Dag 7 - naar south dakota

Het slapen ging nog redelijk, tussen twaalf en vijf kwam bijna niets voorbij. Ook vandaag waren we weer vroeg op. De zon schijnt aan een strak blauwe lucht. Heel optimistisch ruim ik de regenjassen op achter in de kast.

We rijden eerst naar Fort Laramie, we melden ons bij het visitor's centre en daarna kijken we naar een 18 min. durende film. Zo zien we dat door alle stromen emigranten en de aanwezigheid van meerdere indianenstammen de regering op enig moment heeft besloten dat er voor de veiligheid van iedereen soldaten aanwezig moesten zijn. Het garnizoen werd in de loop der jaren uitgebreid en het contact met de stammen werd opgepakt. Dit leidde naar een verdrag, de Treaty van Fort Laramie, ondertekend in 1851. Hiervoor kwamen meer dan 10.000 indianen naar de omgeving van Fort Laramie. Na het verdrag ging het jaren goed totdat de regering zich niet hield aan de gemaakte afspraken. Er waren o.a. delen land toegewezen aan de indianenstammen en de us-regering bedacht dat ze door land van de indianen een weg wilden aanleggen en een aantal militaire posten langs de weg wilden plaatsen. De indianen kwamen in opstand en Red Cloud's War was een feit. Er werd na jaren nog een keer een verdrag gesloten en dit werd beter nageleefd. Doordat de regering de troepen op andere plekken nodig had werd het garnizoen ontmanteld, heel letterlijk. Het werd verkocht bij een openbare veiling en vervolgens werden de gebouwen voor een groot deel afgebroken omdat de nieuwe eigenaren de stenen nodig hadden op andere plekken. Er vestigden zich ook een paar families.

We hebben twee uur rondgelopen tussen de restanten van gebouwen, binnen gekeken in de huizen en we hebben gekeken bij de rivier North Platte. Daar hadden we even een kippenvelmoment! In het droge gras ritselde het wat en na een tijdje zoeken (met de ogen niet met de handen) ontdekten we een enorme slang. Zeker anderhalve meter lang. Navraag in het visitor's centre leverde op dat het gaat om een Bull Snake, niet giftig maar wel erg groot. Dankzij de telelens zijn we op veilige afstand gebleven.

Genoten hebben we ook van een schoolklas (ong. 8 - 10 jarigen) die werden rondgeleid door een medewerker in soldatenuniform. Ze leerden eerst hoe ze zich in twee rijen moesten opstellen, daarna marcheren en op commando stoppen en draaien. De jongeman speelde een geweldige rol, zo geschiedenisles krijgen is geweldig.

Na Fort Laramie hebben we Miepmiep ingesteld op de bestemming van vandaag, een KOA camping bij Hot Springs in South Dakota. Een route van ruim 170 miles, dat is ongeveer 250 km. Een route over een tweebaansweg met heel weinig verkeer maar heel veel wind. Een kale boel, af en toe een kudde zwarte koeien, soms een paar bomen of een paar antilopes maar meestal droge vlaktes. We verlaten Wyoming en rijden South Dakota in. Als we dichter bij Hot Springs komen, komen er weer wat meer bomen op de heuvels, het wordt weer groener en het wordt drukker. Hot Springs is een leuk stadje en er is een supermarkt. Ook wel handig want we raken door onze voorraden heen. Net buiten Hot Springs ligt de KOA camping die we hebben uitgezocht, iets van de weg af, tussen de dennenbomen. Lekker wel die schaduw, het is erg warm. We hebben zelfs zonnebrand gekocht, die hadden we niet meegenomen omdat we niet hadden verwacht die nodig te hebben.

Om half vijf zijn we volledig geinstalleerd en toe aan een kop koffie. Erik heeft van een lege waterfles een koffiefilterhouder gemaakt en zo drinken we eigengezette koffie. Internet doet het ook weer, dus het verhaal van gisteren kan worden geplaatst samen met de foto's. Dan het verhaal van vandaag erachteraan. De foto's moeten nog worden ingeladen en worden uitgezocht dus die komen waarschijnlijk ietsje later. Maar dat is geen probleem want in Nederland ligt nu iedere lezer van ons reisverslag vast wel 'op één oor'.