Bijkomen
Door: Erik en Marilien
Blijf op de hoogte en volg Marilien
03 September 2011 | Costa Rica, Puerto Viejo
Zoals te verwachten worden we allebei met een stevige hoofdpijn wakker. Het turen op de weg en de ergernis van gistermiddag hebben ervoor gezorgd dat we ‘een flinke pien in het dak’ hebben. We kunnen tot tien uur ontbijten en het is even wachten tot we de energie kunnen opbrengen om naar het restaurant te lopen. Lekker vers fruit, yoghurt en een gekookt ei, het ziet er heerlijk uit. Erik probeert dapper wat naar binnen te krijgen maar dat lukt niet erg. Ik stel voor dat hij vast terug gaat naar de hut, dan eet ik nog even verder. Ongezellig maar beter voor Erik om weer te gaan liggen. (Mensen die weten hoe Erik er aan toe is met migraine weten wat ik bedoel….) Erik gaat en is binnen een paar minuten terug: hij heeft de sleutel afgebroken toen hij de deur wou openen.
Zo zitten we weer te wachten, dit keer op een handige man die het restje sleutel eruit moet zien te krijgen. Dat is best snel geregeld maar dan is er een volgend probleem. Ze kunnen de reserve sleutel niet vinden. We weten inmiddels dat als er gezegd wordt dat iets binnen een paar minuten is geregeld het hier ietsje langer duurt. Zoiets als het Apeldoorns kwartiertje! Het lukt ze uiteindelijk om de schuifdeuren te openen maar een reservesleutel is er niet. Er moet een nieuw slot in. Wij vinden alles best, we kunnen weer in de hut. Zo gaat Erik terug naar bed en installeer ik me met fototoestel in de hangmat op onze veranda. Er staan een paar palmen voor de veranda met bloemen waar steeds kolibries boven hangen. Geweldig om te zien.
De handige man komt terug en legt in vloeiend Spaans uit dat hij het slot gaat vervangen. Tenminste, ik denk dat hij dat zegt. Kwestie van een paar schroeven eruit, nieuw slot erin, even testen, plaatje erop, terug naar de receptie om de reservesleutel af te geven en dan krijg ik ons nieuwe exemplaar overhandigt. Ik bedank hem in mijn beste Spaans: Gracias. Dan komt de schoonmaakster terug en brengt een prachtig opgemaakte vaas bloemen voor op de veranda. Ik weer in het Spaans: muy bien. Nou ben ik bijna door mijn hele vocabulaire Spaanse woorden heen.
Tegen drie uur zijn we voldoende opgeknapt om even naar een supermarkt op zoek te gaan. We rijden de toegangsweg af en zien dan aan de overkant de zee. We staan er echt heel dichtbij. In de supermarkt slaan we drinken in, een grote jerrycan water, biscuitjes, chips en noten. We kunnen er weer even tegen.
We krijgen gelijk een indruk van de streek waar we nu zijn. We horen al de hele dag vlagen reggae aanwaaien vanaf het strand. Hier hangt een relaxte sfeer, hoor je dreadlocks te hebben en minimaal één surfplank. Cool man!!!
Zo zitten we weer te wachten, dit keer op een handige man die het restje sleutel eruit moet zien te krijgen. Dat is best snel geregeld maar dan is er een volgend probleem. Ze kunnen de reserve sleutel niet vinden. We weten inmiddels dat als er gezegd wordt dat iets binnen een paar minuten is geregeld het hier ietsje langer duurt. Zoiets als het Apeldoorns kwartiertje! Het lukt ze uiteindelijk om de schuifdeuren te openen maar een reservesleutel is er niet. Er moet een nieuw slot in. Wij vinden alles best, we kunnen weer in de hut. Zo gaat Erik terug naar bed en installeer ik me met fototoestel in de hangmat op onze veranda. Er staan een paar palmen voor de veranda met bloemen waar steeds kolibries boven hangen. Geweldig om te zien.
De handige man komt terug en legt in vloeiend Spaans uit dat hij het slot gaat vervangen. Tenminste, ik denk dat hij dat zegt. Kwestie van een paar schroeven eruit, nieuw slot erin, even testen, plaatje erop, terug naar de receptie om de reservesleutel af te geven en dan krijg ik ons nieuwe exemplaar overhandigt. Ik bedank hem in mijn beste Spaans: Gracias. Dan komt de schoonmaakster terug en brengt een prachtig opgemaakte vaas bloemen voor op de veranda. Ik weer in het Spaans: muy bien. Nou ben ik bijna door mijn hele vocabulaire Spaanse woorden heen.
Tegen drie uur zijn we voldoende opgeknapt om even naar een supermarkt op zoek te gaan. We rijden de toegangsweg af en zien dan aan de overkant de zee. We staan er echt heel dichtbij. In de supermarkt slaan we drinken in, een grote jerrycan water, biscuitjes, chips en noten. We kunnen er weer even tegen.
We krijgen gelijk een indruk van de streek waar we nu zijn. We horen al de hele dag vlagen reggae aanwaaien vanaf het strand. Hier hangt een relaxte sfeer, hoor je dreadlocks te hebben en minimaal één surfplank. Cool man!!!
-
04 September 2011 - 09:12
Alice:
Wat een reis om op deze mooie plek te komen. En inderdaad jammer dat je dan in het donker rijdt. Het lijkt me geen straf om in die "hut" en mooie omgeving te verblijven.
Rust lekker uit en geniet verder!
De foto's zijn weer geweldig mooi.
groet,
Alice (en Wim) -
04 September 2011 - 10:29
Marlous:
D - be gone staat der toch nog mooi op! Weet zeker wat je bedoeld als paps migraine heeft dus slimme zet om in je eentje ff verder te eten. Fijn dat jullie nu even niets op t programma hadden zodat je ook kon genieten van de kolibries vanuit de hangmat, heerlijk! Ik blijf jullie volgen, thnx voor de update.. xxx -
04 September 2011 - 12:50
Mariska:
wat een schrik zal dat zijn geweest met die onweer inslag en dan nog wachten op jullie auto.
kan me voorstellen dat je dan met knallende koppijn wakker wordt.
hoop voor jullie dat je de komende dagen weer goed kunt genieten en geen sleutels afbreekt.
erik kent zijn eigen kracht niet.
Mooie foto's weer. Hier was het gister(zaterdag) eindelijk zomer. het was bijna 26 graden.
nu helaas weer wisselvallig.
veel plezier nog samen en ...reggea man de dreadlocks kun je proberen ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
