Nogal veel wind

Het stormt de hele dag, de ramen staan de klepperen en de gordijnen bewegen mee. Zelfs de tussenmuur staat te schudden. Waarschijnlijk zijn deze kamers een serie aan elkaar gekoppelde units en komt de wind zelfs tussen ons en de muur van de buren. We worstelen ons tegen drie uur naar de receptie, halen even een frisse neus en gaan onze mail checken. We sturen een mail naar Marlous en Tim want we hebben niet continu bereik voor onze mobiele telefoon. Bij de receptie horen we dat er vanavond een buslading toeristen wordt verwacht en dat het handig is om een tafeltje te reserveren in het restaurant. Er is geen alternatief in het weekend, in de wijde omgeving is dit de enige plek waar je in het weekend kunt eten. Het wegrestaurant aan de overkant is op zaterdag en zondag slechts van 12 tot 4 open. We reserveren voor 18.30u., sluiten de computer af nadat we de weersverwachting hebben gecheckt en worstelen dan weer terug naar de kamer. Heel koud is het niet en het is ook al vrijwel de hele dag droog. Die paar voorbij schietende sneeuwvlokken kun je geen neerslag van betekenis noemen. In een IJslands maandblad dat naast veel reclame ook een aantal leuke achtergrondartikelen heeft hebben we foto’s gezien van een ijsgrot. Volgens het bijschrift zijn die foto’s gemaakt bij de gletsjer die hier in de achtertuin ligt, de Svinafellsjökull.

We hebben lang genoeg binnen gezeten en we hijsen ons in onze ‘outdoor’ kleding. Gewapend met de fototoestellen lopen we naar buiten. Het is heerlijk in de zon, tot we om de hoek van ons blok komen en vol worden gegrepen door de wind. We waaien bijna weer ‘met de deur in huis’. We worden er wat lacherig van, kijk nou die ouwelui die met alarmcode donkerrood de deur uit gaan voor wat beweging. Het is bijna topsport (tenminste we denken dat topsport zoveel inspanning vraagt…). Het wandelpad is breed en dat is maar goed ook. We hebben grote moeite om vooruit te komen en hebben de hele breedte van het pad nodig. We hebben op tv wel eens van die mensen gezien die met een speciaal pak aan van een rots springen en dan vliegen. Ze zien er een beetje uit als vleermuizen. Nou, daar lijken wij ook op als houden we de voeten zoveel mogelijk op de grond. We hebben buffs (soort bandana uit één stuk, elastisch materiaal, voor veel doeleinden te gebruiken, muts, col, stofmasker) om en Erik trekt die van hem over zijn gezicht. Nou heeft hij die ene uit IJsland, vooral rood met zwarte strepen. Hij lijkt verdacht veel op spiderman. Hij vliegt bijna net zo goed. Als we een paar honderd meter hebben gelopen komen we bij een meertje en daarachter liggen uitlopers van de gletsjer. Ze zijn bijna onherkenbaar doordat ze bedekt zijn onder een dikke laag zwart grind, puin en rotsblokken. Voorzichtig lopen we in de richting van het ijs en zien dan ook de befaamde grot. Of tenminste dit zou de grot kunnen zijn. We gaan er niet in want er staat een flinke laag water in en het drupt hard van het plafond. De wind is hier niet minder hard en af en toe komen keien over het ijs aangevlogen. We proberen wat foto’s te maken maar het is lastig de belichting goed te krijgen. Zeker als je niet stabiel staat. De windvlagen zijn onvoorstelbaar hard en als ze voorbij zijn is het regelmatig even volkomen windstil. Dan hoor je even helemaal niets. Dat is heel bijzonder. Als ik probeer een panoramafoto te maken komt er net een vracht zand voorbij en Erik en ik duiken in elkaar en gaan zolang op de grond zitten tot het weer rustig wordt. We zijn ondertussen volledig gezandstraald, hopelijk overleven de fototoestellen dit.

Terug naar de kamer hebben we de wind in de rug en dat is zo mogelijk nog lastiger. We hangen zoveel mogelijk ‘in de remmen’, we hangen achterover en proberen niet teveel vaart te krijgen want dan is er geen houden meer aan. Als we zouden willen konden we hier het record op de 400 meter verbeteren! Zonder kleerscheuren halen we onze kamer en er is nog net tijd om te douchen voor we in het restaurant worden verwacht. We spoelen het zand uit de haren en hebben er weer een ervaring bij.