Wow

Vanochtend heerlijk uitgeslapen en daarna de koffers klaar gezet om de shuttle van 11.02 naar Schiphol te nemen vanaf hotel Park Inn. De laptop had er minder zin in, wilde eerst nog even 14 updates configureren en wilde zeer zeker niet voortijdig worden uitgezet. Ach en wat doe je dan, inderdaad doen wat de laptop aangeeft. Gewoon weer gaan zitten en wachten.

Het werd daardoor een shuttle later, om 11.32 reed een grote touringcar voor en konden wij en nog twee toeristen instappen. Onze koffers hadden alle ruimte in het bagagerek en dankzij de chauffeur die waarschijnlijk een snelheidsrecord wilde vestigen vloog zelfs de grootste koffer onderweg het rek uit. Gelukkig zaten de deuren dicht ;-) .

In vertrekhal 1 konden we direct door naar de balie. Koffers bleven onder het maximum en we konden door naar de volgende halte: de security check. Hier werd niet alleen Erik doorgemeten maar ook alle fototoestellen en lenzen werden op echtheid gecontroleerd. Bij mij gingen geen piepers af. Na een pitstop bij de Starbucks (waar we nu een stempelkaart van hebben, hadden we veel eerder moeten doen..) gingen we door naar de gate. Vorig jaar januari hebben we vijf uur vertraging gehad voor we naar Keflavik vertrokken, nu stond het toestel al klaar. Kafla, genoemd naar één van de vulkanen op Ijsland vertrok, met ons op stoel 22A en 22B, keurig op tijd. Tot zo'n 10 minuten voor de landing was de vlucht 'spiegelglad', geen hobbeltje of luchtzak te bekennen. Bij het naderen van het vliegveld en daarmee het dalen merk je wel dat het nogal stevig waait. Maar geen klagen want de zon schijnt, het is min 1 maar door de wind voelt het heel wat frisser.

Erik wacht bij de band op de koffers die er dit keer ongeschonden uit komen. Ik heb alvast IJslandse kronen gepind, zo handig als je de weg weet. Daarna door de klapdeuren waar we keurig worden verwelkomt door een medewerker van Sixt, de verhuurmaatschappij waar we dit keer de auto gereserveerd hebben. We worden met de bagage in een Mercedes bus geladen die met draaiende motor (en draaiende verwarming) op ons staat te wachten. In het kantoor van Sixt is de verf nauwelijks opgedroogd, zo nieuw is het. Het ligt net naast het vliegveld en naast Hotel Smari waar we voor volgende week de laatste IJslandse overnachting hebben geboekt. Papieren invullen gaat snel en dan mogen we een rondje om een zwarte Chevrolet Aveo mogen maken. Een vrijwel nieuwe auto met net 5000 km. op de teller. De koffers passen er prima in en het karretje rijdt lekker pittig. Onze Garmin gaat tegen de voorruit en de IJslandse kaart wordt geladen. Op naar Blue Lagoon maar onderweg nog even proberen een cache te vinden.

Dollan is een 'mystery' , een vraagteken op de site van geocaching en dat betekent dat de coördinaten niet exact de locatie aangeven maar dat je of vooraf via internet of ter plekke nog wat puzzelwerk moet verrichten. Hier is het iets anders, de cache is onder de grond verstopt, in een grot en daardoor zijn de coördinaten niet goed aan te geven. In de beschrijving staat dat we moeten zorgen een zaklamp bij de hand te hebben en dat we 80m. moeten afdalen. Dat vinden we wel bijzonder, het trapje van de foto is snel gevonden in het maanlandschap. Maar waarschijnlijk hebben we het verkeerde trapje want na een meter of 10 kunnen we niet verder. Deze niet gevonden dus, misschien gaan we morgen voor een tweede poging.

Omdat de zon schijnt en de lucht zo mooi is willen we proberen ergens bult op te komen. We zoeken het beginpunt van een wandeling maar vinden die niet. We hebben onze jassen dicht en handschoenen aan maar door de harde wind is het geen pretje. We geven het zoeken snel op, jeetje het lijkt wel min 20. We rijden door naar ons eerste hotel, dat is de Blue Lagoon Clinic. De kamer is geweldig, of eigenlijk zijn we helemaal blij van het uitzicht. We hebben een veranda van ongeveer een meter diep en dan begint de 'Hraun', het lavaveld. Zo mooi, met zo'n dun laagje mos, blauwe lucht erboven en uit de wind helemaal geweldig. Zicht op het blauw-witte water van de Lagoon. Het is pas de eerste dag maar hier worden wij nou echt blij van.

We pakken wat spullen in en rijden naar Grindavik, een havenstad hier vlakbij. Daar hebben we tijdens de rondreis met de caravan op een camping gestaan en een visserijmuseum bezocht. Volgens onze Rough Guide zijn tegenover het museum een pizzeria en een visrestaurant te vinden. Het visrestaurant is gesloten en dus kiezen we voor de pizzeria waar we vervolgens vis eten. Kabeljauw die 100 meter verderop in de haven is gelost. Hoe vers kan het zijn. Het smaakt ons goed en heel langzaam komen we weer op temperatuur.

Na het eten gaan we naar Blue Lagoon waar we bij de entree handdoeken, een badjas en een code voor een kluisje krijgen, dankzij onze overnachting in de clinic. We weten niet hoe snel we het water in moeten nadat we de badjassen uit hebben gedaan, we waaien bijna uit de zwemkleding. Tot aan de kin in het water is het lekker, we zoeken de warmste plekken op, smeren de klei op het gezicht, genieten van de zon en hebben rode gezichten van de ijskoude wind. Na drie kwartier vinden we het genoeg en gaan we richting badjassen. Dan blijkt die van mij te zijn 'geleend', dat wordt heeeeel snel naar binnen waar heerlijk warme douches op ons wachten.

Naast het parkeerterrein vinden we de eerste cache en dan kunnen we echt heel voldaan terug naar onze hotelkamer. Wat een dag, wat een geweldige start.