Bem Vindo - welkom

Vanmiddag zijn we vanaf vliegveld Weeze met Ryanair vertrokken naar Porto, een vlucht van nog geen drie uur. De vlucht was enigszins hobbelig en mogelijk zal dit woord vaker terug keren in de verslagen. Even terug naar het vertrek uit Apeldoorn, we worden om 13.00u. uitgezwaaid door Marlous en Kruimel, Swiep heeft moeite met afscheid nemen en ligt lekker op zijn fleecekleedje op de bank ;-) . We houden rekening met vertraging door het koude weer maar behalve veel vrachtwagens op de rechterbaan hebben we nergens oponthoud. We zijn om half drie al in de vertrekhal waar we onze koffer willen inchecken maar daarvoor zijn we nog te vroeg. Dan maar eerst een kop cappuccino drinken. Een half uur later staan er een paar flink lange rijen voor een aantal incheckbalies, gelukkig niet voor die van Ryanair. Er gaan vanaf Weeze nu ook vluchten van Transavia, AirBerlin en een op Turkije vliegende Sunexpress. Die laatste heeft, hoe toepasselijk, vertraging op alle drie geplande vluchten.

We geven de koffer af en kunnen zo doorlopen naar de veiligheidscontrole, ook daar geen rijen voor ons. Wel wat meer gedoe dan vliegen in de zomer: jassen, vesten, sjaal, laarzen/schoenen moeten uit en daarmee vullen we heel wat bakken. Natuurlijk gaan de piepers weer af, dit keer ook bij mij. Dan alles weer aan trekken of terug stoppen in de rugzak en op naar de winkel. Nu de route naar de gates gewijzigd is kun je niet anders dan dwars door de winkel lopen. Bij de gate is het rustig, we hebben bijbetaald voor priority dus we blijven zitten tot de bus komt voorrijden. Anderen staan zeker een uur in de rij, daar verbazen we ons iedere keer weer over. Alsof je risico loopt om niet mee te kunnen. Zodra er één gaat staan komt iedereen overeind en slingert al snel een hele rij door de vertrekhal. We gaan met de bus naar het vliegtuig, installeren ons in rij 14 en dan komt een stewardess vragen of we misschien een plek met meer beenruimte willen. Hoe attent is dat? We krijgen een rij bij de nooduitgang, de derde stoel blijft leeg. Het toestel zit ook niet vol. Als we boven de wolken zitten gaat de zon net onder. Wat een prachtig gezicht. De vlucht, zoals gezegd duurt nog geen drie uur, we landen 20 minuten voor de geplande aankomsttijd in Porto. Applaus en gejuich komt uit de speakers. Erik zet het horloge een uur terug, we gaan het vliegtuig uit en in het gebouw op zoek naar de bagageband. Er zijn niet veel koffers ingecheckt en onze koffer komt er al snel aan.

Op naar de volgende stap: de balie van de autoverhuurder zoeken. We huren eigenlijk altijd bij Hertz maar dit keer hebben we ons laten verleiden (door het lage huurtarief) voor een andere verhuurder: Drive4Less, niet echt een naam waar we enthousiast van worden maar we hopen er het beste van. We hebben wel vooraf een uitgebreidere verzekering genomen. We vinden de balie, mogen direct meelopen naar buiten naar de shuttlebus en als wij zitten, zit het busje vol en worden we naar het parkeerterrein annex verhuurkantoor gebracht. Onderweg ontlopen we maar net twee keer een aanrijding: in een onoverzichtelijke bocht staat een auto stil en kan onze chauffeur er nog net omheen. Een eindje verder kan er één niet kiezen tussen rijbanen en drukt ons bijna de middenberm in. Positief benadert: het ging twee keer goed! Het duurt vrij lang voor we aan de beurt zijn en dan moeten er nogal wat papieren worden ingevuld. We krijgen uitleg over het systeem van tolwegen dat een jaar of twee geleden in Portugal is ingevoerd. Dat wijkt nogal af van andere systemen: er zijn twee opties 1. Je hebt een pasje en kiest een rijbaan met een bepaald logo. Thuis krijg je een verzamelfactuur die je betaalt. Of 2. Je hebt geen pasje en neemt bij het tolhokje een kaartje. Binnen 48 uur ga je met dat kaartje naar een postkantoor en betaal je je kaartje. We vragen hoeveel toltrajecten er zijn en de man moet lachen. Blijkbaar is Portugal bezig om uit een economische dip te komen en hebben ze het hele land volgestopt met tolwegtrajecten. We zien het niet zitten om op zoek te moeten naar een postkantoor en dan ook nog binnen 48 uur nadat je een kaartje hebt gekregen. Er is geen mogelijkheid om contant te betalen op het moment dat je de snelweg verlaat. Dat is dus het afwijkende van andere landen. De verhuurder heeft, heel slim, een oplossing bedacht. We kunnen daar een apparaat huren waarmee we voor optie 1 gaan. Zodra we de auto inleveren hebben zij een verzamelfactuur die we dan bij de autoverhuurder afrekenen. Gemak mag wat kosten (€ 16 in dit geval voor 10 dagen).

Buiten krijgen we te horen dat de auto wordt voorgereden en we zijn in afwachting van een Ford Fiesta diesel. Er komt een hele blitse Renault Megane voorrijden en we worden al helemaal blij. Het is een speciale uitvoering en die willen we wel even testen. De medewerker doet een beetje moeilijk met inparkeren en als hij naar ons toekomt zegt hij dat de auto er aan komt. En dan komt onze auto: een Skoda Fabia TDI, jawel, sorry hoor als we iemand kwetsen maar dit vinden wij dus echt een lelijke auto. Er wordt een rondje om de auto gemaakt, de koffers gaan erin, met gemak want we hebben een station uitvoering en dan is het tijd om de navigatie aan te slingeren. Die heb ik in Weeze al geprogrammeerd. Dat had ik beter niet kunnen doen want daardoor heb ik de bevestigingsbeugel op de voorruit in de Ka laten zitten. Dat wordt dus vasthouden, beetje onhandig. Het is 16 km. naar het hotel en we gaan op pad. Als we ringweg af moeten, zijn we al vlot bij de eindbestemming. Er is geen hotel te zien, er is eigenlijk helemaal niet veel te zien, het is een smal steegje, hoge muren met prikkeldraad en verder een beetje een achterbuurt. We pakken de papieren er nog maar een keer bij. We proberen de navigatie in te stellen op de coördinaten maar dat lukt niet. Dan ontdekken we wat er fout ging. We hebben Faria de Guimaraes geselecteerd en hadden Faria Guimaraes moeten kiezen. We starten de auto weer en na anderhalve kilometer staan we wel voor het hotel. Er gaat een hek open en we rijden de auto bult af, zo een ondergrondse parkeergarage in. Steil en krap, ik ben blij dat ik niet hoef te rijden. De hotelkamer is netjes, we hebben een tv die kleiner is dan onze laptop en als we de airco (doet tevens dienst als kachel) aan hebben gekregen wil die vervolgens niet meer uit.

We hopen op droog weer morgen want we willen vanaf het hotel, bult af, naar de stad lopen. Terug kunnen we dan kiezen voor makkelijk want er is een metrohalte vlakbij het hotel.