Windy City

Gisteravond hebben we het tot ongeveer 21.00u. volgehouden om de ogen open te houden. Vannacht redelijk kunnen doorslapen, jammer dat de batterij van de rookmelder het nodig vond aan te kondigen dat er niet veel energie meer in zat. We hebben altijd wat met die dingen. Tot nu toe hebben we iedere keer dat we een camper huurden die dingen af laten gaan bij de eerste poging eten te koken. We kozen altijd voor de oplossing de batterij tijdens de vakantie in een keukenla te laten meereizen. Erik wilde vannacht hetzelfde proberen maar kreeg bij deze de batterij er niet uit. Gelukkig hield hij (de batterij) na een paar minuten op met piepen.

Voor het ontbijt moeten we de deur uit, de parkeerplaats oversteken en dan het hoekje om naar een restaurant. We zijn zo ongeveer uitgehongerd, dat is ook een symptoom van de jetlag, ons eetritme is behoorlijk van slag. Na het ontbijt pakken we de rugzak en gaan we met een shuttle terug naar het vliegveld. Daar nemen we de trein naar Downtown Chicago.

We kiezen een uitstapplaats in 'the Loop', het centrum van Chicago. Er staat niet echt iets op ons lijstje om te bekijken. Met de vesten en jassen tot bovenaan dicht en de handschoenen aan komen we boven de grond bij Jackson Street. We vergapen ons aan de wolkenkrabbers en de oude panden. We lopen door de theaterwijjk waar we gebouwen herkennen vanuit films e.d.. Bijzonder is de combinatie van oud en nieuw, oud zijn de treinrails boven de straten, nieuw bijvoorbeeld het Millenniumpark.

Het is erg koud, de temperatuur 's ochtends is 19gr. Fahrenheit. Dat is min 7. De gevoelstemperatuur is nog wat lager, vooral in de schaduw. We lopen zo veel mogelijk in de zon, dat voelt veel prettiger. Chicago ligt aan Lake Michigan en om de Loop loopt een rivier met een wandelpad. Daar lopen we een stuk over. Afgelopen weekend is St. Patricks Day gevierd (Ierse feestdag) en daarvoor is de rivier groen gekleurd. Staat wel mooi op de foto in contrast met de strak blauwe lucht. We fotograferen er vrolijk op los, het is handschoenen uit, handschoenen aan. Om even op te warmen drinken we een kop cappuccino bij Caribou Coffee.

Weer buiten lopen we verder langs het water op weg naar het hoogste gebouw van Chicago (en lang ook het hoogste gebouw ter wereld). Gebouwd als Sears Tower heet het sinds een aantal jaren Willis Tower. Er zijn op de 103e etage aan de buitenkant een viertal 'glazen bakjes' gehangen. Op deze etage is het Skydeck waar je bij helder weer goed uitzicht hebt over de stad en vier staten. We denken er niet lang over na, we gaan naar binnen, kopen kaartjes en schieten dan met een lift omhoog. In een minuut zijn we boven, de lift vind ik enger dan het op deze hoogte naar buiten kunnen kijken. Het lijkt namelijk alsof de lift een beetje te veel ruimte heeft in de liftschacht en we omhoog kaatsen. Maar goed, zonder echte kleerscheuren komen we boven en dankzij het heldere weer genieten we volop van het mooie zicht.

Voor de glazen bakjes staan de mensen in de rij. De kreet is: "Dare to stand out; the Ledge". We wachten allemaal geduldig op onze beurt. Iedereen heeft de tijd om te genieten van het uitzicht, om foto's te maken of de volgende in de rij te vragen om een foto van hen te maken. Slim zou het zijn om niet een rij te kiezen met Japanners want die maken wel heel veel foto's ;-) . Als we aan de beurt zijn stappen we zonder problemen van de vloer over op de glazen plaat. Wat een ervaring, echt helemaal geweldig. Ook wij maken de foto's en laten een foto van ons maken. Daarna dalen we weer af naar de begane grond en kunnen we de jassen en handschoenen weer aan doen voor we naar buiten lopen. Het is ondertussen iets warmer geworden: 32gr. F is 0gr.C.

Om vijf uur gaan we op zoek naar de straat waar we vanochtend uit de trein zijn gekomen. We hoeven niet lang te zoeken en zo zijn we na een rit van drie kwartier weer terug op het vliegveld. We wachten een half uurtje op de shuttle die ons weer bij het hotel afzet. We hebben een geweldige dag gehad met bijzondere indrukken en een soort van overwinning op onszelf. Uitleggen kunnen we het niet maar we voelen ons in Chicago wel thuis.