Villas Rio Mar

Dit keer worden we niet wakker door het geluid van apen maar door kletsende buren. Het zijn nog Nederlanders ook. Na het ontbijt gaat Erik bij de receptie melden dat de ventilator boven bed slingert en vragen of ze dat misschien kunnen repareren. Nu lijkt het net alsof de boel zo naar beneden kan vallen. De klusjesman loopt met ons mee en Erik laat direct even zien dat de leiding boven de douchekop zoveel water lekt dat er niet veel meer uit de douchekop komt. De man kijkt bedenkelijk, hij gaat overleggen bij de receptie. Daar blijkt een Nederlands meisje te werken en ze komt met het voorstel dat we gaan verhuizen naar een andere ‘hut’. In plaats van uitzicht op het zwembad hebben we uitzicht op de tuin, de ventilator hangt hier keurig stil en ook de douche is prima in orde. Zo pakken we de koffers weer in en verhuizen van 319 naar 316. Ook hier hebben we internet, dus we zijn helemaal blij.

Nadat we ons opnieuw hebben geïnstalleerd bedenken we wat we vandaag zouden kunnen doen. We willen Dominical bekijken en naar het strand. Het is weer schitterend weer, volop zon en heel plakkerig. Het lijkt ons beter om eerst maar eens het zwembad uit te proberen dus boeken, leesbrillen, zonnebrand in een tas, zwemkleding aan en zeker 20 meter lopen naar het zwembad. Je zal toch maar vakantie hebben ;-). We hebben gelezen in reacties op ons blog dat in Nederland de eerste herfststorm is overgetrokken met omgewaaide bomen tot gevolg. Wat een contrast met ons, we liggen in het zonnetje te lezen, hangen wat in het water (handig met die flex buizen of hoe die dingen ook heten), we lunchen zelfs bij het zwembad.

Tegen twee uur gaan we naar Dominical, dat is 900 meter rijden over een weg van keien, gaten en een wiebelig bruggetje. Het zijn maar een paar straatjes met wat winkeltjes, restaurants, een school en een politiebureau. Heel kleinschalig, maar alles wat je nodig zou kunnen hebben is er. Aan het eind van de weg is het strand, dit keer donker zand met heel veel aangespoeld hout en veel keien. Vooral ook een zee met hele hoge golven, altijd indrukwekkend wat een kracht daar van uit gaat. Er is niemand in het water, zelfs geen surfers.

We doen bij een minimercado (mini supermarkt) wat inkopen, frisdrank en een nieuw flesje kokosextract en een zakje gemalen koffie om zelf koffie te kunnen zetten. Filters verkopen ze niet, wel een soort van sok met een ijzerdraadje door de bovenkant. Erik verwacht daarmee wel koffie te kunnen zetten en het ding ligt bij alle zakken koffie dus waarschijnlijk is het ook een Costaricaanse versie van een koffiefilter. We betalen er 100 colons voor, dat is € 0,14. We brengen onze aanwinsten terug naar onze bungalow, pakken de gps voor geocaching en gaan weer op pad. Handig hoor die auto.

We rijden zo’n 25 kilometer verder langs de kust naar beneden tot de gps ons een inrit in stuurt. Het is een toegangsweggetje voor een Eco Lodge: http://www.lacusingalodge.com/. Als we ooit nog eens terug gaan dan gaan we hier naar toe. Wat een geweldige locatie, schitterend uitzicht, prachtige bloemen, kolibries vliegen af en aan, we zien een toekan in een boom. Afhankelijk van de tijd van het jaar kun je vanaf hier walvissen zien. Er schijnen veel brulapen in dit gebied te zitten, echt een aanrader om even op de site te kijken. Bij de ingang staat een bord dat geocachers welkom zijn om het terrein te betreden. Verder is de toegang alleen voor gasten. We voelen ons bevoorrecht, ‘doen’ even de cache en lopen dan in de inmiddels stromende regen naar het uitzichtspunt. Met dank aan het geocachen want anders waren we hier nooit gekomen.

Op de terugweg nog even naar binnen bij een grote supermarkt, we kopen limoenen voor in de cola en het water en we vinden een glazen theemok voor mij en een grote koffiemok voor Erik. We hebben een kleine waterkoker standaard in onze bagage zitten maar die heeft er een hele klus aan om hier met 110 volt een half litertje water aan de kook te krijgen. Erik test de ‘koffiesok’ en het resultaat is prima te drinken. We gaan niet nog een keer terug naar Dominical om te eten, vandaag kiezen we voor ons ‘eigen’ restaurant. Als we er om 19.30u. aankomen is het nogal druk. Er blijkt tot 20.00u. een buffet te zijn en daarna gaat de normale keuken open en kunnen we kiezen van de kaart. Nadat we hebben gekeken wat er is, kiezen we voor het buffet. Handig hoor zelf opscheppen…ze hebben spareribs en kipfilet, natuurlijk zwarte bonen en rijst maar ook frites. Het smaakt ons prima.

Terug op onze veranda is het weer het dagelijkse ritueel: foto’s inladen en verslag schrijven. Lekkere kop thee erbij, reisboeken op tafel en plannen maken voor morgen. Wat hebben we het goed!!