Dag 5 - veel wild

We worden om half zeven wakker van geknetter. Het klinkt alsof er ergens wat brandt. We gluren tussen de gordijnen door en zien dat de buren bezig zijn met een kampvuur. Doordat het hout vochtig is komt er vooral veel rook vrij. Drie keer raden welke kant die op waait! Van slapen komt niks meer en dus zitten we al vroeg aan ons ontbijt. Vandaag maken we het rondje van gistere door een deel van de Rocky Mountains nog een keer maar dan andersom. We willen ook even checken of de weg inderdaad nog niet open is, anders kun je doorrijden naar de westkant van het park. Voor vertrek dumpen we afval en afvalwater, dan liggen we wat lichter op de weg :-)

Er hing een dikke laag wolken boven de weg maar die is opgetrokken. De zon schijnt lekker en we proberen een eerste cache te vinden bij het meer, Lake Estes Park. Altijd jammer, we vinden deze niet. We rijden verder en komen dan langs een zogenaamde 'overlook'. We rijden eerst het toegangsweggetje voorbij, die lijkt te klein voor ons. Op het eerstvolgende kruispunt draait Erik terug, dat betekent wel een paar keer heen en weer steken want de draaicirkel is gigantisch. Erik denkt dat we het weggetje wel in kunnen, het is een zandpad bult op maar bovenaan lijkt een parkeerterrein en omdat er geen andere auto's staan kunnen we in de achteruit, heen en weer en dan staan we met de neus de andere kant op. Ik heb dit keer geluk, het is mooi zonnig. Bij dit soort acties spring ik namelijk altijd de auto uit, loop naar de linker achterkant zodat Erik me goed kan zien en dan mag ik zeggen hoever hij nog achteruit kan rijden. Dat duurt soms best even want ruim 10 meter lijkt langer als die overdwars geparkeerd staat dan wanneer je gewoon in de rijrichting staat. Misschien dat ik het maar een keer moet filmen om het duidelijk te maken.

Goed we zetten dus de navigatie aan en volgen de pijl. Er komt wat klauterwerk aan te pas, dat valt nog een beetje tegen. Het lijkt meer te komen door de bril dan doordat wij niet gewend zijn 'op hoogte te werken'. Gelukkig is het een grote box en vinden we deze wel. We laten een delfts blauw tegeltje (miniatuur) achter met daaraan een zelfgebreid rood-wit-blauw vlaggetje. Doordat die een uniek nummer heeft kunnen we de reis van die trackable volgen via internet.

Internet is nog een heel verhaal. Doe ik maar even tussendoor omdat het zomaar ineens afgelopen kan zijn. Gisteravond wilde ik namelijk nog even een mailtje versturen en toen hield de verbinding ermee op. We konden met geen mogelijkheid meer inloggen. Gelukkig was het verhaal al geplaatst en waren ook de foto's toegevoegd maar vanmorgen lukte het nog niet. Nu zit ik op de volgende camping (hoe we daar zijn gekomen komt nog) en kan ik onder mijn naam niet inloggen. Ik ben nu even Erik, met wat kunstgrepen heb ik internet en nu hoop ik maar dat het zo blijft. Lukt dat niet dan meer dan zullen er geen berichten worden geplaatst. Dus, als het stil wordt, niet direct de zoektroepen op ons afsturen. Dan zullen we een café op moeten zoeken om te internetten. Maar dit dus even tussendoor.

Ik ga weer verder na het achterlaten van ons tegeltje. We komen heelhuids het zandweggetje uit en kunnen ook zonder bomen om te maaien de weg op draaien. We rijden het nationale park weer in. Onze eerstvolgende stop is bij een parkeerplaats waar het knap druk is. Er staan een aantal mensen met hesjes aan en vlaggetjes in de hand. Het blijken 'crossing guards' te zijn, dat is de Amerikaanse variant op de klaar-over. Ze staan te wachten op de bighorn schapen die van de berg af kunnen komen en dan de weg over moeten steken om aan de andere kant in de 'meadows' (weiden) te kunnen gaan grazen. Gisteren stonden ze er ook al. Ze hebben geen idee wanneer de dieren komen, lijkt me geen pretje dat wachten want ondanks de zon waait er een ijzige wind. Wij lopen in een trui buiten en ze vragen ons of we wel hebben gezien dat er ander weer aan komt. Dat is voor ons geen punt, we hebben vesten, jassen, sjaals en handschoenen in de camper voor het geval dat. (beter mee verlegen dan om verlegen...).

