naar Bali

Nog een keer zetten we de wekker heel vroeg, om 4.45u gaat het alarm af. Het is de bedoeling dat we voor we gaan ontbijten de koffers buiten de deur zetten. We hebben een lange reisdag voor de boeg en na pancakes en toast zijn wij er wel klaar voor. De bus vertrekt keurig op tijd, nog een keer op pad met chauffeur, bijrijder en gids. Tot aan de boot is het ongeveer twee uur rijden. Net voor we in de haven zijn stoppen we nog een keertje bij een tankstation voor een sanitaire stop. Na de kou in de bus is het even schakelen als we de bus uit stappen. Wat een verschil, geen wonder dat er zoveel gekucht wordt in de groep.

Bij de haven worden we direct naar een aanlegsteiger gedirigeerd. Wij moeten allemaal de bus uit en lopend het schip in. We worden achtervolgd door verkopers van zonnebrillen, ze gaan zelfs mee aan boord. De ferry is niet vergelijkbaar met de mooie, goed in de verf zittende boten die we kennen uit Noorwegen of van de Stena Line. Het zijn nogal roestbakken maar ze drijven wel..... Op het bovenste dek zitten we in de zon, dat is knap heet maar zodra de boot gaat varen komt er een lekker windje bij. De overkant is te zien, Bali ligt op 2.5km afstand. Toch doen we er een uur over. Dat komt omdat we als we bijna aan de overkant zijn, moeten wachten tot we aan de beurt zijn om aan te leggen. Het lijkt erop alsof er geen dienstregeling ofzo is. Gewoon een kwestie van vertrekken als er iemand ander op je plek wil aanmeren.

Direct bij aankomt wordt de onderkant van de bus bekeken (spiegel op stok) en moet de bijrijder onze paspoortnummers laten zien bij een kantoortje van politie. Blijkbaar helpt het als er wat geld meegegeven wordt met de lijst want de bijrijder staat binnen no time weer in de bus. We mogen verder. Na een paar honderd meter gaan we weer de berm in. Dit keer om aapjes te kijken. Links en rechts van de bus staan wij de apen aan te kijken en zij ons. Even verder op zit nog een clubje apen maar dit keer alleen links. Er is nog veel meer te zien onderweg behalve tempels om de paar meter (bij wijze van spreken) zien we ook een dorp uitlopen voor een begrafenis waar de overledene op een brancard met een doek erover naar de begraafplaats wordt gedragen.

Daarvoor had Aris verteld over de kosten voor een crematie. Zo'n 70% van de bevolking is Hindoe en voor een crematie moeten ze minimaal 15 miljoen Rupiah betalen. Omgerekend is dat € 1.050,-. Als je dan bedenkt dat een ambtenaar op Java € 50,- per maand betaalt en stel dat iemand op Bali het dubbele verdient, dan nog is het gelijk aan 10 maandsalarissen. Dat is heel veel geld. Als de familie het geld niet bij elkaar heeft op het moment van overlijden dan wordt de persoon eerst begraven. Zodra het geld is gespaard wordt dan alsnog de crematie uitgevoerd.

Een dorp verder zien we weer zo'n soort processie. Dit keer valt er wat te vieren: met grote borden wordt een bruidspaar aangekondigd. We vinden het contrast groot tussen Java en Bali. Bij de lunch hebben we het erover met onze overburen. We proberen erachter te komen waar het aan ligt. Het is schoner, de huizen hebben echte daken, er zijn voortuinen en die zijn opgeruimd. Er is meer betegeld of bestraat en dus veel minder modder.

