Ready for take off

En dan is het donderdag, 21 september, 7.45u. We draaien de huissleutel om in het slot en rollen de koffers de inrit uit. We lopen het kleine stukje naar de bushalte. Bouwvakkers op de hoek wensen ons een goede reis. De bus is gelukkig keurig op tijd, we hebben namelijk maar zo'n vijf minuten overstaptijd van bus naar trein. Het is rustig onderweg en de chauffeur slaat een paar haltes over, niet voor ons maar omdat er niemand in of uit moet. Zo halen we de trein naar Schiphol met gemak. We zitten op het balkon, nooit geweten dat dat zo heet maar de trein is vol en met de koffers erbij waarvan er eentje niet in het bovenrek past is er geen ruimte voor asociaal gedrag (koffer op zitplaats parkeren). We zitten op een bankje in het 'halletje' wat dus een balkon heet.

Zonder enige vertraging zijn we om half tien op Schiphol, te vroeg om te kunnen lezen op de borden waar we onze koffers moeten droppen. Tijd dus voor de eerste cappuccino. Bij Starbucks is het bomvol, ernaast bij de BurgerKing hebben ze ook een prima kop koffie en daar is het rustig. Tijd ook voor de eerste foto. Als de bekers leeg zijn staat de benodigde informatie op de borden en gaan we op weg naar vertrekhal 2. Een korte rij bij de balies van KLM waar we alles verder zelf doen: koffer in een soort kluis zetten, wachten op groen licht t.a.v. het gewicht, dan vluchtgegevens scannen, paspoort scannen, label printen en vastmaken en dan op de knop drukken zodat de koffer verdwijnt. Er komt nog een label om te bewaren met het koffernummer en dan beginnen we aan de volgende etappe. Boardingkaart scannen om door een poort te kunnen, roltrap op en naar de security. We zijn vlot aan de beurt. Laptops en iPad moeten in een bak en ook alle fototoestellen. Dat zorgt voor filevorming na ons. Als alles in een bak zit mogen we door de bodyscan. Erik en ik krijgen daarna nog een visitatie. En daarna mogen we proberen om alles weer terug te krijgen in de rugzak en het rolkoffertje. We drukken ook onze regenjassen er nog bij in want die gaan we de eerstkomende uren niet nodig hebben.

We zijn vroeg bij de winkels, die we dit keer overslaan. Mijn telefoon loopt om de een of andere reden razendsnel leeg en we gebruiken de tijd tot het boarden om zolang mogelijk de accu bij te laden. We mogen rond half één aan board, we zitten op rij 23, de indeling is 3-3-3. Dat is niet ideaal want de stoel naast Erik is ook bezet. Dat is lastiger omdat je dan niet zo snel even gaat staan of lopen. We profiteren gedurende de vlucht van de momenten waarop zij naar het toilet gaat. De vlucht is vlekkeloos en gaat eigenlijk best snel voorbij. We kijken alle twee drie films (niet dezelfde) en mijn scherm zit zowat tegen mijn neus. De persoon voor mij zit namelijk op de uiterste ligstand en daardoor heb ik wat weinig bewegingsruimte. Ik heb erg veel geluk met mijn medereizigers. De man achter mij kent het begrip 'touchscreen' denk ik niet. Hij hamers op het scherm en daarmee tegen mijn hoofd. Ik heb de indruk dat hij een spelletje aan het spelen is. Gelukkig slaapt hij een groot deel van de vlucht. De bij ons deel van het toestel behorende stewardess knoopt een paar keer een praatje aan, volgens haar hebben we de beste periode van het jaar gekozen om naar Vancouver te reizen. We hopen het.

De aankomst in Canada is ook zeer geruisloos. Bij het omhangen van de rugzak knapt één van de banden af (de belangrijkste) en dan wordt het een handtas, beetje lastig maar ach. We hebben op onze landingskaart aangegeven dat we landbouwproducten bij ons hebben. Gewaarschuwd als we zijn door het programma 'Border Security' waar mensen die Australië binnen willen fikse boetes krijgen als ze iets niet hebben aangekruist, hebben wij op het formulier nu maar 'ja' aangekruist bij de vraag over etenswaren, vlees, eieren en noten. We hebben namelijk een zak M&M's en een zak gemengde noten in de tas. Daardoor moeten we via een mevrouw van de douane proberen het land in te komen in plaats van dat we na de controle door een machine (!) verder kunnen. De mevrouw is zeer vriendelijk en we leggen uit wat er in onze tas zit. Ze is blij met het kruisje, als ze een 'sniffer dog' in actie hadden gehad, had die ons eruit gehaald en hadden we een boete van $800 gehad. Dus, goed gedaan, we mogen de noten houden en verder het land in. Eerst nog wachten op de koffers waarvan er eentje heel snel komt en de tweede lang op zich laat wachten. Als we alles verzameld hebben gaan we door een laatste check en dan lopen we de hal uit naar buiten.

Hier staat een bushalte met een telefooncel waarmee je direct verbinding kunt leggen met je gereserveerde hotel. Wij moeten naar het Pacific Gateway Hotel at the Airport, jawel, en nadat Erik ze belt komt de shuttlebus al snel voorrijden. Ondertussen slaat vooral bij mij de vermoeidheid al behoorlijk toe. Het is rond 24.00u voor mij maar hier is het negen uur vroeger. Bij het hotel zijn we snel aan de beurt om in te checken, we krijgen kamer 838, mooi hoog met uitzicht over de bergen ten noorden van de stad. We drinken wat, pakken wat spullen uit de bagage en twijfelen over nog wel of niet naar buiten gaan. Eigenlijk is het verstandig om te proberen zo lang mogelijk wakker te blijven en zo snel mogelijk de tijdzone hier op te pakken. Maar ik heb gewoon zin om te slapen. Om 17.00u. zitten de gordijnen dicht en is het stil in de kamer.

Als ik wakker word en de wekker check ben ik verbaasd: 7.00u?? Als ik mijn bril opzet blijkt het 02.00u te zijn. Tsjaa, dat is meer in de lijn van verwachting. Morgen verder...............