We rijden weer een stukje verder en de weg klimt slingerend omhoog. Onze 5.7 V8 (jaja) heeft daar geen moeite mee, maar erg snel gaat het niet. Bij een uitzichtspunt dat 'many curves' heet zien we heel wat klein wild: pica's, chipmunks en een iets groter klein wild: een marmot. Zo een hebben we al jaren, of eigenlijk heeft Tim die al jaren, in opgezette vorm op zolder staan. Deze beweegt precies de verkeerde kant op, ik wil een foto van de voorkant maar verder dan de zijkant kom ik niet. Hij, of zij, keert me de staart toe.

Het wordt ondertussen steeds kouder en het begint ook weer te regenen. We rijden verder bult op en hopen dat de weg open is. Bij het volgende uitzichtspunt kunnen we niet verder. Er is niks te zien achter het muurtje, we zitten midden in de wolken. De weg is vanaf hier afgesloten. We besluiten even af te wachten of het nog gaat opklaren en omdat het ondertussen etenstijd is smeren we een broodje en zet Erik thee en koffie. Mensen in de auto's naast ons kijken enigszins jaloers als we met onze dampende kommen aan tafel zitten. De regen gaat over in sneeuw en daarna in hagel. In korte tijd valt er aardig wat, opklaren doet het niet. Integendeel, voor het glibberen wordt op de weg rijden we weer terug bult af.

We zoeken en vinden nog een aantal caches en we hebben er een nieuwe hobby bij: waymarking. Dat is een beetje vergelijkbaar met geocaching. Nu gaat het om het vinden van interessante plekken. Op een website zoek je in een categorie in een gebied en dan vind je bijvoorbeeld historische gebouwen of monumenten/beelden. We hebben gisteravond, voor het internet uitviel, een aantal waymarks uitgezocht. Als je er één hebt gevonden hoef je er alleen maar een foto van te maken. Later kun je dan op internet inloggen op de site van waymarking.com en dan geef je aan welke je hebt gevonden en dan plaats je de foto erbij. Fluitje van een cent. Dat is trouwens niet alleen hier te doen maar is ook een wereldwijd gebeuren. Wie het wil bekijken kan bijvoorbeeld Apeldoorn intypen en dan moet je even aangeven in welke straal eromheen gezocht moet worden. Als ik me goed herinner krijg je dan bijvoorbeeld een aantal anwb-paddenstoelen op het scherm. Het is leuker dan het klinkt!

Na de laatste cache te hebben gevonden letten we even niet goed op waardoor we verkeerd rijden. Maar dat is niet erg want Erik vindt keren op de weg leuk om te doen. Het is wel prettig als er dan even geen verkeer aankomt. We rijden terug tot aan de goede afslag en vanaf daar rijden we langs de Big Thomson River in de richting van Fort Collins. De weg gaat door een kloof, de wanden zijn erg hoog en het is er best smal. Er zijn veel mensen aan het vliegvissen in de rivier. In 1976 is hier een 'fast flood' geweest waarbij 144 mensen zijn verdronken. Door een combinatie van veel regen in heel korte tijd is de rivier heel snel enorm gestegen. Mensen konden niet meer weg komen uit deze kloof en zijn verdronken. Geen vrolijk verhaal, overal staan nu bordjes dat je bij snel stijgend water moet proberen te klimmen. Best een probleem bij deze steile wanden. Klimmen is hier geen enkel probleem voor de berggeiten, of zijn het steenbokken. Wie het weet mag het schrijven. Net nadat we ze tegen een hellling zien is er ruimte om de camper van de weg af te parkeren. Ons voorbeeld wordt door velen gevolgd. Zo staat er een hele groep te kijken naar vier berggeiten op een steile helling van leisteen.

Daarna zien we geen ander wild meer. Zodra we de kloof uit zijn is het landschap totaal anders. We zijn van de bergen nu op de vlaktes terecht gekomen. De 'plains' liggen voor ons. Miepmiep brengt ons keurig naar de Interstate 25 (i-25), we nemen deze snelweg naar het noorden. Voorbij Fort Collins wordt een Koa camping aangegeven en omdat we weten dat daar internet is gaan we daar overnachten. De beheerder is van oorsprong Duits dus het is direkt al sehr gemütlich. Er komt nog nieuw wild op het lijstje van vandaag. Er rent een wild konijn onder de camper door.

Hopelijk heb ik dit lange verhaal niet voor niets getypt en klapt zo alsnog het internet eruit. Ik ga het snel plaatsen en dan maar duimen dat de foto's er ook nog bij kunnen. S.v.p. allemaal duimen!