Victoria

Het heeft zo’n beetje de hele nacht geregend, tenminste op de momenten dat ik wakker was, regende het. We gaan vandaag weer verder maar eerst nog genieten we van ons uitzicht. Gisteravond hebben we nog de afvalwatertanks leeg gegooid en daarna hebben we de camper ‘met de neus’ ingeparkeerd. Niet omdat dat makkelijker was in donker maar omdat we dan zodra het weer licht zou zijn uitzicht hebben over de zee. Zo zien we vanochtend voor onze camperneus zeeotters op de rug zwemmen en onderduiken. Een geweldig gezicht.

We stellen de TomTom in op een straat langs zee in Victoria waar we zouden moeten kunnen parkeren. Dat is nog wel een dingetje, we zijn één keer eerder in Victoria geweest, toen ook met een camper, en toen zijn we er alleen door heen gereden. We herinneren ons dat het erg druk was en dat we de camper nergens ‘kwijt’ konden. Toen was het aan het eind van de vakantie en kwamen we uit de wildernis en rust van British Columbia. Nu beginnen we net en zijn we nog aan het verkeer gewend. We gaan het zien, onderweg letten we ook nog op of we een McDonalds zien. We zien er eentje maar die zien we te laat om af te slaan. Zo rijden we rustig de stad in die nog erg Brits oogt. Als we in de buurt van de straat komen waar we een parkeerplek willen zoeken zien we aan de andere kant van de weg een paar kleinere campers geparkeerd staan. Er is ruimte en volgens Erik zouden wij er ook moeten passen. Het is bij een groot park, Beacon Hill en volgens het bord mag je er 3.5uur parkeren om het park te bezoeken. Dat zijn we niet van plan maar de parkeerplek is prima. Erik steekt de weg over, ik spring eruit en houdt aan de achterkant het verkeer in de gaten. Dan een paar keer heen en weer en dan staan we in het vak. Ongeveer. We blokkeren niets, dus hangen we de rugzakken om over de regenjassen want ondertussen in het nog steeds aan het miezeren.

We lopen Beacon Hill af en komen als eerste uit bij een park met totempalen. Die blijken te horen bij het ernaast liggende British Columbian Museum. We lopen verder richting water, hier loopt een wandelpad, de David Foster Harbour Pathway. Bij Fishermen’s Wharf gaan we eten, Fish & Chips bij Barb’s. Wereldberoemd volgens de informatie op de muren van het gebouw. Het is een kleurrijk geheel, restaurantjes en woonhuizen bij elkaar op het water. De vis is heerlijk en als de bakjes leeg zijn gaan we weer verder over het wandelpad. We verbazen ons over de taxibootjes, kleine foeilelijke bootjes die snel over het water ‘glijden’. In zee zien we weer een groepje zeeotters als zegt iemand die ons ziet kijken dat het een ‘river otter’ is. Maakt niet uit, het is mooi om te zien. We komen uit bij een lange pier bij de terminal voor cruise schepen waar nu niets aangemeerd ligt. Het is droog en de jassen zitten in de rugzak, heerlijk weer om te lopen. Het is duidelijk herfst, de bladeren beginnen te verkleuren. Als we op de pier lopen zien we gigantische zeesterren in het heldere water en ook nog een zeehond die keurig wacht tot ik hem heb gefilmd en dan onderduikt. Weer terug bij het begin van de pier vinden we dat we wel een kop cappuccino hebben verdiend. We gaan op het terras van de Breakwater Inn zitten waar we behalve van de koffie ook profiteren van de wifi. Daarvoor moet ik wel eerst ‘inchecken en liken’ op Facebook. Zo kunnen we mooi het verslag van gisteren plaatsen. We lopen wat achter doordat de wifi op de campings minimaal is. De eerste dag nog via het eigen abonnement internet aangelaten maar de MB’s vlogen erdoor.

Als de koffie op is hebben we nog een half uur voor onze 3.5uur parkeertijd erop zit. We moeten nog een aardig stuk en het tempo gaat omhoog. Als we bij de camper terug zijn hebben we nog 3 minuten over. Goed gedaan!! En ruim 10 km. gelopen. Terwijl Erik achteruit de weg opdraait sta ik weer het verkeer tegen te houden (nou ja, ’t was even heel rustig) en dan volgen we onze TomTom die ingesteld staat op een camper in Pedder Bay. Dat ligt iets ten westen van Victoria en de camping heeft plekken met zeezicht (oceanview) en wifi. Meer wensen hebben we niet. We laten de drukte van de stad achter ons en zodra we van de Trans Canada Highway 1 afslaan begint het rijden over slingerende weggetjes. Af en toe vangen we een glimp op van de zee, we rijden langs donkere bossen en langs weilanden. Als snel zijn we bij de camping, bij de toegangspoort hangt een instructie en een telefoon. Erik belt, vertelt wat we willen en dan krijgen we plek 41 toegewezen. Inchecken doen we later bij een kantoor/winkel/cafetaria. Onze plek met ‘oceanview’ is lekker ruim, ligt aan het water en als we schuin wegkijken zien we in de verte de oceaan. Op de plek doet zelfs de wifi het uitstekend. Hopelijk lukt het om wat foto’s te plaatsen bij de eerdere verhalen, dus kijk gerust even of daar nieuwe plaatjes bij staan.

Ps. Vandaag gelezen op een groot bord bij een seniorencomplex:
Night is for sleeping, day is for resting.

Trusten.