Jordan River

De zon schijnt als we de camping in Pedder Bay afrijden. De navigatie staat ingesteld op de volgende bestemming, Jordan River. Onderweg komen we door Sooke, een plaats van enige betekenis en daardoor ook voorzien van een supermarkt. Via foto’s op Foursquare hebben we gezien dat ook het parkeerterrein van enig formaat is en dat we daar waarschijnlijk wel een plek zouden kunnen vinden. De route naar Sooke slingert langs de kust, de weg is niet al te breed en het is vrij donker, alsof we door een tunnel van bomen rijden. Vlakbij Sooke komen we weer uit op wegnummer 14 en dat betekent dat er weer een middenstreep is. We vinden de supermarkt en ook een plek langs de rand waar we ‘overdwars’ parkeren. Belangrijk is om er altijd rekening mee te houden dat je voor of achter ruimte hebt om weg te draaien. Ondertussen is het ook behoorlijk warm en het is koffietijd. Dankzij de McDonald zitten we even later naast de camper in de stoel aan een heerlijke cappuccino.

In de winkel halen we eten voor twee dagen. De camping in Jordan River ligt in een zogeheten Regional Park en daardoor is er naast de standplaats niets. Hooguit wat simpele toiletten maar geen electra, afvoer en dergelijke. En geen kampwinkel. Dus bedenken we nu wat we vandaag en morgen gaan eten. We vergapen ons aan een giga pot pindakaas, daar zit 2 kilo in! Er zijn nog meer van die supersize verpakkingen. De blikopener in de camper is kapot en we kopen hier een nieuwe. Het bonnetje kunnen we declareren, dat is zo de regel. Tot can$ 75 hoeven we niet eerst te overleggen met de verhuurder. Nadat we de boodschappen over de koelkast of één van de kasten hebben verdeeld drukken we alle kastdeuren nog een keer goed aan en dan kunnen we weer op pad. Eigenlijk gebeurt het iedere camperreis wel een keer dat we de koelkast niet goed genoeg hebben dichtgedrukt en daardoor bij een bocht de deur openvliegt en de inhoud door de camper gaat. Dat gaan we proberen te voorkomen.

Na Sooke gaat de weg bijna over het strand, er zit alleen af en toe een rijtje huizen tussen. Die staan dan dus bijna aan het water. Bij een parkeerplek gaan we even van de weg af om de zee te zien. Iets verderop staat een rijtje campers in het gelid, dat lijkt op de camping die we WOW, wat een uitzicht. We hebben ontzetten veel geluk met het weer, in plaats van de voorspelde halfbewolkt is het onbewolkt en ook nog windstil. Hier houden we het wel twee dagen uit.

We doen niet veel meer dan kijken naar de zee, thee drinken, koffie drinken, eten, breien, genieten van de zon, kennismaken met de buren en hun hond (Cooper, een ‘gold doodle). We verwisselen de trui voor een T-shirt, maken wat foto’s en verder glijdt de dag voorbij zoals de zee en de golven. Aan de overkant van de straat van Juan de Fuca ligt de staat Washington, Amerika dus. We hebben uitzicht op de bergen, de ene keer heel helder en het andere moment met een laag nevel ervoor. Op zee gebeurt niet veel, er zijn meeuwen, er komt een watervliegtuig voorbij en een helikopter en in de verte zien we een paar vissersboten. Dit is een plek waar de batterijen eruit gaan, het is best wennen om echt niks te doen. Maar het lukt!

Tegen 19.00u gaat aan de andere kant van de camping de zon onder, of eigenlijk kun je daar de ondergaande zon goed zien. De kleuren zijn prachtig. Daarna wordt het snel kouder maar het is nog steeds windstil. Onze buren maken een kampvuur en ze nodigen ons uit erbij te komen zitten. Ze zijn in 1980 geëmigreerd vanuit Engeland en wonen nu op Vancouver Island. Ze blijken ook te geocachen en we krijgen een trackable mee om verder de laten reizen. Bij het kampvuur, onder enorm veel sterren en een zilveren schittering van de maan op het water, wisselen we onze verbazing uit over Trump, over de Brexit, over Merkel maar ook over de schitterende natuur op het eiland en over onze gewijzigde plannen om niet naar het vasteland te gaan maar op Vancouver Island te blijven. Onze buren vertellen dat het veel drukker is dan andere jaren, dat de rook en roet van de bosbranden bij Banff en Jasper ervoor zorgen dat meer mensen nu naar Vancouver Island gaan. Dat is precies waarom wij ook hier zijn. Als we ons schema hadden gevolgd zouden we morgen alweer op de ferry moeten. Dat gaan we niet doen. Voorlopig genieten we hier en zijn we dik tevreden.