Aris geeft nog meer uitleg over het hindoeïsme. Langs de kant van de weg zien we op palen twee kleuren geschilderd: geel is voor de god Brahma, rood is voor Shiva en wit voor Vishnu. Verder staat zwart voor het kwaad. Er zijn allerlei combinaties mogelijk en bij die palen worden dan offers gebracht. We leren dat men minimaal twee keer per dag een offer brengt. Offers kunnen overal worden neergelegd maar dus meestal bij zo'n paal of bij een tempel. Als het offer op de grond wordt gelegd dan is het een offer om demonen goedgezind te stemmen. Als het offer hoger wordt gelegd dan is het een offer aan de goden. Ieder dorp heeft drie tempels:
1. voor dagelijks gebruik
2. voor de voorouders
3. voor de goden en godinnen.
Heel veel huizen hebben een kleine tempel in hun voortuin. Jong blad van een kokospalm wordt gebruikt om versieringen van te maken, of bijvoorbeeld een rijstmandje om offers in te leggen. Iedere keer is er na 210 dagen een groot feest, vergelijkbaar met het Suikerfeest in de Islam. Dan worden hele grote offers gebracht. Tien dagen na dag 210 is er dan nog een feest. En dan zijn er nog feesten voor specifieke goden, bijvoorbeeld voor de god van de zee, van het vuur, van de rijst, van de rijstvelden enz. enz. Ook al zijn de mensen niet rijk, er wordt veel geld uitgegeven aan deze feesten en offers.

Tot slot krijgen we nog een hele uitleg over het kastenstelsel dat hier op Bali vier kasten kent. Afhankelijk van de kaste waartoe je behoort en het hoeveelste kind uit een gezin je bent en of je een jonge of een meisje bent wordt je naam samengesteld. Dus twee baby's geboren binnen dezelfde kaste en bijvoorbeeld allebei jongen en het eerste kind in het gezin hebben dezelfde naam. Dat schijnt te gelden voor de bovenste drie kasten. Voor de onderste kaste geldt dit niet, dit zijn de armsten en voor hen is het ' niet van belang' om een zogeheten statusnaam te hebben.

We rijden via een heel druk Denpasar naar het hotel in Kuta. Ons hotel Patra Jasa ligt direct naast het vliegveld. We rijden om half vijf het terrein op. We nemen afscheid van de chauffeur en de bijrijder. Aris gaat nog mee naar binnen. Hij zorgt ervoor dat we een informatietasje krijgen namens Fox/ANWB. Verder heeft hij nog een keer goed nieuws voor ons zegt hij: we krijgen allemaal een upgrade naar een suite. Dat wordt met gepast gejuich ontvangen. We krijgen onze sleutel en dan is het tijd om van hem afscheid te nemen. Nog een keer applaus voor Aris, hij heeft alles prima geregeld en regelmatig iets extra's gedaan. Zijn ' tropisch Nederlands' was prima te volgen en zijn humor paste prima bij de groep. Een ' lawaai apparaat' is bijvoorbeeld een luidspreker. En de fooi die hij vandaag kreeg zal hij schenken aan arme mensen. Dat zorgde voor een groot ' aaaaaahhhhhh' door de bus. Daarna voegde hij er aan toe: ik geef het aan mijn vrouw en drie dochters. We hebben veel gelachen!

En nu nog vijf nachten in Kuta, ook daar verheugen we ons op. We hebben een geweldige suite, woonruimte, slaapkamer en giga badkamer. Balkons aan twee kanten en twee televisies. Morgen gaan we kennismaken met de lokale host waar we excursies kunnen boeken. Morgenmiddag staat dan de laatste groepsexcursie op het programma. We gaan naar een dorpje in het binnenland.

Vanavond zijn we nog even ' de stad' in geweest. Vooraf hebben we op Foursquare.com de dichtstbijzijnde Starbucks opgezocht en gekeken hoe we moesten lopen. Met zaklamp zijn we op pad gegaan en hebben we een eerste indruk gekregen van Kuta. Bij Starbucks hebben we de grootste maat cappuccino besteld, dat is toch wel even wat anders dan zo'n zakje oploscappuccino. Terwijl we zaten te genieten was er een optreden van een dansgroep. Het toetje voor vandaag.

Internet in onze suite (klinkt goed he) is prima dus het zou geen probleem mogen zijn om ook de komende dagen jullie mee te laten kijken met onze beelden en tekst.

groeten!