van vier stellen die uitleg krijgen bij de grootste camper uit de rij. De twee andere Nederlandse stellen blijven zeggen dat ze niet zo’n grote willen, wij hebben wel gevraagd om deze maat. De medewerker legt uit wat we gaan doen en vraagt ons de vragen tot het eind te bewaren zodat voor de ervaren huurders (wij dus) het niet eindeloos zal duren. Die opmerking wordt niet begrepen blijkt bij het eerste luikje aan de camper dat open gaat. De medewerker legt uit en de twee andere Nederlanders stellen vragen. En zo gaat het bij het hele rondje om de camper. Wij staan te koukleumen op de tweede rij. We hebben nog nooit gehuurd bij Road Bear maar in principe is iedere camper gelijk.

Eindelijk is de buitenkant klaar en mogen we naar binnen. Stel je voor een camper met negen volwassenen! En die volwassenen moeten bij ieder knopje allemaal (nou ja op twee na dan) met de neus vooraan meekijken. Zodra de binnenkant is bekeken mogen we er weer uit en op dat moment beginnen de andere Nederlanders weer vragen te stellen over de buitenkant. Wij zijn er dan wel klaar mee en gaan het kantoor in. We hopen dat iemand ons de sleutels kan geven van ‘onze’ camper en dat we de koffers kunnen inladen. Dat is helaas nog niet het geval. Pas als de medewerker door de andere Nederlanders wordt ‘vrijgelaten’ kunnen we de sleutel krijgen. Ik pak de koffers uit en maak het bed op en Erik vult de resterende papieren in. We hebben een 30ft, dat is een tien meterlange uitvoering. Helemaal geweldig.

We waren om half negen bij Road Bear en het is één uur als we het terrein afrijden. De navigatie staat ingesteld op Carlock ten zuiden van Chicago. In ons route waren we uitgegaan van de afstand vanaf het hotel. Beetje stom want we moeten nu de 125 miles extra rijden die we vanochtend met de bus hebben afgelegd. We gaan direct de Interstate op, dat betekent voor Erik dat hij kan kiezen uit één van vijf rijbanen. De camper heeft bij de start 37 miles op de teller. Het is even wennen aan het gerammel en geschud. De wegen zijn erg slecht, er zitten enorme gaten in het asfalt. De afrit bij Chicago die we volgens de tomtom moeten nemen is afgesloten en daarom gaan we voor de ‘detour’. Met wat extra bochten komen we op de weg naar het zuiden. Onder Chicago is het landschap kaal, grote vlaktes zand met hier en daar een boerderij. Geen idee wat ze hier ‘in het seizoen’ verbouwen maar nu staan er alleen stoppeltjes. De wind is enorm en onze zeepkist zwabbert naar hartenlust.

Op de navigatie zoeken we naar een grote supermarkt en zo komen we in Lexington bij een Wal*Mart. We doen onze eerste aankopen en verbazen ons over de prijzen, vooral de verse producten zijn duur. We hebben de koers vooraf nog even gecheckt zodat we ons niet, zoals wel eens eerder gebeurde ;-) , rijk rekenen. Bij de kassa volgt weer een heel gesprek met de kassière, bijzonder toch iedere keer weer, en dan kunnen we een plek in de camper gaan zoeken voor alle aankopen.

Het is bijna half zeven en we rijden de laatste kilometers naar camping Komfort in Carlock. Daar aangekomen is er niemand bij de receptie en de camping oogt leeg. Dat blijkt te kloppen, ze zijn nog niet open. De eigenaresse die even later komt aanrijden stuurt ons door naar een andere camping. We zoeken het adres op in de tomtom en rijden een kwartier later het terrein op van camping Yogi Bear in Goodfield. We krijgen een plek, betalen mag morgen en zo staan we even later voor het eerst aangesloten aan stroom en water.

Een lange eerste dag, we stoppen de gekochte gegrilde kip nog even in de oven om op te warmen. We doen de kachel aan om zelf op te warmen en Erik stelt de thermosstaat in. Als de kachel blijft loeien en ik wat rode wangen krijg vraag ik hoe hoog hij de thermosstaat heeft gezet. Erik zegt ‘90’. Dat is Fahrenheit en volgens mij is dat rond de 30gr. Celsius. Erik stelt bij naar beneden….

Het was een lange dag maar we zijn nu echt op pad. De camper is groot en bijzonder luxe. We zullen daar wat foto’s van bijsluiten.
Om half tien doen we het licht uit. Even later begint het te regenen. Wat klinkt dat weer gezellig!