Wow

Het alarm van de telefoon gaat om half zes. Voor onze excursie vandaag naar Nationaal Park Corcovado, moeten we om 7.50u. in Sierpe zijn. Dat is vanaf onze hut ongeveer anderhalf uur rijden. Het is best druk op en langs de weg. Stalletjes worden al opgebouwd en schoolkinderen staan om 6.15u. al te wachten op de schoolbus. Na een half uur is de weg geblokkeerd, er is een aanrijding geweest tussen een vrachtwagen en een auto en de auto ligt midden op de weg op de zijkant. We kunnen er nog net langs.

Sierpe is dichterbij dan we dachten en we parkeren al om 7.15u. bij de ingang van het restaurant/startpunt van La Perla del Sul. We gaan binnen zitten en krijgen thee en koffie en dan is het wachten op de andere toeristen en op de boot. We zijn met een klein gezelschap van zes personen en vier man begeleiding (2 gidsen, 1 kapitein en 1 hulpje voor de kapitein). Één stel komt uit Toronto/Canada, het andere stel komt uit Nederland.

De gids legt uit dat we eerst de rivier af zullen varen naar open zee. Dan moeten we door de branding en daarna nog een uurtje varen naar het vertrekpunt voor onze wandeling in het Nationale Park. Hij waarschuwt alvast dat de zee wat ruw is, niet zo heel erg ruw, maar toch. We wachten maar af. We zitten op bankjes met natte kussens en krijgen voor we vertrekken eerst een reddingsvest aan. Die is ook nog nat van de laatste regenbui.

Na alle regen van gisteren hebben we nu geluk. Het is droog en er is zelfs zon. We zijn nauwelijks vertrokken of de kapitein geeft flink gas. We gaan 45 km. per uur, dat is best hard voor zo'n bootje. We stuiteren op de banken. We maken nog een korte stop voor een krokodil die aan de oever ligt, voor een raccoon en af en toe gaat het gas eraf als er andere bootjes in de buurt zijn zodat ze niet teveel last hebben van onze golfslag of wij van hun.

Voor we de zee opgaan worden we nog een keer toegesproken door de gids. We moeten de fototoestellen opbergen, mogen onder geen beding gaan staan in de boot en we moeten ons goed vasthouden. Het zal even heftig worden. Sterker nog, het wordt een groot avontuur. Of je in een achtbaan zit. We moeten met dat kleine bootje dwars door de branding. Dat betekent tegen de golven in en proberen mee te deinen. De kapitein heeft dit duidelijk vaker gedaan, gelukkig maar. Als je de golven zo ziet aankomen lijkt het alsof de boot overspoeld zal worden. Zover komt het niet, we gaan mee omhoog en weer omlaag, tot we op een punt zijn dat we evenwijdig aan de golven gaan varen. Nu heeft de kapitein een andere tactiek: vol gas er tussen door of gas eraf en meedeinen. Het is schitterend, hadden we in Dubai een chauffeur die in de woestijn 'het zand kon lezen', onze stuurman nu leest de golven.

Zodra we door de branding zijn valt de zee reuze mee, het is vrij rustig. Dat kan ook puur gevoel zijn doordat we net die branding hebben meegemaakt van heel dichtbij. Maar goed, we komen heelhuids aan bij een baai waar de kapitein een U-turn maakt en we achteruit richting strand spoelen. We moeten schoenen en sokken uit doen en uit de boot de zee in stappen. We worden nat tot halverwege onze dijbenen, nou ja, tot halverwege die van Erik, bij mij stijgt het waterpeil ietsje hoger ;-). In deze baai staat een rangerstation voor dit Nationale Park. Daar zien we ook drie grote rode papegaaien in een boom: Scarlet Macaws. We moeten ons inschrijven en kunnen daarna nog even naar het toilet voor we de jungle in gaan.

Die wc's zijn een verhaal op zich. Stel je voor, we mogen de schoenen nog niet aan want we moeten nog een rivier door. Daardoor loop je op blote voeten naar de wc. In mijn geval (naar de 'damas') heb je keuze uit twee toiletten. De eerste heeft geen deur, de tweede wel. Die kies je natuurlijk. De deur blijkt niet op slot te kunnen. De wc is aardedonker maar er zit een lichtschakelaar. Er blijkt geen lamp in de fitting te zitten. Misschien is dit maar goed ook want nu zie je niet zo scherp wat er allemaal over de grond aan je voeten voorbij schuifelt. Ik heb in ieder geval de hagedissen en twee krabben gezien.

Dan beginnen we aan het avontuur. Eerst moeten we een riviertje door. Aan de andere kant moeten we zien de voeten droog te krijgen omdat de sokken en schoenen weer aan moeten. De microvezelhanddoek van Xenos blijkt een prima aankoop te zijn geweest. Als iedereen de schoenen aan heeft gaan we de blubber in. Al na tien meter zien we het eerste wild: een Coati in een boom. Dat is een neusbeertje. (geen foto, teveel blad erom heen)

We lopen anderhalf uur en behalve veel blubber krijgen we nog wat wild te zien. Soms van grote afstand (howler monkeys), soms van heel dichtbij (slang en kikker). Wel heel erg dichtbij komen we bij een luiaard. Die ziet eruit alsof die net uit de wasmachine komt. Hij zit op twee meter hoogte in de boom en we kunnen hem heel goed bekijken. Er zit nauwelijks beweging in en we vinden hem eigenlijk een erg zielige indruk maken.

Behalve wat vogels zien we alleen voetafdrukken van een tapir. De gidsen zoeken zich een ongeluk maar vinden verder ook niets. We lopen terug over het strand, zien nog hoog boven ons een nest van de 'killer bees' en dan zijn we al weer terug bij het beginpunt van de wandeling. De gidsen maken een lunch voor ons en we hebben een half uurtje 'eigen tijd'. We genieten van het strand, de zon en de golven en van de hangmat.

Terug varen gaat een stuk rustiger, we kunnen nu haaks op de golven mee met de stroming naar de rivier. We nemen nog een binnendoor route zodat de gids ons uitleg kan geven over de mangrove bossen en hun bestaan in deze brakke wateren. Ze proberen voor ons nog wat wild te vinden maar dat lukt helaas niet. Apen en papegaaien laten zich niet meer zien. Om 16.00u. zijn we weer terug aan de aanlegsteiger, helemaal verwaaid en helemaal voldaan. Nu alleen nog even terug rijden naar Dominical.

We zijn net voor zonsondergang terug in ons dorp en omdat we de zon nog niet in zee hebben zien zakken maken we nog even een omweggetje naar het strand. Altijd weer mooie en overal weer anders. Nu met surfers in de branding, regenwolken boven land en wij op een stuk aangespoeld hout genieten van het plaatje voor onze ogen.

ps. er komt nog een aanvulling met foto en film.