There we go again

Marlous haalt ons op en brengt ons naar het treinstation. We nemen de trein van 8.13u. naar Schiphol. We rijden een uur en tien minuten in stilte naar Schiphol, we zitten in een stilte coupé. Samen met veel boekenweekgeschenklezers en met een collega van Erik. Hij en zijn vrouw zijn ook op weg naar Schiphol. als we de trein uitgaan horen we dat ze op weg zijn naar Turkije: "voor nieuwe tanden".

We zijn om half 10 in vertrekhal 2 en geven direct de koffers af. Daarna gaan we door de paspoortcontrole en vervolgens duiken we de winkels in. Tenminste, ik ga alleen de winkel in want als Erik door het toegangspoortje loopt gaan alle toeters af. We kopen een oplader op zonne-energie voor de mobiele telefoon/ipad/navigatie, zo'n apparaat lijkt ons erg handig. We hebben zelfs nog tijd om op zoek te gaan naar een Starbucks. Dan nog even rustig wachten en mensen kijken. Om 11.10u. mogen we in de lange rij voor de security check. Dit keer geen vraaggesprek vooraf. Wel mogen we allemaal door de bodyscan met een visitatie daarna. Er staat een grote blauwe 'vogel' op ons te wachten.

We vliegen met de City of Seoul, hebben stoelen in een rijtje van drie boven de vleugel. Naast Erik zit heel even een man, die al snel zijn jasje weer van het haakje haalt en ergens anders gaat zitten. Das mooi, hebben we niet alleen meer ruimte maar het is vooral fijn als je even op wilt staan om te bewegen of naar de wc wilt. De service van KLM is als vanouds met een zakje nootjes en een warm handdoekje kort na het opstijgen. De lunch komt er snel achteraan. Met ruim 800 kilometer per uur vliegen we op 10.349 meter hoogte door het luchtruim.

De vlucht duurt 8 uur en 15 minuten, dat is best lang. Al snel is het tijd voor mijn eerste film: 12 years a slave. Heel indrukwekkend met beklemmende stiltes. Wat mij betreft een verdiende Oscarwinnaar. Na een korte pauze voor het invullen van het douaneformulier ben ik toe aan film twee: Soof, een recente Nederlandse film. Er is zelfs nog tijd voor een derde film. Veel sneller dan verwacht wordt de landing ingezet. De vlieguren zijn voorbij gevlogen ;-)

Op het vliegveld is het weer het gebruikelijke wachten in de rij voor toelating tot de VS, daarna wachten op de koffers, dan nog een keer door de douane en dan mogen we de frisse lucht in. Die lucht is wel heel erg fris, het is min zes en er staat een stevige wind. We worden bijna uit onze vesten geblazen. Gelukkig rijdt de shuttlebus naar ons hotel al snel voor en zijn we na een korte rit (met hoge snelheden) bij ons hotel. We blijven hier twee nachten. Bij het inchecken krijgen we een envelop met papieren van de camperverhuurder. Ze halen ons overmorgen om 6.30u op. Dat wordt wekker zetten.

Nu eerst proberen zo lang mogelijk wakker te blijven. We lopen hier zes uur achter. Dus we zetten koffie en thee en 'slingeren' de laptop en de tv aan. We hebben er zin in, morgen gaan we de stad verkennen.