Terug naar de bewoonde wereld

Vanmorgen eerst nog een uurtje bij het zwembad gelegen, gezwommen en gelezen. De rit naar San José is ongeveer 200 kilometer en we vertrekken om elf uur. We willen graag voor donker aankomen bij de Sleep Inn en als het meezit eigenlijk graag voor 18.00u. Het is morgen de landelijke onafhankelijkheidsdag en daarvoor schijnt er vandaag om 18.00u. door de bevolking (in het hele land) het volkslied te worden gezongen. Dat lijkt ons wel indrukwekkend om mee te maken.

Onderweg is het druk langs de kant, kinderen in sport/schooluniform en ouders staan met vlaggetjes in de bermen. Het blijkt een soort estafette te zijn waarbij een vlam wordt doorgegeven. Één kind met vlam, politie ervoor, zwaailichten, meelopende kinderen, auto's erachter aan, het is een hele stoet die wordt toegejuicht vanaf de kant.

We stoppen bij een brug over een rivier waar krokodillen in de zon liggen te bakken. Dit punt herkennen we van 2,5 jaar geleden. Ook een supermarkt bij Jacó vinden we terug, daar halen we onze lunch. Verder is er over de terugweg niet zoveel te vertellen. We zoeken nog één cache zodat we de kilometers tot San José kunnen bijschrijven. We betalen een paar keer tolgeld voor de snelweg naar San José. Bij km.0 is de snelweg afgelopen en moeten we dwars door het chaotische verkeer de weg vinden naar ons hotel. Dankzij de GPS is dat een fluitje van een cent, opschieten doet het niet erg maar we zijn toch om 17.15u. al op het parkeerterrein van het hotel.

Dit keer hebben we kamer 115, we zetten alle bagage neer, kleden ons om. Ik probeer in te checken voor de vluchten morgen en Erik probeert een paar schoenen te drogen voor ze in de koffer moeten. We hebben vandaag gereden met een vreselijke stank in de auto van de schoenen die nog nat zijn na de excursie gisteren. (zweetvoeten maar dan erger!) Inchecken lukt niet omdat ik geen stoelen kan kiezen, alleen als ik bijbetaal voor stoelen bij de exit kan ik nu al inchecken. Dan maar morgen op het vliegveld, we kunnen hier toch niets printen. Terwijl ik in de lobby achter de computer zit is het 18.00u. en dat is het moment voor het volkslied, live op tv, gevolgd door een lange toespraak van een mevrouw (hebben ze hier een vrouwelijke president?).

Daarna gaan we weer naar buiten. We willen nog even wat gaan eten maar komen midden in een optocht terecht. We horen trommels en fluiten en er zijn kinderen met lampionnen in de vorm van huizen, geschilderd in de kleuren van de Costaricaanse vlag (blauw-wit-rood-wit-blauw). Ouders lopen ook mee, ziet er gezellig uit met al die lichtjes.

Nadat we hebben gegeten, halen we bij de Mac nog een cappuccino voor onderweg terug naar het hotel. Daar pakken we alle spullen verder en zetten we de telefoon voor morgenvroeg. Het is ongeveer een half uur rijden naar het vliegveld maar omdat het de nationale feestdag is zou het best druk kunnen zijn. We moeten de auto inleveren en dan op het vliegveld inchecken, als het meezit voor alle drie de vluchten.

Het filmpje van de optocht zullen we later toevoegen, nu alvast wat foto's om een indruk te geven van vandaag en zeker ook om een beeld te geven van het verkeer in San José.